ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ ΣΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ «ΣΕΛΜΑΝ» ΣΤΗΝ ΧΑΛΚΙΔΑ

Για την κρίση

Η διέξοδος από την κρίση, για τα κόμματα που υποστηρίζουν το κεφάλαιο και την ΕΕ και για τον μηχανισμό και την τρόικα, είναι η εξής: Ένα μέρος των επιχειρήσεων θα κλείσουν και στη θέση αυτών θα γιγαντωθούν ακόμα μεγαλύτεροι επιχειρηματίες, οι οποίοι θα έχουν ακόμα πιο δυνατή φωνή και ακόμα πιο μεγάλη ισχύ για να μετατρέψουν τους εργαζόμενους σε σύγχρονους δούλους.
Όσο γιγαντώνεται μια επιχείρηση έχει μεγαλύτερη πολιτική ισχύ, γιατί οι επιχειρήσεις είναι διαπλεκόμενες με το κράτος και με τα κόμματα εξουσίας. Και όταν λέω διαπλεκόμενες, δεν εννοώ μόνο μίζες και δώρα, εννοώ ότι το δυνάμωμα των επιχειρηματιών σημαίνει και δυνάμωμα της αντιλαϊκής πολιτικής, της εξουσίας τους. Δεν είναι μόνο το δυνάμωμα των κερδών.
Αυτή η κρίση είναι κρίση του καπιταλιστικού συστήματος. Στον κόσμο φαίνεται ότι η κρίση προέρχεται από τα άδεια ταμεία. Όμως είναι το αντίθετο. Η κρίση προέρχεται από τα ταμεία που γέμισαν. Το σύστημα έβγαλε τόσα κεφάλαια και τόσα κέρδη κυρίως από την παραγωγή, αλλά και με τις αγοραπωλησίες, από τα παιχνίδια που γίνονται στο χρηματιστήριο και στην αγορά χρήματος, εν τω μεταξύ υπέσκαψε την αγοραστική ικανότητα των εργαζομένων. Για να βγάλεις κέρδη πρέπει να αγοράσεις και νέα μηχανήματα, έχει και κόστος, ανεβαίνει και το κόστος του χρήματος και τώρα λοιπόν για να μπορέσουν να βγουν από την κρίση υπάρχει έχουν την εξής λύση: Πρώτα πρώτα να απαξιώσουν εντελώς την εργατική δύναμη, την ικανότητα δηλαδή του ανθρώπου να δουλεύει. Αυτό ήδη το κάνουν και θα το κάνουν στη συνέχεια με το ασφαλιστικό, με τις συλλογικές συμβάσεις, με τις τριήμερες δουλειές, με τις ελαστικές σχέσεις και με τις απολύσεις. Μέχρι που θα φτάσουν; Όσο και να απαξιώσουν την εργατική δύναμη έχουν ένα όριο. Και το όριο αυτό είναι και το φυσικό, αλλά είναι και το κοινωνικό όριο που πρέπει να βάλουμε εμείς με τους αγώνες μας. Γιατί αν τους αφήσουμε να εξαντλήσουν μόνο το φυσικό όριο, πόσο αντέχει ο ανθρώπινος οργανισμός, μέχρι ενός σημείου αντέχει, πόσο να πάμε περισσότερο.
Ταυτόχρονα ένα τμήμα των επιχειρήσεων, ένα τμήμα του κεφαλαίου πρέπει να το απαξιώσουν. Άρα λοιπόν η ΣΕΛΜΑΝ μπορεί να μπει εκεί μέσα. Και να έρθει η πολυεθνική απ’ έξω και να καταλάβει τον χώρο της.
Εμείς λοιπόν πρέπει να παλέψουμε να μην απαξιωθεί παραπέρα η εργατική δύναμη και πρέπει να γίνει κατανοητό ότι στην Ελλάδα εμείς θέλουμε και παραγωγή. Θέλουμε παραγωγή σε προϊόντα τα οποία μπορούμε να τα παραγούμε στην Ελλάδα. Να κάνουμε έλεγχο του κόστους, να τα παράγουμε με τον άνθρωπο που να αναγνωρίζεται ο ρόλος του. Να απαγορεύσουμε τις εισαγωγές προϊόντων που μπορούν να παράγονται εδώ. Να μειώσουμε την εξάρτηση από τις εισαγωγές, που ανεβάζουν και τα ελλείμματα. Ένα μέρος των ελλειμμάτων οφείλεται και στις αθρόες εισαγωγές. Και όταν εισάγεις από τα μονοπώλια, πληρώνεις περισσότερα, ανεβαίνει και το κόστος. Έτσι δημιουργήθηκε το χρέος, ένας παράγοντας είναι από τις εισαγωγές. Δανείζονται για να εξασφαλίζουν την κερδοφορία του κεφαλαίου και την πληρώνουν μετά οι εργαζόμενοι.
Εμείς λοιπόν λέμε σήμερα, να ματαιώσουμε τις απολύσεις -όσο μπορούμε- να μην πέσει το μεροκάματο και ταυτόχρονα εμείς λέμε υψηλό πρόγραμμα προστασίας των ανέργων, και για όσο διάστημα είναι άνεργος. Δεν μας αρέσει αυτό το πρόγραμμα, γιατί είναι πρόγραμμα ανεργίας, αλλά έχουμε και αυτό το όπλο, δεν μπορούμε να το αφήσουμε. Και αυτό που πρέπει να σκεφτείτε είναι το εξής: Που πάει η κατάσταση; Η κρίση θα οξυνθεί τους επόμενους μήνες και στην Ευρώπη και εδώ. Και από αυτή την κρίση θα βγουν πιο δυνατοί κάποιοι επιχειρηματίες, κάποιοι θα κλείσουν, αλλά και αυτοί που θα κλείσουν έχουν βολέψει τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Ο αγώνας είναι σκληρός, πιθανόν όλοι μας που παλεύουμε -και παλεύουν πολλοί και έχουν μπει και καινούριοι στον αγώνα τώρα, που δεν είναι κομμουνιστές, μπορεί να μην έχουμε αποτελέσματα άμεσα σε ένα- δυο μήνες. Πρέπει να οπλιστούμε με αντοχή. Γιατί αν τώρα σκύψουμε το κεφάλι η τρόικα είναι εδώ. Θα παίρνονται μέτρα κάθε δυο μήνες και θα εμφανίζουν ότι ο κόσμος στην Ελλάδα συμφωνεί με τα μέτρα, ότι τα κατανοεί. Τουλάχιστον να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι δεν συμφωνούμε.




11/6/2010 ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