Κοινό κυβερνητικό τους πρόγραμμα το τρίτο βάρβαρο μνημόνιο που ψήφισαν στη Βουλή

Για πέμπτη φορά μέσα σε έξι χρόνια και μετά από έξι πρωθυπουργούς, ο λαός οδηγείται ξανά στις κάλπες για να επιλέξει –μέσα από το ίδιο «στημένο» σκηνικό- μία νέα κυβέρνηση. Το διακύβευμα που θα παιχτεί σ’ αυτές τις εκλογές είναι η, μέσω των «Προγραμμάτων» των κομμάτων και των «ελαφρύνσεων» του τρίτου Μνημονίου, εξασφάλιση «καλύτερων όρων διαβίωσης» για τα εργατολαϊκά στρώματα. Άλλωστε, αυτά ­απορ­ρέουν από τις προεκλογικές «υποσχέ­σεις» των κομμάτων.

Ωστόσο, τίποτα δεν είναι ψευδέστερο!

Oι ελπίδες και οι προσδοκίες που γέννησαν και άνδρωσαν το τερατούργημα της «πρώτης φοράς Αριστερά», όχι μόνο κατέπεσαν με βρόντο και διαψεύστηκαν με τον πιο οδυνηρό τρόπο, αλλά και νεκρανάστησαν τα κόμματα που με τις εκλογές της 25ης Γενάρη και το Δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη 2015, είχαν οδηγηθεί στο περιθώριο. Τώρα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, μαζί με τον αρχιερέα του πολιτικού αμοραλισμού Τσίπρα και το «Ποτάμι», επανακάμπτουν, με νέες υποσχέσεις για «ανάκαμψη και ανάπτυξη», για «ελαφρύνσεις», για «φοροαπαλλαγές», για «αντισταθμιστικά μέτρα», για «θέσεις εργασίας», για «μεταρρυθμίσεις στη δημόσια Διοίκηση και τη Δικαιοσύνη», για «ελά­φρυνση του χρέους», για «απελευθέρωση της Δικαιοσύνης από την ταξική προκατάληψη», για «απελευθέρωση της εργασίας από το καθεστώς ζούγκλας», για «απελευθέρωση από την ανασφάλεια στην περίθαλψη», για «απελευθέρωση της Παιδείας από τα ασφυκτικά οικονομικά και ταξικά δεσμά», για «παράλληλα προγράμματα», για «αναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας», κλπ., κλπ., που όλα μαζί πλασάρονται συλλήβδην από τα ΜΜΕ, σαν «ιστορική ευκαιρία»!!! Τώρα, το γιατί στη διάρκεια των τελευταίων 185 χρόνων (από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους), δεν έγιναν όλα τα παραπάνω και η χώρα παραδέρνει σαν καρυδότσουφλο μέσα στην τρικυμία των δανεικών, αυτό θα πρέπει να αναζητηθεί τόσο στις αλυσίδες της εξάρτησης που μας επέ­βαλλαν οι -τότε- «προστάτιδες δυνάμεις» και στη συνέχεια τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη, όσο και στην διαχρονική υποτελή στάση της ξενόδουλης μεγαλοαστικής τάξης της πατρίδας μας.

