Δέκα χρόνια ζόφου και απαντοχής, αγανάκτησης και οργής

Στην πρόσφατη (16/04) Έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή, επισημαίνονται οι επερχόμενες καταστροφικές συνέπειες της πανδημίας στο ΑΕΠ, την ανεργία και το κρατικό χρέος. Η πιο αρνητική εκδοχή, είναι η πτώση του ΑΕΠ κατά 11,11%, η αύξηση της ανεργίας στο 31,6% και η εκτίναξη του κρατικού χρέους στο 192,9%, ενώ η πιο θετική προβλέπει αντίστοιχα 4,4%, 26% και 188,3%. (O Σταϊκούρας δήλωσε ότι αναμένει συρρίκνωση της οικονομίας για φέτος μεταξύ 5 και 10% του ΑΕΠ, αλλά ανάκαμψη για το 2021).
Το Γραφείο Προϋπολογισμού, αλλά και κάθε «ουδέτερος» φορέας, προσπαθεί να αποδώσει στην πανδημία, όλο το αθροιστικό φάσμα μίας χρόνιας σοβούσας οικονομικοκοινωνικής κρίσης. Κι αφού επισημαίνει πως θα πρέπει να αυξηθούν οι δαπάνες για τη δημόσια Υγεία και τον εκσυγχρονισμό της Εκπαίδευσης και της δημόσιας διοίκησης, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι: «…απαιτούνται πρόσθετα μέτρα για τη συγκράτηση της ύφεσης και για να αποφευχθεί μια μόνιμη αύξηση της ανεργίας (…) καθώς και μια εκ νέου αύξηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων». Ούτε λίγο, ούτε πολύ, η Έκθεση ευθυγραμμίζεται τόσο με τις απαιτήσεις της Ε.Ε. και της ντόπιας ολιγαρχίας (ΣΕΒ, ΣΕΤΕ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, κλπ.), όσο και με τις πρωθυπουργικές δηλώσεις ότι «τα μέτρα της επικαιρότητας πρέπει να γίνουν πυροδότες διαρκών μεταρρυθμίσεων».
Χωρίς να παραγνωρίζουμε τις σοβαρές επιπτώσεις του κορονοϊού στην οικονομία και το λαό, σε μία χώρα που η βασική «παραγωγική» της δραστηριότητα είναι ο τουρισμός, οι μεταφορές, η εστίαση, το εμπόριο, θα πρέπει να τονίσουμε πως το εύρος της οικονομικής κρίσης έρχεται από το παρελθόν, μαζί με το «φούσκωμα» του κρατικού χρέους. Και ακόμα, να στιγματίσουμε τη διαδρομή μιας δεκαετίας αιματηρών μνημονιακών μέτρων και ασύλληπτων δανεισμών, την οποία προφανώς θα ακολουθήσει μία –αγνώστου διάρκειας- εποχή προστιθέμενων μέτρων και νέων δανείων, πάνω σε αυτά που χάραξαν οι 400 μνημονιακοί νόμοι και οι πάνω από 30.000 υπουργικές αποφάσεις, προεδρικά διατάγματα και ΠΝΠ.