Ο βασικός στόχος αποκρύπτεται

Η Βουλή σήμερα δεν αποτελεί απλώς το «ντεκόρ» της καπιταλιστικής εξαχρείωσης και του ολοκληρωτισμού των πολυεθνικών, αλλά και το «πολιτικό χρηματιστήριο» της απάτης.

Μιλούσαν για το πρόβλημα της λαθρομεταναστευτικής εισβολής σαν να ήρθε ουρανοκατέβατο, σαν «γεγονός» ανεξάρτητο, αυτόνομο και έξω από τις λογικές της «ελεύθερης αγοράς» και των «ανοικτών συνόρων» που επιβάλλουν οι πολυεθνικές, έξω από τις στρατηγικές και πρακτικές επιδιώξεις του πλανητικού ιμπεριαλισμού, έξω από την ΠΟΛΙΤΙΚΗ που έχουν επιβάλει τα ισχυρά οικονομικά κέντρα εξουσίας, έξω από τους συγκεκριμένους πολιτικούς στόχους αυτής της πολιτικής, έξω από τους σχεδιασμούς των διεθνών κέντρων εξουσίας.

Μιλούσαν επί ώρες για ένα πρόβλημα, το υπ’ αριθμόν ένα κοινωνικό, εθνικό και πολιτικό πρόβλημα, στο αέρα, λες και μας ήρθε, σαν τιμωρία, από τον ουρανό.

Η κ. Παπαρήγα ψέλλισε μόνο κάποια αντιφατικά μισόλογα. Ήταν η πλέον αμήχανη γιατί ήταν και η λιγότερο «εκπαιδευμένη» στη δημαγωγική ρητορεία της απάτης. Έτσι δεν μπορούσε να ξεπεράσει με επιτυχία της αντιφάσεις της και την τεράστια δυσαρμονία μεταξύ των πολιτικών αγκυλώσεων του Κόμματός της και της πραγματικότητας που βιώνει ο ελληνικός λαός.

Μας έλεγε από τη μια, π.χ., ότι για το «κακό» φταίει ο ιμπεριαλισμός (η συνηθισμένη καραμέλα) και ότι πρέπει να νομιμοποιήσουμε τους πάντες γιατί είναι θύματα του ιμπεριαλισμού (θρήνοι ηθικολογικοί), αλλά από την άλλη διέκρινε τα ιμπεριαλιστικά παιχνίδια που παίζονται με την κατασκευή μειονοτήτων!!!

Η Ηγεσία του ΚΚΕ, αρχίζει να διακρίνει τον κίνδυνο που απειλεί με αφανισμό την ίδια την ύπαρξή του και κάτω από αυτή την πίεση ψελλίζει αμήχανα περί «ιμπεριαλιστικών σχεδίων».

Διακρίνει, βεβαίως τα «σχέδια» στο τελικό αποτέλεσμα και όχι στην όλη διαλεκτική λογική και στρατηγική του ιμπεριαλισμού και των «ανοικτών συνόρων».

Μια λογική και στρατηγική η οποία ξεκινά από την οργανωμένη εισαγωγή των αλλοδαπών στρατιών με πρώτους στόχους: Την ισοπέδωση των κοινωνικών ιστών, των εργατικών, συνδικαλιστικών και πολιτικών κεκτημένων, την αποδόμηση της εθνικής μας υπόστασης, συνακόλουθα και των αγώνων σε εθνικό επίπεδο, για την απρόσκοπτη κερδοσκοπική αναισχυντία του κεφαλαίου.

Μετά από αυτούς τους θεμελιακούς ιμπεριαλιστικούς στρατηγικούς, κοινωνικούς και πολιτικούς στόχους που υποβιβάζουν όλη την κοινωνία στα επίπεδα «σχέσεων δουλείας», ξεδιπλώνονται και κλιμακώνονται οι «στρατηγικές» και «τακτικές» της ολοκληρωτικής εθνικής διάλυσης: «κατασκευή μειονοτήτων», και ανεξάρτητων «δουκάτων», αλλαγή συνόρων