Nέο δρακόντειο τριετές μνημόνιο

Ο κύβος ερρίφθη! Οι αντιλαϊκοί σχεδιασμοί αποκαλύπτονται με δραματικό τρόπο! Με διαδικασίες -πλέον- ταχύτατες και συνοπτικές, η κυβέρνηση Α. Τσίπρα, έχοντας τη συνδρομή και στήριξη των μέχρι χθες πολιτικών αντιπάλων της, προχωρεί στην υλοποίηση της κατεπείγουσας «εθνικής γραμμής». Ποια είναι αυτή; Η κατοχύρωση της «ευρωπαϊκής πορείας» της χώρας -δηλαδή, η διασφάλιση των συμφερόντων των ιμπεριαλιστών δανειστών και της εγχώριας οικονομικής ολιγαρχίας- μέσω της υπογραφής ενός δρακόντειου τριετούς μνημονίου!
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού επί πέντε μήνες συγκυβερνά με τους πατριδοκάπηλους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ, τώρα, διευρύνει τις πολιτικές του συμμαχίες -συγκροτώντας ένα εμφανώς αντιλαϊκό μέτωπο «εθνικής ενότητας» που συμπεριλαμβάνει τα μνημονιόδουλα κόμματα της αντιπολίτευσης - και αναπτύσσει το αντιδραστικό έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων, αυτό της βαθύτερης υποδούλωσης της χώρας στους επικυρίαρχους δανειστές και της κλιμάκωσης της αντιλαϊκής επίθεσης.

Δεν πρόλαβε να ολοκληρωθεί η καταμέτρηση των ψηφοδελτίων του δημοψηφίσματος και να κοπάσουν οι κυβερνητικοί πανηγυρισμοί για το αποτέλεσμά του και οι εξελίξεις δρομολογήθηκαν ραγδαία. Καρατόμηση Γ. Βαρουφάκη, συμβούλιο πολιτικών αρχηγών, εντατικές διαβουλεύσεις, σύνοδοι, προτάσεις, επιστολές-αιτήματα, πυρετώδες προσκήνιο και παρασκήνιο, με τελική κατάληξη το τρίτο μνημόνιο υπογραφής ΣΥΡΙΖΑ!

Και όλα αυτά σε συνθήκες συντριπτικών εκβιασμών και τρομοκρατικής προπαγάνδας των ιμπεριαλιστών με κραυγαλέα ευθυγράμμιση και συνέργεια των εδώ υποτακτικών τους, με τις τράπεζες κλειστές και το λαό στις ουρές, τη λαϊκή ανησυχία και ανασφάλεια να κορυφώνονται και τα πλατιά εργατολαϊκά στρώματα να αντιμετωπίζουν μια νέα, δραματική επιδείνωση των δυσβάστακτων, σε κάθε περίπτωση, όρων ζωής και εργασίας.
Τι απέμεινε, λοιπόν, από την περιβόητη «ιστορική νίκη της Αριστεράς»; Πού πήγε η «ριζοσπαστική τομή» και το «οριστικό κλείσιμο της πόρτας στο παρελθόν»; Τι απέγινε η «αντιμνημονιακή διέξοδος», η «σκληρή διαπραγμάτευση» και τα περίφημα μηνύματα «ελπίδας, περηφάνιας και αξιοπρέπειας»; Πού οδηγήθηκε η χώρα και ο λαός με το δημοψήφισμα;

