Προς όφελος του κεφαλαίου

Ενα πολυνομοσχέδιο με θέματα πεντέξι υπουργείων, αποτελούμενο από συνολικά 232 άρθρα, με όγκο (συμπεριλαμβανόμενης και της εισηγητικής έκθεσης) 315 πυκνογραμμένων σελίδων, κατατέθηκε το μεσημέρι της περασμένης Τετάρτης στη Βουλή (στα ΜΜΕ στάλθηκε αργά το απόγευμα της Τρίτης) και πρέπει να ψηφιστεί από το Β' Θερινό Τμήμα μέχρι τις 8 Αυγούστου, διότι περιλαμβάνει τα «προαπαιτούμενα» που έχουν συμφωνηθεί με την τρόικα για την αποδέσμευση της δόσης του Ιούλη, ύψους 1 δισ. ευρώ. Ακόμη και αν δεν ακολουθηθεί τυπικά η διαδικασία του κατεπείγοντος, όπως δηλώνει ο Χαρδούβελης, είναι αδύνατο να υπάρξει ουσιαστική συζήτηση μέσα σε ελάχιστες μέρες, οπότε εκ των πραγμάτων έχουμε μια ακόμη fast track κοινοβουλευτική διαδικασία. Αν ακολουθούνταν η τυπική κοινοβουλευτική διαδικασία, κάθε υπουργείο θα έφερνε τα δικά του θέματα σε ξεχωριστό νομοσχέδιο και δε θα τα τσουβάλιαζαν όλα μαζί σ’ ένα πολυνομοσχέδιο-σκούπα, χωρίς αρχή, μέση και τέλος, το οποίο κανείς δεν προλαβαίνει ούτε καν να διαβάσει (πόσο μάλλον να αναλύσει) στο σύνολό του.

Είναι αδύνατο να επεξεργαστεί κανείς όλες τις διατάξεις του, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων αφορά τον «εκσυγχρονισμό» του θεσμικού πλαισίου για την κατάργηση και υπογραφή των δημόσιων συμβάσεων. Οι αλλαγές γίνονται, προφανώς, για να διευκολύνουν τα αρπακτικά των κάθε είδους εργολαβιών και προμηθειών, γιατί –όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση– με το ισχύον καθεστώς καθυστερεί η υλοποίηση δημοσίων επενδύσεων που «θα υπηρετήσουν την ανάπτυξη, την ενίσχυση της απασχόλησης και τη μεταστροφή του οικονομικού κλίματος». Αναφέρεται επίσης ότι η κυβέρνηση «έλαβε υπόψη τα αποτελέσματα και τα παραδοτέα των συναντήσεων με τους νομικούς εμπειρογνώμονες που διέθεσε η Ομάδα Δράσης για την Ελλάδα (TFGR) και τις παρατηρήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής». Εχουμε, λοιπόν, άλλο ένα νομοθέτημα που κατασκεύασαν οι επιτελείς του γκαουλάιτερ Ράιχενμπαχ, όπως ήταν ο νόμος για την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, ο νόμος για το γάλα κ.ά.

Εισαγωγικά στην αιτιολογική έκθεση, άλλωστε, διακηρύσσεται ο στόχος των «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων» που θα δημιουργήσουν συνθήκες μέγιστης κερδοφορίας για το κεφάλαιο, έναν παράδεισο για τους καπιταλιστές, με ένα κράτος υπηρέτη και μια κινεζοποιημένη εργατική τάξη: «Οι διαρθρωτικές αλλαγές θα βοηθήσουν τη μετάβαση της οικονομίας σε νέο αναπτυξιακό πρότυπο, που θα στηρίζεται στην παραγωγή διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών και υπηρεσιών, αντί για την παραγωγή μη διεθνώς εμπορεύσιμων προϊόντων και στην αποταμίευση και την επένδυση αντί στην κατανάλωση. Για την επίτευξη αυτού του στόχου, είναι απαραίτητες πρώτον η εύρυθμη λειτουργία των αγορών προϊόντων εργασίας και κεφαλαίων, δεύτερον η δημιουργία ενός επιχειρηματικού περιβάλλοντος με χαμηλό γραφειοκρατικό κόστος και αποτελεσματικό δημόσιο τομέα και τρίτον η ενίσχυση θεσμών που διέπουν την προστασία των επενδυτών, ώστε να είναι εφικτή η προσέλκυση ξένων επενδύσεων».

