ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΡΙΝΟΥ

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΡΙΝΟΥ μέλους του Π.Γ της Κ.Ε του ΚΚΕ για την ομιλία του κ. Τσίπρα (9/7) στη Χαλκίδα και τη γενικότερη δημαγωγία που αναπτύσσεται για τους ανέργους της Εύβοιας. 

Η  ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Τσίπρα κινήθηκε στη γνωστή επικίνδυνη κατεύθυνση που κινούνται όλα τα χρόνια οι ομιλίες των  στελεχών της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ. Ανέξοδες υποσχέσεις και παιχνίδια με την αγωνία των ανέργων , των εργαζομένων που πλήττονται βαριά από τη σκληρή αντιλαϊκή πολιτική. Απόκρυψη των βασικών  αιτιών που οδήγησαν στο κλείσιμο των εργοστασίων στην Εύβοια  και στην εκτίναξη της ανεργίας στα ύψη, αναμάσημα των γνωστών αερολογιών για το δικαίωμα στη δουλειά και την ανεργία. 

Ο κ. Τσίπρας για να τεκμηριώσει μια άσφαιρη κριτική στην αντιλαϊκή δικομματική κυβέρνηση της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ, για να εγκλωβίσει εργαζόμενους και ανέργους στο γνωστό διπολικό παιχνίδι  ανέφερε ότι η Εύβοια «έσφυζε  από ζωή και παραγωγή .. και σήμερα την έχουν μετατρέψει σε έρημο τόπο».

Πρόκειται για εντελώς αβάσιμο συμπέρασμα γιατί η επίθεση των κυβερνήσεων και των επιχειρηματιών κατά των εργατικών, λαϊκών δικαιωμάτων είναι χρόνια, το κλείσιμο εργοστασίων στην Εύβοια και οι απολύσεις έχουν ξεκινήσει αρκετά χρόνια  πριν το μνημόνιο. Η κατάσταση έγινε ακόμα πιο οδυνηρή  κατά τη διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης που έδωσε ώθηση στην επιθετικότητα του κεφαλαίου.     

Να σκεφτεί ο κάθε εργαζόμενος.

Γιατί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν βρήκε να πει μια λέξη για τις αιτίες της  καπιταλιστικής κρίσης, για το μεγάλο κεφάλαιο και τους οικονομικούς ομίλους που κλείνουν τα εργοστάσια και πετάνε τους εργαζόμενους στο δρόμο;

Γιατί δεν βρήκε μια λέξη για την αντιλαϊκή στρατηγική της  Ε.Ε αλλά αντίθετα την παρουσίασε ως σωτήρα διαφημίζοντας - όπως κάνουν Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ – το ΕΣΠΑ.

Η απάντηση  είναι εμφανής. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει το εκμεταλλευτικό σύστημα, την καπιταλιστική επιχειρηματική δράση, τη στρατηγική της Ε.Ε, υποστηρίζει τις πηγές που οδήγησαν στην άθλια κατάσταση τους εργαζόμενους στην Εύβοια και συνολικά στη χώρα μας.      

Προβάλλει  μια άλλη διαχείριση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, διαχείριση που έχει δοκιμαστεί από το ΠΑΣΟΚ τα προηγούμενα χρόνια, διαχείριση που έχει δοκιμαστεί σε πολλές άλλες χώρες με οδυνηρά αποτελέσματα για τους λαούς, διαχείριση υπέρ των  μεγάλων οικονομικών ομίλων.          

Όμως, κάθε υπόκλιση σ’ αυτή την πολιτική, κάθε υπόκλιση στην καπιταλιστική ανάπτυξη στοιχίζει στους εργαζόμενους χάσιμο χρόνου, διαιώνιση του φαύλου κύκλου της όξυνσης των προβλημάτων τους.

Μπορούν η εξουσία και τα  εργαλεία της οικονομίας να είναι στα χέρια των καπιταλιστών και να καλεί κάποιος τους  επιχειρηματίες να λογικευτούν, μπορούν να ακυρωθούν οι οικονομικοί νόμοι του συστήματος, να ακυρωθεί ο ανταγωνισμός μέσω του οποίου «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό», μπορεί να ματαιωθούν οι επιχειρηματικοί σχεδιασμοί, η αναζήτηση  πιο κερδοφόρων δραστηριοτήτων, μπορεί να σταματήσει η μεταφορά κεφαλαίων στο εξωτερικό, να καταργηθεί ο βασικό νόμος του συστήματος, το κυνηγητό του μέγιστου κέρδους;

Οι πολιτικές δυνάμεις  που απαντούν θετικά στα ερωτήματα αυτά κοροϊδεύουν  τους εργαζόμενους. Αυτό κάνει ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, συμπληρώνοντας την παραπλάνηση που επιχειρεί  η κυβέρνηση μιλώντας για «φώς στο τούνελ»,  καλλιεργώντας ψεύτικες προσδοκίες με τη διαφήμιση  επενδύσεων.

Όλα αυτά τα έχει βιώσει ο λαός μας για δεκαετίες και έχει υποχρέωση να βγάλει ουσιαστικά συμπεράσματα.

Η θέση  περί παραγωγικής ανασυγκρότησης της βιομηχανικής ζώνης Σχηματαρίου – Θήβας - Χαλκίδας είναι  στον αέρα. Ποιος θα έχει στα χέρια του τις βιομηχανικές μονάδες, με τι κριτήριο θα λειτουργούν;

Η ανάπτυξη δεν είναι  ουδέτερη έννοια. Το κέρδος των λίγων δεν μπορεί να συνυπάρξει με την ευημερία των πολλών.  