Το αντιλαϊκό μέτωπο

Η κατάσταση δεν επιδέχεται, πλέον, παρερμηνείες και αυταπάτες. Πέντε -μόλις- μήνες διαχείρισης της κυβερνητικής εξουσίας και οι τρέχουσες εξελίξεις -μετά, ιδιαίτερα, το διάτρητο, ναρκοθετημένο δημοψήφισμα- οδηγούν σε αβίαστα συμπεράσματα. Μέσα από παλινωδίες, ακροβασίες, αλλοπρόσαλλους τακτικισμούς και ακατάσχετη δημαγωγία, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ φτάνει στον προορισμό της, την πλήρη ευθυγράμμιση, τον ταπεινωτικό μεγάλο συμβιβασμό, την ανοιχτή υποταγή στο ανελέητο σφυροκόπημα και τα εκβιαστικά τελεσίγραφα των ιμπεριαλιστών δανειστών του ΔΝΤ και της ΕΕ. Η μετατροπή της σε ικέτη για ένα νέο δάνειο με το παρεπόμενο θηριώδες μνημόνιο και η υπόκλισή της στην ισχύ των δανειστών την έχουν εντάξει, τελεσίδικα, στο αντιλαϊκό μέτωπο των υπηρετών των συμφερόντων του ιμπεριαλισμού και της εγχώριας ολιγαρχίας.

Μέσα σε πολιτικοοικονομικές συνθήκες πρωτοφανούς ρευστότητας, ραγδαίων εξελίξεων και απρόβλεπτων ανατροπών, με το κόμμα του σε αναβρασμό, ο Α. Τσίπρας -πολιτικά ενισχυμένος και κυρίαρχος, ο ίδιος, σε αυτήν τουλάχιστον τη φάση- απευθύνεται στα δοκιμασμένα εθελόδουλα πολιτικά κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι). Οι σταθερές παραινέσεις και οι πιεστικές υποδείξεις της ελληνικής ολιγαρχίας για «εθνική συστράτευση» πιάνουν τόπο και αποδίδουν τους αντιλαϊκούς καρπούς τους.

Η «εθνική ενότητα», η «εθνική ομοψυχία», το «εθνικό μέτωπο»,  παρά τις αναγκαίες -για την επιβίωσή τους- διαφοροποιήσεις των κομμάτων που το συγκροτούν, είναι αρραγές, είναι γεγονός, και στέκεται απέναντι στο λαό έτοιμο για τη νέα αντιλαϊκή εφόρμηση. Μετά από πέντε χρόνια μνημονιακής βαρβαρότητας, η εδραίωση και η επερχόμενη κλιμάκωση του μνημονιακού εφιάλτη μόνο με συσπείρωση και ενιαία δράση όλων των δυνάμεων και των μηχανισμών της εγχώριας ολιγαρχίας και του ιμπεριαλισμού μπορεί να επιβληθεί στο λαό.

Εδώ, ακριβώς, υπεισέρχεται ο μοιραίος και θλιβερός ρόλος ενός ρεφορμιστικού σχηματισμού που «ωρίμασε βίαια» σοσιαλδημοκρατικοποιούμενος τάχιστα. Ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδίκησε τη διακυβέρνηση της χώρας σε μια περίοδο οξύτατης πολιτικής κρίσης, πλήρους απαξίωσης και ανυποληψίας του αστικού πολιτικού συστήματος, εξάντλησης των πολιτικών αποθεμάτων του και αδυναμίας συγκρότησης νέων πολιτικών εφεδρειών. Εμφανίστηκε, χρησιμοποιήθηκε και αναδεικνύεται σαν η πολιτική δύναμη που μπορεί να δώσει πολύτιμες ανάσες και διέξοδο στα εμφανή αδιέξοδα του συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, αφού έδωσε και συνεχίζει να δίνει τις απαραίτητες διαβεβαιώσεις και εγγυήσεις.

Όχημα αντιδραστικών εξελίξεων

Ούτε μια βδομάδα δεν πέρασε από τη διεξαγωγή του περίφημου δημοψηφίσματος. Τώρα, είναι ολοφάνερο πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το χρησιμοποίησε σαν όχημα αντιδραστικών εξελίξεων. Τώρα, είναι ολοφάνερο πως το συντριπτικό ΟΧΙ του ελληνικού λαού, ένα βροντερό ΟΧΙ στους ιμπεριαλιστές δυνάστες του, ένα αποφασιστικό ΟΧΙ στα απαξιωμένα και ανυπόληπτα αστικά κόμματα, τους πολιτικούς και τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς που διαλαλήσανε τη ξενοδουλεία τους, παραδόθηκε στα χέρια του Α. Τσίπρα για να το ρίξει στη χοάνη της υποτέλειας και των αντιλαϊκών μεθοδεύσεων, κάτω από τις σημαίες των υποκινητών του ΝΑΙ και σε συμπαράταξη με αυτούς.