Το όραμα που περιγράφεται είναι μια οικονομία τύπου «αναπτυσσόμενων χωρών». Με επενδύσεις από το εξωτερικό, με παραγωγή η οποία θα κατευθύνεται στο εξωτερικό (άρα θα στηρίζεται στα εξευτελιστικά μεροκάματα και στο πλιάτσικο κατά της δημόσιας περιουσίας) και με εγχώρια υποκατανάλωση, αφού η σταθερά υψηλή ανεργία και τα σταθερά χαμηλά μεροκάματα δε θα επιτρέπουν επιστροφή στα προ κρίσης και μνημόνιου επίπεδα κατανάλωσης.

Για τους «μικρομεσαίους», βέβαια, την άλλοτε «ραχοκοκαλιά του έθνους», που τους τσακίζει η κρίση, δεν υπάρχει η μεταχείριση που υπάρχει για τους μεγαλοκαπιταλιστές. Η φαρέτρα των τρομο-φορο-νομοθετημάτων συμπληρώνεται με μια ακόμη απειλή: την αφαίρεση του ΑΦΜ, ώστε να μην μπορούν να ασκήσουν οποιαδήποτε επαγγελματική ή εμπορική δραστηριότητα. Ας το κλείσουν μια ώρα γρηγορότερα, επιτρέποντας στις τράπεζες να αρπάξουν ό,τι απέμεινε από τα «ιμάτιά» τους, για να ξέρουν τι τους γίνεται με τα «κόκκινα» δάνεια.

Σαφέστατο είναι το πολυνομοσχέδιο στο σκέλος των ασφαλιστικών ρυθμίσεών του, κεντρικό στοιχείο στις οποίες καταλαμβάνει η κατάργηση των περιβόητων «φόρων υπέρ τρίτων». Οι μισοί από αυτούς τους φόρους (93 σε σύνολο 199) αφορούν 24 ασφαλιστικά ταμεία, στα οποία αποφέρουν έσοδα πάνω από 2 δισ. ευρώ το χρόνο. Αρα, αφαιρούνται από την Κοινωνική Ασφάλιση πόροι 2 δισ. ευρώ, σε μια περίοδο που μειώνεται η απασχόληση και επομένως μειώνονται και τα πάγια έσοδα της ασφάλισης.

Επειδή η μαύρη προπαγάνδα υποστηρίζει πως με την κατάργηση αυτών των υπέρ ασφάλισης φόρων αποκαθίσταται η κοινωνική ισότητα, διότι οι φόροι αφορούσαν προνομιούχους, πρέπει να σημειώσουμε ότι όλοι αυτοί οι φόροι καθιερώθηκαν όχι για να ευνοήσουν κάποιες κατηγορίες ασφαλισμένων, αλλά για να αντικαταστήσουν κρατικές και καπιταλιστικές εισφορές, οι οποίες βέβαια δεν μπαίνουν τώρα που καταργούνται οι φόροι. Τώρα που ενοποιούνται όλα τα Ταμεία και τα αποθεματικά τους μπαίνουν στο «μίξερ», η απώλεια ενός τόσο μεγάλου ποσού ασφαλιστικών πόρων θα έχει αντίκτυπο όχι μόνο στα συγκεκριμένα Ταμεία, αλλά στο σύνολο της Κοινωνικής Ασφάλισης. Κι αυτό είναι που πρέπει να δει κάθε εργαζόμενος και να μην πατάει την πεπονόφλουδα των «προνομιούχων» και «μη προνομιούχων». Αλλωστε, όλ’ αυτά τα χρόνια που οι αντιασφαλιστικές επιθέσεις διαδέχονται η μια την άλλη σαν κύματα, ποτέ δεν γλίτωσαν, δεν εξαιρέθηκαν οι χαμηλοσυνταξιούχοι του ΙΚΑ.

