Η κυβέρνηση ρημάζει και τιμωρεί το λαό
Η όποια συναίνεση υπήρχε στην κυβέρνηση εξανεμίζεται ταχύτατα. Αυτοί που δεν έχουν λεφτά δεν πρόκειται να πληρώσεις, όσα πρόστιμα και να τους βάζει ο Γιωργάκης, και μάλιστα θα αρχίσουν αργά ή γρήγορα και κινήματα τύπου "δεν πληρώνω" και για λογαριασμούς ΔΕΗ και κάθε άλλο πιθανό και απίθανο φόρο/λογαριασμό/επιβάρυνση.
Όταν δεν έχεις, δεν πληρώνεις. Απλό είναι.
Και γίνεται ακόμα απλούστερο όταν αυτός που σε εγκαλεί να πληρώσεις...χρωστά στα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζόμενων δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων, έχει χαρίσει δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων στις τράπεζες, έχει καταβροχθίσει τη μία μίζα μετά την άλλη, έχει αφήσει αφορολόγητους τους εφοπλιστές, την εκκλησία, έχει μειώσει τους φόρους για τους βιομήχανους, έχει περάσει ένα σωρό αντεργατικούς νόμους διευκολύντας την κερδοφορία των "λίγων και εκλεκτών" αυτού του κόσμου, έχει πει επανειλλημένα ψέματα, έχει χτυπήσει "γέρους νέους και παιδιά" που διεκδίκησαν μια καλύτερη ζωή.
Υπάρχει συσσωρευμένη μεγάλη κοινωνική οργή - είναι απλά εξοργιστικό πλέον να ακούς το Γιωργάκη, το ΣΕΒ, τους τραπεζίτες, κτλ να μιλούν για "προνομιούχους", "τζαμπατζήδες" και "συντεχνίες", όταν οι ίδιοι αποτελούν το μεγαλύτερο καρτέλ που έχει ρημάξει το λαό και έχουν το θράσος να μιλάνε κι από πάνω.
Όταν βλέπεις τον κόσμο να εξοργίζεται με κάθε πράξη, ακόμα και με κάθε λέξη που αμολά ο Γιωργάκης, είναι φανερό ότι η κατάσταση δεν είναι διατηρήσιμη για πολύ. Το "μήνυμα" της Αιγύπτου είναι ένα καταλυτικό φαινόμενο, που θα επιταχύνει τις εξελίξεις, όπως -κατά αντιστοιχία- οι φοιτητικές καταλήψεις στη Γαλλία είχαν υποβοηθήσει τις φοιτητικές κινητοποιήσεις του 2006-2007.
Η κοινωνία απλά δε μπορεί να δέχεται για πολύ ακόμα την εξαθλίωση της υπό τις διαταγές του Γιωργάκη, του ΔΝΤ, και των λοιπών της "παρέας". Και ενώ στην Αίγυπτο δεν υπήρχε καμία λαική πολιτική οργάνωση, και η εξουσία περνά στο στρατό, ελλείψει άλλης λύσης, εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Όχι τέλεια, αλλά διαφορετικά. Και παρά τη φαινομενική ηρεμία, στην πραγματικότητα οι μέρες μιας κυβέρνησης που απλά ρημάζει και τιμωρεί το λαό, για χάρη μιας μικρής ολιγαρχίας, είναι πολύ μετρημένες.
Όταν δεν έχεις, δεν πληρώνεις. Απλό είναι.
Και γίνεται ακόμα απλούστερο όταν αυτός που σε εγκαλεί να πληρώσεις...χρωστά στα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζόμενων δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων, έχει χαρίσει δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων στις τράπεζες, έχει καταβροχθίσει τη μία μίζα μετά την άλλη, έχει αφήσει αφορολόγητους τους εφοπλιστές, την εκκλησία, έχει μειώσει τους φόρους για τους βιομήχανους, έχει περάσει ένα σωρό αντεργατικούς νόμους διευκολύντας την κερδοφορία των "λίγων και εκλεκτών" αυτού του κόσμου, έχει πει επανειλλημένα ψέματα, έχει χτυπήσει "γέρους νέους και παιδιά" που διεκδίκησαν μια καλύτερη ζωή.
Υπάρχει συσσωρευμένη μεγάλη κοινωνική οργή - είναι απλά εξοργιστικό πλέον να ακούς το Γιωργάκη, το ΣΕΒ, τους τραπεζίτες, κτλ να μιλούν για "προνομιούχους", "τζαμπατζήδες" και "συντεχνίες", όταν οι ίδιοι αποτελούν το μεγαλύτερο καρτέλ που έχει ρημάξει το λαό και έχουν το θράσος να μιλάνε κι από πάνω.
Όταν βλέπεις τον κόσμο να εξοργίζεται με κάθε πράξη, ακόμα και με κάθε λέξη που αμολά ο Γιωργάκης, είναι φανερό ότι η κατάσταση δεν είναι διατηρήσιμη για πολύ. Το "μήνυμα" της Αιγύπτου είναι ένα καταλυτικό φαινόμενο, που θα επιταχύνει τις εξελίξεις, όπως -κατά αντιστοιχία- οι φοιτητικές καταλήψεις στη Γαλλία είχαν υποβοηθήσει τις φοιτητικές κινητοποιήσεις του 2006-2007.
Η κοινωνία απλά δε μπορεί να δέχεται για πολύ ακόμα την εξαθλίωση της υπό τις διαταγές του Γιωργάκη, του ΔΝΤ, και των λοιπών της "παρέας". Και ενώ στην Αίγυπτο δεν υπήρχε καμία λαική πολιτική οργάνωση, και η εξουσία περνά στο στρατό, ελλείψει άλλης λύσης, εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Όχι τέλεια, αλλά διαφορετικά. Και παρά τη φαινομενική ηρεμία, στην πραγματικότητα οι μέρες μιας κυβέρνησης που απλά ρημάζει και τιμωρεί το λαό, για χάρη μιας μικρής ολιγαρχίας, είναι πολύ μετρημένες.
Σχόλια