Ραγδαία αύξηση των πλειστηριασμών και των κατασχέσεων

 

Οι εξώσεις, οι πλειστηριασμοί και οι κατασχέσεις σπιτιών άρχισαν να αποτελούν πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης το 2010. Η πτώχευση μικρομεσαίων στρωμάτων έφερε πολύ κόσμο αντιμέτωπο με την έξωση, σε σύγκριση με τα περιορισμένα περιστατικά της προηγούμενης περιόδου. Από τότε μέχρι σήμερα, σε αντίθεση με το αφήγημα της ανάκαμψης και της ανάπτυξης, οι πλειστηριασμοί και οι κατασχέσεις διαρκώς αυξάνονται.

Ραγδαία αύξηση πλειστηριασμών και κατασχέσεων. Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, μόνο μέσα στην τριετία 2020-2023, οι κατασχέσεις αυξήθηκαν κατά 117%, ενώ οι πλειστηριασμοί κατά 172%. Μιλάμε για χιλιάδες κατοικίες οι οποίες βγήκαν στο σφυρί με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους ιδιοκτήτες τους.

Σε απόλυτους αριθμούς το 2023 βγήκαν σε πλειστηριασμό 7.291 κατοικίες, ενώ ο αριθμός των κατασχέσεων έφτασε τις 14.821. Η πλειοψηφία αυτών των κατοικιών αφορά τραπεζικά δάνεια τα περισσότερα εκ των οποίων έχουν αποπληρωθεί σε πολύ μεγάλο ποσοστό, αλλά λόγω των υπέρογκων τόκων υπερημερίας, το χρέος τελικά εκτοξεύεται και ο δανειολήπτης καταλήγει να χάνει το σπίτι του.

Πέρα όμως από τα κόκκινα δάνεια που καταλήγουν στα χέρια των funds υπάρχουν περιπτώσεις εξώσεων που αφορούν και άλλες οφειλές όπως π.χ. κοινόχρηστα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η έξωση μονογονεϊκής οικογένειας από την κατοικία της στα Πατήσια λόγω οφειλών 880 ευρώ σε κοινόχρηστα.

Όπως σε κάθε περίπτωση έξωσης έτσι και εδώ επιστρατεύτηκαν τα ΜΑΤ. Για πολλοστή φορά οι δυνάμεις καταστολής επιστρατεύονται για να πετάξουν έξω από το σπίτι τους μία οικογένεια, έναν παππού ή μία γιαγιά και για να καταστείλουν οποιαδήποτε δράση αλληλεγγύης εκδηλώνεται από τη γειτονιά, τον εργασιακό χώρο και οποιαδήποτε συλλογικότητα.

Σε συνθήκες εξοντωτικής ακρίβειας και στεγαστικής κρίσης, λόγω και της εκτόξευσης των ενοικίων, χιλιάδες άνθρωποι πετιούνται στον δρόμο. Τράπεζες και funds όχι απλά δεν χάνουν ούτε ένα ευρώ, αντιθέτως αισχροκερδούν. Οι εξωφρενικά υψηλοί τόκοι υπερημερίας πολλαπλασιάζουν το αρχικό χρέος. Μόλις ξεκινάνε οι πρώτες καθυστερήσεις αποπληρωμής, οι δανειολήπτες αρχίζουν να κυνηγάνε τους τόκους και τελικά καταλήγουν να αποπληρώνουν το αρχικό χρέος αλλά να μην ξεχρεώνουν ποτέ. Τα funds ζητάνε πολύ υψηλές προκαταβολές προκειμένου να προχωρήσουν σε ρυθμίσεις, με αποτέλεσμα χιλιάδες σπίτια με μεγάλη αντικειμενική αξία να καταλήγουν στα χέρια των αρπαχτικών για μερικές χιλιάδες ευρώ. Στην πραγματικότητα οι δανειολήπτες επιστρέφουν το αρχικό ποσό του δανείου στην τράπεζα και τελικά χάνουν και το σπίτι τους, μέσα από μία καλοστημένη κομπίνα από αεριτζήδες και αρπαχτικά που δρουν «νόμιμα» αφού οι κυβερνώντες νομοθετούν υπέρ τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε περίπτωση πλειστηριασμού το ποσό εκποίησης μειώνεται κάθε φορά που η διαδικασία αποβαίνει άκαρπη, με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλές υποθέσεις κατά τις οποίες ο δανειολήπτης χάνει το ακίνητό του και παρ’ όλα αυτά του απομένει σημαντικό υπόλοιπο δανείου στην τράπεζα.