Κατά συνέπεια, είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατον, σε μία χώρα όπου η λέξη της εξάρτησης κλίνεται σε όλες τις πτώσεις και η κύρια αντίθεση του ξένου ιμπεριαλισμού από τη μία και του λαού μας από την άλλη, αποκτά, σύμφυτα με το σύστημα, δομικά χαρακτηριστικά, μία νέα, εξ ίσου υποτελής κυβέρνηση, να τηρήσει τις αυταπάτες που καλλιεργεί προκειμένου να υφαρπάξει τη λαϊκή ψήφο. Με λίγα λόγια, όταν τα ξένα ιμπεριαλιστικά κέντρα επιλέγουν ή απολύουν κατά το δοκούν τις ελληνικές κυβερνήσεις, όταν οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις για να εξασφαλίσουν την αναρρίχησή τους στην κυβερνητική εξουσία διογκώνουν το δημόσιο τομέα με χιλιάδες ρουσφετολογικές προσλήψεις, όταν τα δυτικοευρωπαϊκά, αμερικανικά, κινέζικα, ρωσικά μονοπώλια διεισδύουν μέσα σε όλα τα κύτταρα του κρατικού μηχανισμού διαβρώνοντάς τα με ανεξέλεγκτο χρηματισμό, όταν οι δαπάνες του κρατικού Προϋπολογισμού διογκώνονται υπέρμετρα με εξοπλιστικά προγράμματα, εξωπραγματικές δαπάνες της κρατικής μηχανής και προγράμματα για τη δήθεν αντιμετώπιση της ανεργίας, με τα οποία διαπλέκονται διάφορα τμήματα της ντόπιας ολιγαρχίας και των πλανητικών μεγαθηρίων, τότε είναι βέβαιοι οι ελλειμματικοί Προϋπολογισμοί και άρα η προσφυγή σε δανεισμό. Από κοντά τα «Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης», τα «Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα», οι «Ολυμπιακοί Αγώ­νες», τα «μεγάλα έργα», το «ΕΣΠΑ», κ.α. που χάρισαν δισεκατομμύρια στη μεγαλοαστική τάξη που τα μεν ονόματά της αναδύουν τη δυσωδία των λιστών «Λαγκάρντ», «Λιχνενστάιν», «Άμστερνταμ», κλπ.­, τα δε χρήματά της βρίσκονται καταχωνιασμένα στις ελβετικές τράπεζες.

Σήμερα, για παράδειγμα, γίνεται λόγος για το διαβόητο «Αναπτυξιακό πακέτο Γιούνκερ» ύψους 35 δις €. Πρόκειται για μία κοινοτική απόφαση που αφορά όλα τα κράτη-μέλη και εκταμιεύεται από τα κοινοτικά Ταμεία. Τα 15 δις € αφορούν αγροτικές επιδοτήσεις, ενώ τα υπόλοιπα 20 προορίζονται για πληρωμή ληξιπροθέσμων οφειλών του κράτους σε μεγαλοεργολάβους των έργων του 2007-2010 (1 δις €), για προκαταβολές νέων έργων σε εργολάβους (1 δις €), για Σεμινάρια κατάρτησης, Προγράμματα απασχόλησης και επιδοτήσεις ολιγόμηνων προσλήψεων (4 δις €), για επιδοτήσεις επιχειρήσεων σε προγράμματα Καινοτομίας και Έρευνας (1,3 δις €), για ενίσχυση των μονοπωλίων μεταφορών (3 δις €), για ενίσχυση μονοπωλίων διαχείρισης αποβλήτων (2,5 δις €), για υδατοκαλλιέργειες και μεγάλες αγροτικές εκμεταλλεύσεις (4,7 δις €).

Σε όλη αυτήν τη διαχρονική και διαπλεκόμενη σχέση-εξάρτηση, ο λαός μας όχι μόνο δεν κέρδισε απολύτως τίποτα, αλλά και είδε τους αγώνες του για εθνική ανεξαρτησία, για ειρήνη, για δημοκρατία, να κουρελιάζονται στο βωμό πλάνων υποσχέσεων και θολών διακηρύξεων. Και το τίμημα των μεγαλεπίβολων σχεδίων της μεγαλοαστικής τάξης, πληρώθηκε από το λαό με εκτελέσεις, φυλακές, εξορίες, προπηλακισμούς, στερήσεις, αρπαγές, φοροληστεία και κάθε λογίς οικονομικές επιβαρύνσεις.

