Το δίλημμα.

Το δίλημμα.

Τα νέα είναι ενθαρρυντικά. Για πρώτη φορά στην πολιτική Ιστορία θα δούμε νομούς να περιέρχονται σε κόμματα της Αριστεράς. Τόσο το ΚΚΕ, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και άλλα μικρότερα αλλά μαχητικά κόμματα(ΕΠΑΜ, ΚΚΕ(Μ-Λ)-Μ-Λ ΚΚΕ), δείχνουν να έχουν μια δυναμική ανατροπής.

Το δίλλημα των εκλογών είναι αν θα συνεχιστεί αυτή η πολιτική της εξόντωσης ή θα μπει τέλος στους εκβιασμούς, στα χαράτσια, τις μειώσεις αποδοχών, την ενεργεία την ύφεση.

Είναι εντυπωσιακό ότι η οργή του κόσμου είναι τέτοια, που, ότι και να λένε τα φερέφωνα γυρίζει μπούμερανγκ. Τα κόμματα λεηλασίας (ΠΑΣΟΚ – ΝΔ) είναι πολιτικώς νεκρά. Απομένει η κηδεία τους στις εκλογές. Δηλαδή τελειώσαμε; Όχι. Ο καπιταλισμός έχει ακόμα βέλη στη φαρέτρα.

Οι εκλογές αυτές για την τρόικα αλλά και το λαό θα είναι ένα είδος δημοψηφίσματος. Η τρόικα προσπαθεί να περάσει εκβιασμό λέγοντας ψέματα: Χρεοκοπία ή μνημόνιο. Ο λαός όμως ξέρει ότι ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ. Επομένως το πραγματικό δίλλημα είναι: ΘΕΛΕΤΕ ΤΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ  Ή ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΩΝ ΥΠΕΥΘΥΝΩΝ; Φυσικά η συντριπτική πλειοψηφία θέλει το δεύτερο.

Όμως εδώ υπάρχει ένα μεγάλο θέμα. Ποιος είναι αυτός που αγωνίζεται πραγματικά εναντίον του μνημονίου; Το σύστημα προσπαθεί να ξεγελάσει ακόμα μια φορά. Προσέξτε τακτική: Βάζει νέα κόμματα, που δήθεν αντιστέκονται στο μνημόνιο. Ο λαός θεωρεί ότι η ψήφος στα δεκανίκια, είναι όχι στο μνημόνιο, αλλά την κρίσιμη στιγμή οι ηγέτες θα αλλάξουν στάση. Πολλοί προέρχονται άλλωστε από τα παλαιά κόμματα. Η τρόικα λοιπόν θα τα μετρήσει τελικά στο ναι.

Ξέροντας ότι από μόνο του το να λες ότι «είμαι κατά του μνημονίου» δε φτάνει, κάνουν ένα σόου ταχυδακτυλουργικό. Επιδίδονται σε σκυλοκαβγάδες, ξεκατινιάσματα, τα οποία τραβούν την προσοχή. Όσο απολαυστικό (και είναι πράγματι απόλαυση) και να φαίνεται ο καυγάς ανάμεσα σε πολιτικές κότες, δεν απαντά σε βασικά πολιτικά ερωτήματα.

Δεν με ενδιαφέρει σαν άνεργο, άνθρωπο που έκοψαν το μισθό, άπορο συνταξιούχο, άστεγο, αν η γυναίκα του ενός πολιτικού ή ο παππούς του άλλου έκαναν αυτό η εκείνο. Με ενδιαφέρει, θα έχω μισθό που να μπορώ να ζήσω; Θα έχω σύνταξη αξιοπρεπή; Θα σταματήσει το χαράτσι ή θα έρθει κι άλλο;

Η Αριστερά έχει το μεγαλύτερο πλεονέκτημα: έχει το δίκιο με το μέρος της. Η συζήτηση πρέπει να ξαναστραφεί στην ανεργία, την ακρίβεια, την ύφεση, τη φτώχια κλπ. Σε ουσιαστικά θέματα. Και φυσικά στις προτάσεις. Εκεί πλεονεκτούμε.

Οι εκλογές είναι απλά ένα μέσο αντίστασης. Το σύστημα τις νοθεύει. Είτε άμεσα με τα computer, είτε έμμεσα με ταξίματα, εκλογικούς νόμους, κλπ. Για την άμεση νοθεία, θα έχουμε το νου μας. Τόσο στις εφορευτικές επιτροπές όσο και αλλού. Αν τολμήσουν αλλοίωση της λαϊκής θέλησης «αλά παλαιά», τότε θα είναι η τελευταία τους πράξη πριν την κρεμάλα. Για αυτό δεν το θεωρώ πολύ πιθανό.    

Όμως νόθευση μπορεί να γίνει με την απάτη πριν την κάλπη. Δεν θεωρώ σικέ πχ την κόντρα Καμμένου - Σαμαρά. Είναι κόντρα όμως, για τη διαχείριση του κομματιού της γκρεμισμένης μπλε πολυκατοικίας και όχι ουσίας.