Το παιχνίδι «καλοί» και «κακοί» επιχειρηματίες που παίζει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι άχαρο. Το κεφάλαιο δεν πιάνεται φίλος.

Οι αγώνες για το δικαίωμα στη δουλειά, οι αγώνες κατά των απολύσεων  είναι σημαντικοί και επιβάλλεται να συνεχιστούν αλλά είναι άλλο αυτό και άλλο οι αυτοδιαχειριστικές αυταπάτες που καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλες δικές του σύμμαχες δυνάμεις για να ενσωματώνουν εργαζόμενους.

Τα εργοστάσια , οι επιχειρήσεις στον καπιταλισμό χρειάζονται  κεφάλαια, πρώτες ύλες. Στην αγορά ο ανταγωνισμός σπάζει  κόκαλα. Και δεν είναι  μόνο αυτό, αλλά πρέπει να θυμηθούμε το χάλι των προβληματικών επιχειρήσεων και τα πειράματα του ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του ΄80, τα πειράματα σε άλλες χώρες και τις συγχύσεις που προκάλεσαν.      

Το ΚΚΕ έχει ιδιαίτερες σχέσεις με την εργατική τάξη της Εύβοιας, σχέσεις που έχουν δοκιμαστεί στην πράξη και όχι στα λόγια , που έχουν δοκιμαστεί μέσα στο καμίνι της πάλης, στη σύγκρουση με τους επιχειρηματίες, τις κυβερνήσεις της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ, τις δυνάμεις  καταστολής,  στη σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική που οι κομμουνιστές, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ είναι στην πρώτη γραμμή.       

Στη  βάση αυτής της πολύχρονης σχέσης απευθυνόμαστε σε όλους τους εργαζόμενους και τονίζουμε  ότι  πρόβλημα είναι βαθύ. Οι ριζικές αλλαγές απαιτούν κόπο, θυσίες αλλά αυτές  είναι μικρότερες από αυτές που βιώνουν οι χιλιάδες άνεργοι, οι εργαζόμενοι χωρίς δικαιώματα, οι λαϊκές οικογένειες  που καταδικάζονται  στη φτώχεια.         

Η  αγανάκτηση δεν αρκεί , οι εργαζόμενοι έχουν υποχρέωση να πάρουν διαζύγιο από τα κόμματα που διαχειρίζονται την καπιταλιστική βαρβαρότητα και προσκυνούν τη λυκοσυμμαχία της  Ε.Ε. Να συμπορευτούν με το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ , να οργανωθούν καλά και να ισχυροποιήσουν το μέτωπο της αντιπαράθεσης με τον εργοδοτικό – κυβερνητικό συνδικαλισμό που τους χτυπάει στην   πλάτη και στην πράξη είναι κήρυκας της συναίνεσης, της ταξικής  συνεργασίας, της υποταγής  

Το ΚΚΕ επιμένει στην πάλη για την ουσιαστική  προστασία του συνόλου των ανέργων με σταθερή επιδότηση και άλλα μέτρα που μπορούν να τους ανακουφίσουν. Επιμένει στην ανάπτυξη της εργατικής , λαϊκής αλληλεγγύης.

Πρέπει να δούμε μπροστά.

Η Ελλάδα έχει σημαντικές παραγωγικές δυνατότητες. 

Η ουσία βρίσκεται στην οργάνωση της οικονομίας ,της παραγωγής με άλλο σκοπό,  με κίνητρο την ευημερία του λαού.

Στη θέση του κέρδους των καπιταλιστών να μπούνε οι ανάγκες της εργατικής τάξης και των  λαϊκών στρωμάτων.

Η πολιτική  πρόταση του ΚΚΕ αντλεί δύναμη από τη λαϊκή πάλη. 

Στην πρόταση του ρίχνει ιδιαίτερο βάρος στην  ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και την οικοδόμηση της λαϊκής συμμαχίας.

Της Λαϊκής Συμμαχίας της εργατικής τάξης, της φτωχής αγροτιάς , των μικρών αυτοαπασχολούμενων σε κοινό αγώνα με τις γυναίκες  και τη νεολαία των λαϊκών οικογενειών.

Η Λαϊκή Συμμαχία που θα δοκιμάζεται, θα αναπτύσσεται μέσα στον αγώνα για κάθε πρόβλημα και θα παλεύει  με κατεύθυνση την   ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, τη διεκδίκηση της εργατικής, λαϊκής  εξουσίας. 

Αυτή η εξουσία μπορεί να αλλάξει ριζικά την κατάσταση με την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και της γης, ώστε να γίνουν λαϊκή περιουσία ο ορυκτός πλούτος, η ενέργεια , οι τηλεπικοινωνίες, οι μεταφορές,  οι μεταποιητικές βιομηχανικές μονάδες, το εμπόριο, οι καπιταλιστικές αγροτικές επιχειρήσεις και άλλα πολύτιμα αναπτυξιακά εργαλεία. Αυτή είναι η λύση που αντιστοιχεί στα εργατικά , λαϊκά συμφέροντα, αυτή τη λύση επιβάλλεται να κτίσουμε παλεύοντας για όλα τα λαϊκά προβλήματα, δίνοντας τη μάχη στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις της περιοχής, σε κάθε μέτωπο πάλης.         

10/7/2013