Έτσι, παρά τις νέες διαβεβαιώσεις περί δήθεν «συμμαζέματος» του κράτους, η διαπλοκή, η διαφθορά, ο χρηματισμός, η ψηφοθηρία, η απάτη, η αρπαγή και η διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, σε συνδυασμό με την καταπάτηση των λαϊκών δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, είναι όροι σύμφυτοι με τη λειτουργία ενός εξαρτημένου αστικού κράτους, προκειμένου η πλουτοκρατική ολιγαρχία να κρατηθεί στην εξουσία σε βάρος πάντα του λαού. Και σε αυτήν τη γραμμή θα πορευτεί και η όποια κυβέρνηση προκύψει.

★★★

Κάτω απ’ αυτές τις προϋποθέσεις, η νέα δανειακή συμφωνία και το νέο μνημόνιο, που ψηφίστηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, τη ΝΔ, τους ΑΝΕΛ, το ΠΑΣΟΚ και το «Ποτάμι», παραμονή του Δεκαπενταύγουστου, ενέχει όλα τα στοιχεία της εξάρτησης, εφ’ όσον κάθε απόφαση της κυβέρνησης θα γίνεται «κατόπιν διαβούλευσης και συμφωνίας με τους θεσμούς, πριν την οριστικοποίηση και νομική έγκριση». Περιττό να σημειώσουμε πως όλοι οι όροι θα επικαιροποιούνται σε τριμηνιαία βάση. Μέσα στο Φθινόπωρο, θα κατατεθεί και το νέο «Μεσοπρόθεσμο Πρό­γραμμα Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2016-2019», το οποίο θα περιλαμβάνει νέα μέτρα ύψους 3,8 δις €, που θα ψηφιστούν αμέσως μετά τις εκλογές.

Αποτελεί, λοιπόν, κοινό παρονομαστή για όλα τα κόμματα του μνημονιακού τόξου, πως όποιο κόμμα ή συνδυασμός κομμάτων γίνει κυβέρνηση, η πολιτική του για το διάστημα των τριών χρόνων, θα κινηθεί στον άξονα της υλοποίησης της νέας συμφωνίας, δηλ. στην υπερφορολόγηση (23% ΦΠΑ σε βασικά είδη, ΕΝΦΙΑ, «εισφορά αλληλεγγύης», φορολόγηση ενοικίων, φορολόγηση των αγροτών), την παραπέρα διάλυση των εργασιακών σχέσεων (αύξηση εργάσιμου βίου, περικοπές μισθών, αθρόες απολύσεις), τη μείωση των συντάξεων (0,25% του ΑΕΠ για φέτος, 1% του ΑΕΠ για το 2016), αύξηση ορίων συνταξιοδότησης, αύξηση στις κρατήσεις των συντάξεων, κρατήσεις στις επικουρικές, κατάργηση του ΕΚΑΣ, «ρήτρα μηδενικού ελλείμματος»), τη συρρίκνωση των κοινωνικών παροχών, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας (νέο Ταμείο όπου θα εισρεύσουν περιουσιακά στοιχεία 50 δις €, για άμεση ρευστοποίηση, όπως Ελληνικό, περιφερειακά αεροδρόμια, κ.α.). Και είναι προφανές ότι όλοι αυτοί οι δημοσιονομικοί στόχοι, θα εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνο το ξένο και ντόπιο μονοπωλιακό κεφάλαιο, που παραμένει α­φορολόγητο, καθώς οι πολλαπλοί τρόποι αποφυγής της φορολογίας του δεν θίγονται (τριγωνικές πωλήσεις, υπερτιμολογήσεις, αφορολόγητα αποθεματικά, αποσβέσεις γης, νόμιμες φοροαπαλλαγές).

