Στα δίχτυα του αμερικάνικου και γερμανικού ιμπεριαλισμού τα Δυτικά Βαλκάνια

Η Κυβέρνηση Τσίπρα σε ρόλο δραστήριου πλασιέ

Στο Λονδίνο βρέθηκε ο Τσίπρας την Τρίτη, 10 Ιούλη, για να συμμετάσχει στις εργασίες της Συνόδου Κορυφής των Δ. Βαλκανίων η οποία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της λεγόμενης «Διαδικασίας Βερολίνου». Είναι η πρώτη φορά από το 2014 – οπότε εγκαινιάστηκε η Σύνοδος αυτή από την Μέρκελ – που έλληνας πρωθυπουργός καλείται να συμμετάσχει και η Ελλάδα να γίνει πλήρες μέλος σε αυτή τη «Διαδικασία». Η πρόσκληση αυτή στον Τσίπρα έγινε ως ανταμοιβή και αναγνώριση των «φιλότιμων» προσπαθειών του ίδιου και της κυβέρνησής του για την προώθηση και υλοποίηση στην περιοχή των γενικότερων γεωστρατηγικών και οικονομικών στόχων της Γερμανίας, των ΗΠΑ και των εταίρων τους.

Τα μέλη της «διαδικασίας του Βερολίνου» περιλαμβάνουν το Μαυροβούνιο, την Αλβανία, τη Σερβία, τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, την ΠΓΔΜ, το Κόσσοβο, την Κροατία, τη Σλοβενία και ορισμένα ευρωπαϊκά κράτη-μέλη της ΕΕ, Γερμανία, Γαλλία, Αυστρία, Ιταλία. Στη συγκεκριμένη Σύνοδο συμμετείχαν οι αρχηγοί των κυβερνήσεων, οι υπουργοί εσωτερικών και εξωτερικών των χωρών των Δ. Βαλκανίων που αναφέραμε και οι ομόλογοί τους από τα οκτώ κράτη της Ε Ε.

Στο επίκεντρο της «Διαδικασίας» και βασικό αντικείμενό της, ήταν η οικονομία, η ασφάλεια και η πολιτική συνεργασία των κρατών που συμμετείχαν. Στην οικονομία το επίκεντρο ήταν η εφαρμογή του «σχεδίου δράσης για την δημιουργία μιας Περιφερειακής Οικονομικής Περιοχής» με βάση τις περσινές συζητήσεις και στόχο να γίνει η περιοχή πιο «ελκυστική» για επενδύσεις. Να αναπτυχθούν έργα διασυνδεσιμότητας και υποδομές στους τομείς των μεταφορών και της ενέργειας που θα βοηθήσουν το εμπόριο και την ανάπτυξη. Φυσικά κάτω από τα θέματα ασφάλειας και το χτύπημα της τρομοκρατίας, της «ενίσχυσης της περιφερειακής ασφάλειας» ήταν χωρίς πολλά προσχήματα το κάλεσμα σε νέους στρατιωτικούς εξοπλισμούς και την προσαρμογή των βαλκανικών χωρών στους αμερικανονατοϊκούς σχεδιασμούς.

Όσον αφορά το πολιτικό σκέλος, η επιδίωξη από την Γερμανία και τις άλλες ισχυρές ευρωπάϊκές χώρες είναι η εξασθένηση της κρατικής υπόστασης των κρατών-μελών, η βαθύτερη εξάρτηση και πρόσδεσή τους στο άρμα της ΕΕ. Αρκετά χαρακτηριστική ήταν η δήλωση της εκπροσώπου της ΕΕ για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Ασφάλειας, Φεντερίκας Μονγκερίνι: «Τα τελευταία χρόνια- υπογράμμισε – συνεργαζόμαστε όλοι για να τραβήξουμε την περιοχή ακόμα πιο κοντά στην ΕΕ. πολιτικά, οικονομικά και στην ασφάλεια. Και έχουμε δει αξιοσημείωτα αποτελέσματα, λύσεις στα πιο δύσκολα διμερή ζητήματα».

Όμως στην πραγματικότητα οι στόχοι είναι ακόμη ευρύτεροι. Κάτω από τους παραπλανητικούς τίτλους «Σύνοδος Κορυφής Δ. Βαλκανίων» και «διαδικασία Βερολίνου» ξετυλίγεται ένα κουβάρι οικονομικών και στρατιωτικών σχεδίων που σχηματίζει ένα αδιαπέραστο δίχτυ οικονομικής, στρατιωτικής, πολιτικής εξάρτησης των χωρών των Δ. Βαλκανίων που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ευρωπαίων και αμερικάνων ιμπεριαλιστών και ταυτόχρονα θα υψώνει τείχη απέναντι στους ιμπεριαλιστές ανταγωνιστές τους Ρωσία, Κίνα.

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο ο Τσίπρας θέλει να παίξει δραστήριο ρόλο, και μάλιστα πρωταγωνιστικό στα Βαλκάνια για την επιτυχία αυτών των σχεδίων. Στην παρέμβασή του εξυμνεί την προσπάθεια της ΕΕ που πατά γερά και παρεμβαίνει δυναμικά στην περιοχή. Και εκτιμά πως τα πράγματα αλλάζουν και μάλιστα με τις δικές του «ιστορικές πρωτοβουλίες» όπως η Συμφωνία των Πρεσπών, η Συμφωνία με τη Βουλγαρία, οι πρωτοβουλίες που ξεκινά για τη λύση των προβλημάτων Ελλάδας-Αλβανίας ενώ δήλωσε περήφανος για την προώθηση των ευρωπαϊκών σχεδίων. Θεώρησε πολιτικό κατόρθωμα τις διασυνδέσεις για τη μεταφορά Φυσικού Αερίου με : TAP, IGB, Vertical Corridor και τη μονάδα LNG της Αλεξανδρούπολης.

Φυσικά, όχι μόνο ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά το σύνολο των αστικών κομμάτων αποκρύβουν τους πραγματικούς στόχους των διάφορων αυτών Συνόδων και τα πραγματικά συμφέροντα που εξυπηρετούν. Κρύβουν το γεγονός πως οι αναβαθμίσεις δρόμων, λιμανιών, γενικότερα υποδομών, δεν γίνονται προς όφελος της κάθε χώρας χωριστά αλλά όλα αυτά είναι μέσα στα ευρύτερα ιμπεριαλιστικά σχέδια.