Οι επικυρίαρχοι των Βρυξελλών

Για πρώτη φορά από την υιοθέτηση του ενιαίου νομίσματος, η Ευρωπαϊκή Ένωση αναλαμβάνει να θέσει υπό κηδεμονία τα προβληματικά μέλη της. Οι επικυρίαρχοι των Βρυξελλών θα επιτηρούν την εφαρμογή σκληρών προγραμμάτων λιτότητας. Αυτό σημαίνει πως ούτε οι εθνικές κυβερνήσεις ούτε τα εθνικά Κοινοβούλια θα μπορούν πια να αποφασίζουν για τις τύχες των εκατομμυρίων πολιτών τους. Η κυριαρχία τους παραδίδεται σε γραφειοκράτες που στερούνται κάθε δημοκρατικής νομιμότητας.

Η περίπτωση της Ελλάδας είναι χαρακτηριστική, αλλά δεν αφορά μόνο αυτήν. Θα αποτελέσει ένα εργαστήριο στο οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πειραματιστεί προκειμένου να εφαρμόσει παρόμοια μέτρα και σε άλλες προβληματικές χώρες. Και δεν είναι λίγες αυτές που περιμένουν στον προθάλαμο. Η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιταλία, η Ιρλανδία και το Βέλγιο έχουν όλες χρέη περίπου το ίδιο υψηλά με το ελληνικό. Και από μέρα σε μέρα η Αυστρία κινδυνεύει να βυθιστεί στην άβυσσο της δικής της τραπεζικής κρίσης. Όμως, ακόμη και οι «ισχυρές» χώρες της ευρωζώνης, όπως η Γερμανία και η Γαλλία, έχουν συσσωρεύσει πρωτοφανή ελλείμματα.

Πρόκειται για χρέη που προέκυψαν από τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια τα οποία ξόδεψαν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για να καλύψουν τις κερδοσκοπικές απώλειες των τραπεζών και να τις επαναφέρουν στην κερδοφορία.
Τώρα, οι μαύρες τρύπες στους εθνικούς προϋπολογισμούς είναι χαίνουσες πληγές που οι επικυρίαρχοι των Βρυξελλών επιχειρούν να κλείσουν εις βάρος των εργαζομένων, αναλαμβάνοντας τον ρόλο του εισπράκτορα για λογαριασμό των τραπεζών. «Η κρίση προσελκύει τους πιο παρασιτικούς εκπροσώπους του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, που χρησιμοποιούν μεθόδους παρόμοιες με εκείνες της μαφίας», γράφει ο Πέτερ Σβαρτς στο «World Socialist». «Και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρέχει τις υπηρεσίες της σαν κονσιλιέρε στους νονούς του χρηματοπιστωτικού συστήματος».

Οι στόχοι που θέτουν οι επικυρίαρχοι δεν είναι δυνατόν να εξυπηρετηθούν με δημοκρατικά μέσα.
Οι πολίτες των χωρών που θα βρεθούν κάτω από την κηδεμονία τους δεν θα έχουν καμία δυνατότητα να επηρεάσουν τις επιλογές τους δημοκρατικά. Κάτω από το άγρυπνο μάτι των επικυρίαρχων, τα εθνικά Κοινοβούλια δεν θα μπορούν πια να αποφασίζουν για τις δαπάνες. «Οι βουλευτές θα είναι υποχρεωμένοι να σκύβουν το κεφάλι στις περικοπές των μισθών του δημόσιου τομέα και των συντάξεων και στις μεταρρυθμίσεις του φορολογικού και του ασφαλιστικού συστήματος», γράφει η εφημερίδα «Ζιντντόιτσε Τσάιτουνγκ». «Γιατί θα έχουν συνεχώς στον σβέρκο τους τούς επιτηρητές των Βρυξελλών».