Η πολιτική αλητεία, τώρα και σε όρους συμβάσεων εργασίας

 

Η πιο πρόσφατη φουρνιά συμβασιούχων του Υπουργείου Πολιτισμού που εργάζεται στο μεγάλο έργο της κατασκευής του νέου αεροδρομίου στο Καστέλλι, κλήθηκε από τη διοίκηση της ΕΦΑΗ (Εφορεία Αρχαιοτήτων Ηρακλείου) να υπογράψει σύμβαση εργασίας, με έναν ολότελα καινούριο όρο. Ο όρος αυτός δεν υπήρχε στις συμβάσεις που είχαν υπογράψει οι προηγούμενες φουρνιές συμβασιούχων, οι οποίοι -μεταξύ όλων των άλλων- δεν επιτρέπεται να εργάζονται συνεχόμενα περισσότερο από 8 μήνες(!) σε ένα έργο που έχει κρατική χρηματοδότηση, για να μην εγείρουν μελλοντικά αξιώσεις μονιμοποίησης.
Τι προβλέπει λοιπόν ο εν λόγω όρος; (η έντονη γραφή, δική μας): «Ο εργαζόμενος γνωρίζει και αποδέχεται ανεπιφύλακτα ότι οι πληρωμές των πραγματοποιούμενων δαπανών για αρχαιολογικές εργασίες και έρευνες θα γίνονται μέσω της Ενιαίας Αρχής Πληρωμής (Ε.Α.Π.), σύμφωνα με τον χρόνο που καταβάλλεται η σχετική δαπάνη μισθοδοσίας (eps) από την αρμόδια Οικονομική Υπηρεσία του Υπουργείου Υποδομών & Μεταφορών. Προς τούτο ουδεμία ευθύνη έχει ή γεννάται για το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού για την τυχόν μη ακριβόχρονη πληρωμή του εργαζόμενου»(!).
Πρακτικώς αυτό σημαίνει, ότι μια ολόκληρη Εφορεία η οποία υπογράφει ως εργοδότης τις συμβάσεις με τους εργαζόμενους, και ένα ολόκληρο υπουργείο («Πολιτισμού»), διατρανώνουν (για πρώτη φορά στην ιστορία των συμβάσεων) ρητώς ότι ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΥΘΥΝΗ για το αν οι εργαζόμενοι θα πληρώνονται στην ώρα τους (!).

Η συναρπαστική αυτή εξέλιξη παρακολουθεί βεβαίως το χρονικό καθυστερήσεων πληρωμής των συμβασιούχων που είναι δεμένο με το έργο του αεροδρομίου στο Καστέλλι: σχεδόν από την έναρξή του, και μέχρι σήμερα, οι συμβασιούχοι πληρώνονταν με μήνα ή μήνες καθυστέρησης.
Το υπουργείο Πολιτισμού και η ΕΦΑ γνωρίζουν ότι μπορούν να πιέζουν τους συμβασιούχους να «κάνουν υπομονή» (ή, διαφορετικά, μπορούν «ελεύθερα» να επιλέξουν τον δρόμο της ανεργίας).
Γνωρίζουν ότι έχουν τις «πλάτες» της επιθεώρησης εργασίας, η οποία λίγο πολύ συμβουλεύει τους απλήρωτους εργαζόμενους σε όλη την επικράτεια να ….περιμένουν τουλάχιστον 2 μήνες πριν ζητήσουν από τους εργοδότες τους τα χρήματα που τους οφείλονται. Ας σημειωθεί πως τον Μάρτιο που μας πέρασε η ΕΦΑΗ έδωσε σημεία «γραφής», παρακρατώντας (μέχρι και σήμερα) παράνομα 4 ημερομίσθια (και τα ανάλογα ένσημα) από απλήρωτους συμβασιούχους οι οποίοι διεκδίκησαν δεδουλευμένα μηνών, κάνοντας επίσχεση εργασίας.

Γνωρίζουν ότι ο ίδιος ο νόμος (ψηφισμένος επί ΣΥΡΙΖΑ) τους δίνει ένα χρονικό περιθώριο της τάξεως του 2μήνου, πριν τους πιέσει υποκριτικά (σε αυτό που θα όφειλε να είναι αυτονόητη υποχρέωση) να εξοφλήσουν χωρίς άλλη καθυστέρηση τους εργαζόμενούς τους.
Στην πραγματικότητα, το υπουργείο Πολιτισμού και η ΕΦΑ, θυμίζουν στους συμβασιούχους τη θέση τους: «και χάρη σας κάνουμε, αναλώσιμοι, που έχετε δουλειά», είναι το μήνυμά τους. Ταυτόχρονα, εκπέμπουν και ένα δεύτερο μήνυμα, προς τα σωματεία των εργαζομένων, τα οποία τόσο πολύ τους κούρασαν, με τα τηλεφωνήματα, τα έγγραφα, τα δελτία τύπου, τις κινητοποιήσεις, και, εν τέλει, τον συντονισμό των συμβασιούχων: «σταματήστε να μας ενοχλείτε!». Ας μην υπέγραφαν οι εργαζόμενοι τη σύμβαση. Τώρα, λοιπόν, θα πληρωθούν όταν το ωροσκόπιο θα είναι ευνοϊκό. Η ΕΦΑΗ, ο -κατά τα άλλα- εργοδότης και συμβαλλόμενος στην υπογραφή των συμβάσεων είναι πλέον «ανεύθυνη και απαραβίαστη» όπως ήταν πριν 200 χρόνια ο Όθωνας, ο πρώτος βασιλιάς του ελληνικού κράτους.
Διαβάζοντας κανείς τη στάση του Υπουργείου και της αρμόδιας Εφορείας Αρχαιοτήτων, θα μπορούσε άνετα να μιλήσει για «πολιτική αλητεία» με τη μορφή όρων σε συμβάσεις εργασίας, ωστόσο αν οι εργαζόμενοι έχουν μια στοιχειώδη αίσθηση του χιούμορ, πρέπει όχι μόνο να αποδεχτούν τον όρο της μηδενικής ευθύνης του εργοδότη τους για την τυχόν μη ακριβόχρονη πληρωμή τους, αλλά να ζητήσουν επέκταση και γενίκευση του όρου αυτού σε όλες ανεξαιρέτως τις συμβάσεις, και σε όλες τις οικονομικές συμφωνίες και συναλλαγές.

Αν το Υπουργείο Πολιτισμού απαιτεί από τον συμβασιούχο να εργάζεται χωρίς να πληρώνεται στην ώρα του, διότι τα χρήματα μπορεί να καθυστερούν διότι «έρχονται» από μακρινές διαδρομές, τότε, αλυσιδωτά, και ο συμβασιούχος θα πρέπει να μπορεί να απολαμβάνει αγαθά και υπηρεσίες, χωρίς όμως να είναι υποχρεωμένος να εξοφλήσει, παρά μόνο όταν πληρωθεί. «Μη βιάζεστε κύριε ιχθυοπώλα, σε δυο-τρεις μήνες θα πληρωθείτε για τα ψάρια. Τα χρήματα “έρχονται”».