Στην πραγματικότητα, το δημοψήφισμα αυτό συνέβαλε, μέσα από την τρομακτική ενίσχυση των εκβιασμών και των κρίσιμων διλημμάτων για το μέλλον της χώρας και του λαού, να εγκλωβίσει στο μονόδρομο της ΕΕ, του ευρώ και των μνημονίων, όχι μόνο αυτούς που ψήφισαν ΝΑΙ, αλλά και σημαντικό ποσοστό αυτών που ψήφισαν ΟΧΙ, υπονομεύοντας την πραγματική ριζοσπαστικοποίηση του λαού, εκτονώνοντας τη λαϊκή αγανάκτηση και ανοίγοντας το δρόμο για τις τρέχουσες δραματικές εξελίξεις.

Τώρα, με πρωτεργάτη την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία –προκλητικά- κραδαίνει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ως εντολή για την επερχόμενη συμφωνία-μνημόνιο, και με τη συστράτευση της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού, ο μνημονιακός εφιάλτης προβάλλεται ως ο αδιαμφισβήτητος μονόδρομος. Ποιος θα μπορούσε να εξαγνίσει, αποτελεσματικότερα, την πολιτική του συμβιβασμού και της υποταγής στους δανειστές και να δικαιώσει, κατ’ επέκταση, όλο το πλέγμα της υποτέλειας στους ισχυρούς, εκτός από μια πολιτική δύναμη που παριστάνει τη σκληρά διαπραγματευόμενη και την ανυπότακτη στον ιμπεριαλισμό; Ποιος άλλος θα μπορούσε, επίσης, να νομιμοποιήσει τη στρατηγική της ελληνικής ολιγαρχίας για ένταξη και αδιαμφισβήτητη παραμονή στην ΕΕ και την ευρωζώνη, εκτός από ένα κόμμα που διαθέτει, ακόμη, λαϊκά εύσημα; Ποιος άλλος θα μπορούσε να δυσφημίσει, να υποσκάψει και να αμαυρώσει το όραμα, την ιδεολογία και την πολιτική της Αριστεράς, εκτός από ένα κόμμα που ασκεί δεξιά πολιτική και συντάσσεται με τους εχθρούς του λαού στο όνομα της Αριστεράς; Σήμερα, μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι βέβαιο πως έρχονται ακόμη πιο δύσκολες μέρες για τα ευρύτατα εργατολαϊκά στρώματα. Οι κρατούντες δοκιμάζουν το νέο τους όπλο, τη διείσδυση και αποδοχή του Α. Τσίπρα από ευρύτατες λαϊκές μάζες, την ικανότητά του, προς το παρόν, να εκτονώνει τη λαϊκή δυσαρέσκεια, να αποπροσανατολίζει, να ενσωματώνει και να αποδιοργανώνει το λαϊκό κίνημα. Το αντιλαϊκό τοπίο, όμως, που διαμορφώνεται με την υπογραφή του ΣΥΡΙΖΑ, δημιουργεί την αντικειμενική βάση για τον απεγκλωβισμό από την επιρροή του. Όπως όλοι οι προκάτοχοί του θα εισπράξει και αυτός τα επίχειρα της αντιλαϊκής, υποτελούς πολιτικής του. Ο λαός θα βρει το δρόμο του απορρίπτοντας τα αστικά ιδεολογήματα και τα ρεφορμιστικά μυθεύματα. Να σηκώσουμε ψηλά τις σημαίες της πραγματικής Αριστεράς και του κομμουνιστικού κινήματος!