Πιο συγκεκριμένα: Με το «καλημέρα» της νέας κυβέρνησης και μέχρι το Δεκέμβρη του 2015, ο λαός καλείται να πληρώσει: τον ΕΝΦΙΑ σε πέντε δόσεις (αντί για έξι), την πρώτη και δεύτερη δόση του φόρου εισοδήματος, την αύξηση της παρακράτησης φό­ρου, την αύξηση προκαταβολής φόρου σε ΑΕ και ΕΠΕ, την αύξηση των κρατήσεων στις συντάξεις, την αύξηση του 5% στις επικουρικές. Οι αγρότες πάλι, τον τριπλασιασμό της τιμής του πετρελαίου και την αύξηση της προκαταβολής φόρου στο 55%. Όλ’ αυτά συμποσούνται σε 12,4 δις €, ενώ μέχρι το Φλεβάρη του 2016, θα προστεθούν άλλα 12,3 δις € από τον ΦΠΑ και τον ειδικό φόρο κατανάλωσης! Και δεν αναφερόμαστε σε ληξιπρόθεσμες οφειλές σε τράπεζες, καταναλωτικά και στεγαστικά δάνεια, σε πρόστιμα και καθυστερήσεις πληρωμών σε ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΟΤΕ κλπ.
Επειδή δε όλοι οι στόχοι της νέας συμφωνίας εκφράζονται σαν ποσοστό του ΑΕΠ, είναι φανερό πως με κάθε αύξηση του ΑΕΠ, θα αυξάνονται και οι σχετικές περικοπές σε μισθούς και συντάξεις.

Είναι γεγονός πως, παρά τις προεκλογικές κορώνες των κομμάτων του μνημονιακού τόξου και ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, ο απώτερος στόχος της νέας συμφωνίας, αποσκοπεί αφ’ ενός στη μείωση του βιοτικού επιπέδου του λαού μας και αφ’ ετέρου στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας ολιγαρχίας. Γιατί είναι φανερό πως αν με τα πρώτα δύο Μνημόνια τα εργατολαϊκά νοικοκυριά έχασαν ένα 40-50% του βιοτικού τους επιπέδου, με τα μέτρα του τρίτου Μνημονίου (φόροι, μειώσεις μισθών και συντάξεων, απολύσεις, κόστος ζωής, κλπ.) προβλέπεται να χάσουν τουλάχιστον άλλο ένα 20%! Από την άλλη πλευρά λίστες με καταθέσεις σε ξένες τράπεζες για την ντόπια ολιγαρχία, αποκαλύπτουν ποσά της τάξης των 350 δις €, που δεν δηλώθηκαν ούτε και θα δηλωθούν εσαεί.

★★★

Εγείρεται το ερώτημα: υπήρξε προδιαγεγραμμένη η πορεία και η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, σε αυτήν τη νέα βίαιη προσαρμογή των εργατολαϊκών νοικοκυριών σε αυτό το τρίτο επαχθέστατο Μνημόνιο;

Ας δούμε το κάδρο.

Α) Κατ’ αρχήν ολόκληρο το ιδεολόγημα του ΣΥΡΙΖΑ α­κου­μπά στη βάση του Ευρωκομμουνισμού που υπηρέτησαν πιστά οι Καρ­ρίγιο, Μαρσέ, Μπερλινγουέρ, Ντ’ Αλέ­μα, Υ, Κύρκος, κλπ. Όλα τα ρεβιζιονιστικά κόμματα της Ιταλίας, Γαλλίας, Ισπανίας και τα άλλα κόμματα του ευρωκομμουνιστικού ρεύματος μετατράπηκαν σε φιλοϊμπεριαλιστικές πολιτικές δυνάμεις (αποδοχή ΝΑΤΟ και ΕΕ) που στη γραμμή και τη δράση τους δεν είχαν καμιά διαφορά από τα αστικά κόμματα αυτών των χωρών. Σε αυτό το πλαίσιο υπάγονται και οι δηλώσεις Τσίπρα για αποδοχή των «δεσμεύσων» της χώρας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Στη συνέχεια, οι επισκέψεις σε Βρυξέλλες, Ουάσιγκτον, Λονδίνο, Βερολίνο, Παρίσι, κ.α. του Τσίπρα ή και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ πολύ πριν τις εκλογές της 25ης Γενάρη 2015, και οι επαφές τους σε διάφορα φόρα, κατ’ ιδίαν συναντήσεις με Μέρκελ, Ολάντ, Λαγκάρντ, Γιούνκερ, εκπροσώπους διαφόρων hedge funds, με τραπεζίτες και επιφανείς οικονομολόγους, οι δηλώσεις στήριξης Ομπάμα προς μία ενδεχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, οι παρεμβάσεις Τσίπρα στις συνελεύσεις του ΣΕΒ, κλπ., κλπ., αναδεικνύουν τις προσπάθειες του ΣΥΡΙΖΑ να πείσει πως σε καμία περίπτωση η διακυβέρνησή του δεν πρόκειται να αποκλίνει από τη γραμμή των μνημονιακών δεσμεύσεων των κυβερνήσεων Παπανδρέου, Παπαδήμου, και Σαμαρά-Βενιζέλου.

