Είναι αργά για δάκρυα
Σαν κλαίουσες παρθένες τα κυβερνητικά στελέχη έχουν πάρει αμπάριζα τα τηλεοπτικά κανάλια και μιλούν για το φαινόμενο της πολιτικής βίας που έχει ενσκήψει εσχάτως στην ελληνική πραγματικότητα.
Τι για φασιστικές αντιλήψεις και πρακτικές ακούμε, τι για επικίνδυνα για τη δημοκρατία φαινόμενα, τι για σκηνικά πολιτικής ανωμαλίας, τι για βιασμό της Δημοκρατίας. Κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς αποδείξεις, τα βάζουν με τους Αγανακτισμένους της πλατείας, σιχτιρίζουν τα τσαντίρια που έχουν στηθεί στο Σύνταγμα, «ανησυχούν» για το πολιτικό μας σύστημα.
Πίσω από όλα αυτά τα ωραία λόγια για τη δημοκρατία, τις κατηγορίες κατά της οργής των πολιτών και τους όρκους τους στο κοινοβουλευτικό σύστημα που τόσο πολύ έχει βοηθήσει την Ελλάδα κρύβεται κάτι άλλο. Κρύβεται το άγχος της δικής τους πολιτικής επιβίωσης.
Χάνουν το μαγαζάκι τους με λίγα λόγια και γι’ αυτό έχουν πάθει πανικό. Και αυτό δεν αφορά μόνο τους ΠΑΣΟΚΟΥΣ αλλά όλους εκείνους που ξαφνικά θυμήθηκαν τη δύσμοιρη δημοκρατία.
Τι για φασιστικές αντιλήψεις και πρακτικές ακούμε, τι για επικίνδυνα για τη δημοκρατία φαινόμενα, τι για σκηνικά πολιτικής ανωμαλίας, τι για βιασμό της Δημοκρατίας. Κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς αποδείξεις, τα βάζουν με τους Αγανακτισμένους της πλατείας, σιχτιρίζουν τα τσαντίρια που έχουν στηθεί στο Σύνταγμα, «ανησυχούν» για το πολιτικό μας σύστημα.
Πίσω από όλα αυτά τα ωραία λόγια για τη δημοκρατία, τις κατηγορίες κατά της οργής των πολιτών και τους όρκους τους στο κοινοβουλευτικό σύστημα που τόσο πολύ έχει βοηθήσει την Ελλάδα κρύβεται κάτι άλλο. Κρύβεται το άγχος της δικής τους πολιτικής επιβίωσης.
Χάνουν το μαγαζάκι τους με λίγα λόγια και γι’ αυτό έχουν πάθει πανικό. Και αυτό δεν αφορά μόνο τους ΠΑΣΟΚΟΥΣ αλλά όλους εκείνους που ξαφνικά θυμήθηκαν τη δύσμοιρη δημοκρατία.
Σχόλια