Με άλλη διάταξη του πολυνομοσχέδιου, από 1.1.2015 δύο ακόμη επικουρικά ταμεία (των κάθε είδους μπάτσων και του προσωπικού ιδρυμάτων εμπορικού ναυτικού) εντάσσονται υποχρεωτικά στο ΕΤΕΑ, ενώ άλλη διάταξη προβλέπει την έκδοση Κοινής Υπουργικής Απόφασης μέχρι τις 31.10.2014, με σύμφωνη γνώμη της Εθνικής Αναλογιστικής Αρχής, η οποία θα καθορίζει τις τεχνικές παραμέτρους από τις οποίες θα προκύπτει «συντελεστής βιωσιμότητας», ώστε να αποφεύγεται η δημιουργία ετησίων ελλειμμάτων σε ταμειακή και δεδουλευμένη βάση, για το Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων (ΜΤΠΥ) και τους ειδικούς Κλάδους και Λογαριασμούς των Μετοχικών Ταμείων Στρατού, Αεροπορίας και Ναυτικού (ΜΤΣ, ΜΤΑ, ΜΤΝ). Μπαίνουν, δηλαδή, και αυτά τα Ταμεία σε διαδικασία μείωσης των παροχών τους. Αν οι διοικήσεις των Ταμείων δε συμμορφώνονται με τη στρατηγική του «μηδενικού ελλείμματος» και δεν προσαρμόζουν μέχρι τις 30 Νοέμβρη κάθε χρόνου τις παροχές τους ώστε ν’ ανταποκρίνονται σ’ αυτή τη ρήτρα, θα παύονται.

Εναλλακτικά, τους δίνει τη δυνατότητα, μέχρι 31.12. 2014, μετά από αναλογιστική μελέτη και με τη σύμφωνη γνώμη των αντιπροσωπευτικότερων οργανώσεων των κλάδων ασφαλισμένων, να μετατραπούν σε ΝΠΙΔ υποχρεωτικής ασφάλισης, δηλαδή σε επαγγελματικά ταμεία.

Αυτές οι αλλαγές, που προστίθενται στις συνεχείς καρατομήσεις των επικουρικών συντάξεων και των εφάπαξ, προϊδεάζουν για τη μελλοντική (σε όχι και τόσο μακρινό μέλλον) κατάργηση της επικουρικής σύνταξης και την ενσωμάτωσή της στην κύρια σύνταξη. Σε όποιους θέλουν κάποιου είδους επικουρική ασφάλιση θα υποδεικνύεται ο δρόμος του επαγγελματικού ταμείου, που είναι μια παραλλαγή της ιδιωτικής ασφάλισης.

Είναι χαρακτηριστική η αναφορά που κάνει στην τελευταία έκθεσή του το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους, που λειτουργεί υπό την εποπτεία της Βουλής: «Η σημερινή κατάσταση με τη δυσλειτουργία του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν εξαρχής είχε δημιουργηθεί ένα ενιαίο ασφαλιστικό καθεστώς και όχι μια σειρά από συστήματα κύριας, επικουρικής και συμπληρωματικής ασφάλισης». Μολονότι κάνει κάποιες διαπιστώσεις για τα αίτια της κρίσης της Κοινωνικής Ασφάλισης (αναφέρεται στην αρπαγή των αποθεματικών, στην απώλεια εισφορών από μειώσεις μισθών και ανεργία, στην επέκταση των λεγόμενων ευέλικτων μορφών απασχόλησης, στο κούρεμα των ομολόγων κ.ά.), όταν φτάνει στο «διά ταύτα» η έκθεση του ΓΠΚ κινείται με τη στυγνή τεχνοκρατική λογική. Κινδυνολογεί («τίθενται ερωτήματα σχετικά με τις 350.000 εκκρεμείς αιτήσεις για συντάξεις και εφάπαξ από τα Ταμεία στο σύνολό τους (3 δισ. ευρώ)», υιοθετεί την ενοποίηση των Ταμείων και τελειώνει με ένα ευχολόγιο: «Εκτός από την ενοποίηση των Ταμείων, εξίσου σημαντικό είναι η στήριξη της εργασίας και η καταπολέμηση της ανεργίας καθώς και η εξεύρεση πόρων, έτσι ώστε να αυξηθούν τα έσοδα των Ταμείων». Από πού θα βρεθούν πόροι; Γι’ αυτό δε λένε τίποτα οι τεχνοκράτες, οπότε μένει μόνο η λογική της «βιωσιμότητας».