Από την άλλη πλευρά, οι Ευρωπαίοι, αντιλαμβανόμενοι ότι μόνο μία κυβέρνηση κατ’ όνομα «Αριστερά» θα μπορούσε να περάσει τα μνημονιακά μέτρα, εκεί που απέτυχε ο Σαμαράς, αποδέχθηκαν (με αρκετές επιφυλάξεις) ένα σχήμα με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτό άλλωστε το σχήμα, ενός μεγάλου συνασπισμού, προσβλέπει αναφανδόν η Γερμανία, εκτιμώντας –μέσω της εφημερίδας Bild- και τα ποσοστά των εκλογών της 20ης Σεπτέμβρη: 28% ΣΥΡΙΖΑ, 25% ΝΔ!!!

Β) Η στήριξη στη συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από τον ΣΕΒ, τους τραπεζίτες, τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, σ' όλες τις κρίσιμες πρόσφατες ψηφοφορίες, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας για τον ταξικό προσανατολισμό της, στα συμφέροντα της ντό­πιας πλουτοκρατίας και του ιμπεριαλισμού.

Ακόμα και οι πρώτες φάσεις των «διαπραγματεύσεων» με τον ανεκδιήγητο Βαρουφάκη στο ρόλο του υπερυπουργού Οικονομικών, το σχετικό ροκάνισμα του χρόνου, οι διαφωνίες και οι αντιπαραθέσεις με τους κοινοτικούς αξιωματούχους και οι αντιθέσεις Ουάσιγκτον-Βερολίνου πάνω στο ζήτημα της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, βοήθησαν στο να υπάρξει ο «χρόνος ωρίμανσης» για τη μεταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το κατάλληλο έδαφος για να προχωρήσουν οι κατ’ ιδίαν συμφωνίες Τσίπρα με τους Μέρκελ, Ολάντ, Γιούνκερ και Σούλτς, μετατρέποντας τη χώρα σε νεοαποικία και το λαό μας σε υποζύγια ξένων και ντόπιων συμφερόντων.

Γ) Η παραίτηση της συγκυβέρνησης αμέσως μόλις ψηφίστηκαν στη Βουλή η νέα δανειακή συμφωνία (14 Αυγούστου) με το βάρβαρο Μνημόνιο και η άρον-άρον προσφυγή στις κάλπες, ώστε να επικυρωθεί και να νομιμοποιηθεί η επερχόμενη μνημονιακή καταιγίδα με μία νωπή λαϊκή εντολή, δίνουν σαφώς την εντύπωση μιας συμφωνημένης τακτικής με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, προκειμένου να επιβληθούν τα αντιλαϊκά μέτρα και να απαλλαγεί ο ΣΥΡΙΖΑ από το άχθος της εσωκομματικής αντιπολίτευσης.

Μπορούμε αβίαστα να διαπιστώσουμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ με τις εντολές των ξένων ιμπεριαλιστών, κράτησε ύπουλη στάση α­πέ­ναντι στα εργατολαϊκά στρώματα, κάνοντας εμπόριο ελπίδων, ξεφτιλίζοντας και δυσφημώντας τις ιδέες και τους αγώνες της Αριστεράς, σκορπίζοντας την απογοήτευση, την αποστράτευση και την ηττοπάθεια μέσα στις γραμμές του λαϊκού κινήματος.