Τα «μαξιλαράκια» εμποδίζουν τους ανθρώπους να εκφραστούν πραγματικά. Οι περισσότεροι ψηφοφόροι του Καμμένου και του Κουβέλη δεν θέλουν το μνημόνιο και επομένως δε θα ψήφιζαν ποτέ ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ. Αυτό δεν θέλουν να το καταλάβουν στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ.

Πως θα το χειριστεί όμως η Αριστερά; Τι θα προκύψει μετά το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ; Είναι δεδομένη η συντριβή τους. Στη Λάρισα ο Σαμαράς πάτος. Σε κλειστό γυμναστήριο μίλησε. Με το γνωστό τρυκ. Χειρότερα ο Βενιζέλος στις ομιλίες του. Για να μην πω το τρέξιμο που έκανε, για να γλυτώσει τις φάπες στην Πάτρα. Φάπες, που περιμένουν και το Σαμαρά.

Όταν λοιπόν ο κόσμος τους κυνηγά, δεν τους ψηφίζει. Κι ας λένε ότι θέλουν οι αναξιόπιστες πηγές. Μετά όμως τις εκλογές τι;

Εκείνο που χρειάζεται να ξεκαθαριστεί, είναι η σύνδεση του μνημονίου με το καπιταλιστικό σύστημα, την ΕΕ και η διαμόρφωση ταξικής συνείδησης στους εργαζόμενους. Επαναδιαπραγμάτευση με αυτούς που σου εκδίδουν το νόμισμα που κυκλοφορεί στη χώρα δεν υπάρχει. Γιατί απλά σου λεν ή χορεύεις στο δικό μας σκοπό, ή δεν έχει ευρώ. Ξεκάθαρα πράγματα. Ούτε υπάρχει ανθρωπιά στον καπιταλισμό. Ή κέρδος για τους ιδιοκτήτες κλινικών, ή δωρεάν υγεία και ανθρωπιά. Ή ανεργία για αύξηση κερδών, ή ανθρώπινο ωράριο και αξιοπρεπείς μισθοί.

Μέσα στον καπιταλισμό δεν υπάρχει λύση. Ο καπιταλισμός έφερε την κρίση. Η ΕΕ είναι για την Γερμανία, ότι το ΝΑΤΟ για τις ΗΠΑ. Διαλέξτε:  Αποικία του 4^ου Ράιχ με μισθούς πείνας σε ευρώ, ή Ανεξάρτητο Κράτος με δικό του Νόμισμα και πολιτική ανάπτυξης; Τι θα το κάνεις το ευρώ Έλληνα, αν πάει ο μισθός 186€ και το χαράτσι 300€ το μήνα; Που θα τα βρεις; Θα τα γεννήσεις; Έχει σημασία αν θα κυκλοφορούν ευρώ, δραχμές ή άλλα νομίσματα, όταν εσένα σε απολύσουν και θα σε κάνουν άστεγο; Όταν δεν θα έχεις τίποτα στην τσέπη;

Η Αριστερά λοιπόν πρέπει να σηκώσει το γάντι. Να μιλήσουμε στο λαό. Να του πούμε την αλήθεια. Και ο κόσμος θα έρθει με μας. Το νέο μνημόνιο προβλέπει νέες μειώσεις μισθών, αυξήσεις φόρων και πληθωρισμού, απολύσεις 300.000 υπαλλήλων και άλλα δεινά.

Για την περιβόητη «εθνική κυριαρχία» τώρα, που τάχα θα πληγεί αν φύγουμε απ την ΕΕ. Πούλησαν ένα νησί στο Ιόνιο 5.000.000€. Η τιμή εκκίνησης (συνήθως πολύ χαμηλότερη από όσο αξίζει), ήταν 7.000.000€. Τσάμπα το έδωσαν δηλαδή. Τι ΑΟΖ, τι υφαλοκρηπίδα και πράσινα άλογα, θα κατοχυρώσει η χώρα, όταν ξεπουλιούνται νησιά και αιγιαλοί; Ποιος ο λόγος των εξοπλισμών; Ποιόν δουλεύουν; Και ποιος θέλει εγγύηση τα νησιά, τα ύδατα, τα ορυκτά, τα μνημεία; Το μνημόνιο. Και τι μας λένε; Ότι αν θέλετε ΕΕ, θα έχετε μνημόνιο. Πάτε στο διάολο και η ΕΕ και το μνημόνιο.
Μετά τις εκλογές, μας περιμένουν νέοι αγώνες κατά του συστήματος. Η ανατροπή του σάπιου πλησιάζει. Οι εκλογές θα δείξουν μια νέα Αριστερή δυναμική ελπίδας και προόδου. Η δυναμική αυτή, θα είναι η μαγιά νέων εντονότερων αγώνων, για την ορατή πλέον τελική  νίκη της αταξικής κοινωνίας.