Η κοινοβουλευτική ολιγαρχία προετοιμάζει το νέο μοντέλο κοινοβουλευτικής χούντας.

Όπως πολύ σωστά επισήμανε ο  Γιάννης Μαυρής, πολιτικός επιστήμονας και επικεφαλής της Public Issue, σε συνέντευξή του στην «Αυγή» της Κυριακής (10-7-2011): «Νομίζω ότι υπάρχει πράγματι μια προσπάθεια περιορισμού της νόμιμης πολιτικής…(.).. Τώρα υπάρχει μια απειλή για τα κόμματα και γενικότερα για την αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Πρόκειται για την παράκαμψη των αντιπροσωπευτικών θεσμών προς όφελος ενός άλλου τύπου διακυβέρνησης. Είναι στην ουσία μια μεταβίβαση σε άλλα κέντρα εξουσίας.».

Είναι προφανές ότι η ΕΕ έχει καταστεί επικίνδυνη ακόμη και για το αντιπροσωπευτικό σύστημα, μέσω του οποίου οι ολιγαρχίες έχουν παράσχει πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα. Ο χρηματοοικονομικός καπιταλισμός, δημιουργώντας μια νέα αριστοκρατία του χρήματος, επιχειρεί να επιστρέψει την Ευρώπη στο Μεσαίωνα, καταργώντας, μέσω του νεοφιλελεύθερου σχεδίου, κάθε έννοια δικαιώματος που κατακτήθηκε από την Γαλλική επανάσταση έως σήμερα.

Εντούτοις είναι απορίας άξιο πως κάποιοι ιδεολογικοί χώροι οραματίζονται την «Ευρώπη των λαών» και νομιμοποιούν το νεοφιλελεύθερο εγχείρημα μετατροπής της Ευρώπης σε αυτοκρατορία των τραπεζιτών, αδυνατώντας να διακρίνουν την πραγματικότητα και παραμένοντας δέσμιοι στις διεθνιστικές αγκυλώσεις του 19ου αιώνα. Όπως η αρχαία πόλη ήταν ο πυλώνας της άμεσης δημοκρατίας, η υπεράσπιση του εθνικού κράτους, στις σημερινές συνθήκες ιδεολογικής, θεσμικής, κοινωνικής και οικονομικής μεταβολής, είναι αναγκαία συνθήκη για την διάσωση των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Το διακύβευμα είναι ο έλεγχος του κράτους και όχι η εξάλειψη του.