Δολοφονίες, ευκαιρίες και κακοί δαίμονες

Αν και είναι πολύ παρακινδυνευμένο να πει κανείς ποιοι βρίσκονται πίσω από την ψυχρή δολοφονία των τριών γυναικών στελεχών του κουρδικού κινήματος στο Παρίσι, το ίδιο το γεγονός ήρθε να υπογραμμίσει μια διαδεδομένη εκτίμηση του τελευταίου διαστήματος. Με επικρουστήρα τη συριακή κρίση, το κουρδικό ζήτημα επανήλθε στο προσκήνιο, απέκτησε νέες παραμέτρους και ήδη αποτελεί αντικείμενο χειρισμών, διπλωματικού παρασκηνίου και εκμετάλλευσης από τις τοπικές αλλά και τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Όπως στην περίπτωση του Ιράκ έτσι και στη Συρία, το κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα βρίσκεται μπροστά σε εσωτερικά διλήμματα, εξωτερικές παρεμβάσεις και πραγματικές ή υποτιθέμενες ευκαιρίες. Αυτή τη φορά το καθεστώς της Δαμασκού, με προϊστορία στην αλλαγή πολιτικών στο ζήτημα, μπροστά στη μάχη επιβίωσης που δίνει, αποχώρησε από τις κουρδικές περιοχές, κατάφερε να αποφύγει τη συμμαχία των Κούρδων με τους εξεγερμένους σουνίτες και έβαλε σε μπελάδες την Άγκυρα.
Στην τελευταία, ενώ δεν λείπουν οι εσωτερικές διαφωνίες για τις πολιτικές αντιμετώπισης της νέας κουρδικής αφύπνισης (αλλά και συνολικά για τα δειλά ανοίγματα του Ερντογάν ακόμη και πριν την κρίση), φαίνεται πως κυριαρχεί η άποψη πως πρέπει να γίνει ό,τι είναι δυνατόν και μάλιστα γρήγορα, για να αποφευχθεί μια ενοποίηση των τριών κλάδων του κουρδικού κινήματος με προοπτική αυτή να αγκαλιάσει και την ιρανική πλευρά. Τα όπλα σε αυτήν την περίπτωση συνήθως δεν είναι το καλύτερο εργαλείο. Έτσι φαίνεται να επιλέχθηκε η γνωστή τακτική του διαίρει και βασίλευε. Και πιο κατάλληλος συνομιλητής για την εφαρμογή της δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τον κατάδικο του Ιμραλί. Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης επιμένουν πως γίνονται εντατικές συνομιλίες με τον Οτσαλάν με σκοπό μια συμφωνία αφοπλισμού και αποχώρησης των ενόπλων ομάδων του Εργατικού Κόμματος από την Τουρκία, και αυτό έχει διαψευστεί από την άλλη πλευρά.
Αν και αποτελεί μεγάλο ερωτηματικό ποια είναι η πραγματική επιρροή του Οτσαλάν σήμερα, για μια ακόμη φορά το κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα συναντιέται με το μεγάλο κακό δαίμονά του, δηλαδή την έλλειψη μιας αληθινής επαναστατικής ηγεσίας και τη συνεχή εμπλοκή του σε ξένα παιγνίδια. Παιγνίδια άλλων δυνάμεων σε συνεργασία με τις τοπικές κουρδικές, φεουδαρχικές και αστικές, ηγετικές κλίκες, που έχουν χαντακώσει τον κουρδικό λαό όχι και λίγες φορές. Ακριβώς εκεί μπορεί να βρίσκεται και το μυστικό της τριπλής δολοφονίας στη γαλλική πρωτεύουσα.