Εφιαλτικό παζλ

Από τα τέλη του Ιούλη ζούμε το γνωστό τρομοσενάριο (με τις απαραίτητες δόσεις «κόκκινων γραμμών»): ποια θα είναι η τελική σύνθεση του πακέτου των 11,6 δισ. ευρώ, που κατά περίσταση γίνεται 11,8 δισ., 11,9 δισ., 14 δισ., έως και 21 δισ.;
Δημοσιεύματα επί δημοσιευμάτων, συσκέψεις επί συσκέψεων των πολιτικών αρχηγών της συγκυβέρνησης και των επιτελείων τους, με δηλώσεις ηρωικές και πένθιμες, κατευθυνόμενες διαρροές πότε από τον Στουρνάρα και πότε από τα επιτελεία των κομμάτων, συνθέτουν και πάλι ένα σίριαλ του οποίου την κατάληξη όλοι γνωρίζουμε, γιατί το έχουμε ξαναδεί.
 

Ποια είναι τα δεδομένα;
 

Πρώτον, οι ηγεσίες των κομμάτων της συγκυβέρνησης θα στηρίξουν τα μέτρα, γιατί κανένα κόμμα δεν έχει συμφέρον να ρίξει την κυβέρνηση. Τις τυχόν διαρροές βουλευτών τους θα προσπαθήσουν να τις διαχειριστούν με το μικρότερο κόστος. Ολα τα υπόλοιπα, οι «κόκκινες γραμμές» είναι θέατρο, μέσω του οποίου το κάθε κόμμα της συγκυβέρνησης και ιδιαίτερα το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ προσπαθεί να βγάλει από πάνω του ένα μέρος της ευθύνης.
 

Δεύτερο, το νέο πακέτο μέτρων θα είναι πιο εφιαλτικό από τα προηγούμενα, γιατί αναγκαστικά θα κάνει ακόμη χειρότερες τις χειρότερες πλευρές τους, ενώ θα προστεθεί στα προηγούμενα πακέτα. Γι’ αυτό και η τελική του σύνθεση είναι ήσσονος σημασίας. Είναι σαν να μας λέει κάποιος ότι θα μας ακρωτηριάσει, αλλά θα μας κόψει το «κακό» χέρι και όχι το «καλό».
 

Τρίτο, αυτό το πακέτο αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων δε θα είναι το τελευταίο. Θ’ ακολουθήσουν και άλλα πακέτα τα
επόμενα χρόνια, γιατί η κρίση βαθαίνει σε όλη την Ευρωζώνη πια και το κεφάλαιο δεν έχει άλλο τρόπο να τη διαχειριστεί εκτός από το βάθεμα της «κινεζοποίησης».
 

Τέταρτο, η περιβόητη επιμήκυνση του «προγράμματος» κάποια στιγμή θ’ αποφασιστεί, επειδή τα νούμερα δε βγαίνουν και η καπιταλιστική ύφεση θα συνεχιστεί. Θα αποφασιστεί, όμως, όχι για ν’ ανακουφίσει τον ελληνικό λαό (γι’ αυτό το πακέτο των 11,6 δισ. τίθεται ως όρος), αλλά για να υπάρξει αποτελεσματικότερη διαχείριση της κρίσης. Αυτό, όμως, εξαρτάται και από τις γενικότερες εξελίξεις στο εσωτερικό της Ευρωζώνης, καθώς βρίσκεται σε εξέλιξη ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα για τη διαμόρφωση νέων ισορροπιών.