Στην πραγματικότητα έχει διαμορφωθεί ένα πλαίσιο ασύδοτης δράσης των τραπεζών και των εταιρειών fundς εις βάρος των δανειοληπτών. Το πλαίσιο αυτό διαμορφώθηκε με μία σειρά νομοθεσιών που επέβαλαν διαδοχικά οι κυβερνήσεις η μία μετά την άλλη σε απόλυτη σύμπνοια και συνέχεια. Τα funds στην Ελλάδα σημειώνουν την μεγαλύτερη κερδοφορία από όλες τις χώρες της Ε.Ε. στις οποίες δραστηριοποιούνται, την ίδια στιγμή που η ελληνική κοινωνία και οι εργαζόμενοι κατακτούν τις πρώτες θέσεις της Ε.Ε. στη φτώχεια. Ουσιαστικά δεν μιλάμε για κερδοφορία αλλά για αισροκέρδεια.

Ένα fund μπορεί να αγοράσει από τις τράπεζες κόκκινα δάνεια στο 10% ή και σε ακόμα χαμηλότερο ποσοστό της αξίας τους, κάτι που βέβαια δεν μπορεί να κάνει ο δανειολήπτης!

Για παράδειγμα, fund κόκκινων δανείων αγόρασε δάνεια 733 εκατ. ευρώ πληρώνοντας μόλις 47,3 εκατ. ευρώ και ζητάει από τους δανειολήπτες 440 εκατ. ευρώ. Δηλαδή χονδρικά το fund πάει για έσοδα 392,5 εκατ. ευρώ, δηλαδή 440 εκατ. που διεκδικεί μείον 47,3 εκατ. κόστος αγοράς και μείον τα έξοδα διαχείρισης. Ένα fund αγοράζει ένα καταναλωτικό δάνειο αρχικού ποσού 10.000 ευρώ 1.200 ευρώ δηλαδή στο 12% της ονομαστικής αξίας. Την ίδια στιγμή που ο δανειολήπτης δεν μπορεί να αποπληρώσει το δάνειό του στην ίδια τιμή που το αγόρασε το fund. Οι τράπεζες αρνούνται στους δανειολήπτες ρυθμίσεις και κουρέματα δανείων. Γιατί ένα fund κόκκινων δανείων να έχει το δικαίωμα να αγοράζει σε εξωφρενικά χαμηλές τιμές και όχι ο κάτοχος της σύμβασης δανείου;

Γιατί έτσι αισxροκερδούν και οι τράπεζες και τα funds. Αφενός οι τράπεζες ξεφορτώνονται κόκκινα δάνεια, αφετέρου τα funds αγοράζουν σε πολύ χαμηλές τιμές και στη συνέχεια λεηλατούν το εισόδημα και τα ακίνητα των δανειοληπτών.

Η κυβέρνηση όχι απλά δεν παίρνει κανένα μέτρο προστασίας των δανειοληπτών και της πρώτης κατοικίας, αλλά αντιθέτως έχει αφήσει το πεδίο ελεύθερο σε funds και τραπεζίτες να ληστεύουν την περιουσία του κόσμου. Η προστασία της πρώτης κατοικίας αφορά έναν πολύ περιορισμένο αριθμό δανειοληπτών που ανήκει είτε στα όρια της φτώχειας είτε σε ΑΜΕΑ αλλά ακόμα και σε αυτές τις περιπτώσεις τα funds καταπατούν το θεσμικό πλαίσιο και τις δικαστικές αποφάσεις. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη σε συνέχεια των προηγούμενων κυβερνήσεων- συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που νομοθέτησε τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και ταυτόχρονα ποινικοποίησε την δράση αλληλεγγύης οδηγώντας στο αυτόφωρο όσους εμποδίζουν τους πλειστηριασμούς- υπηρετεί τα συμφέροντα τραπεζιτών και αρπαχτικών. Το εισόδημα και η περιουσία των εργαζομένων και του λαού λεηλατούνται, μεγάλα τμήματα της κοινωνίας συνθλίβονται οικονομικά και χιλιάδες άνθρωποι χάνουν τα σπίτια τους.

Μοναδικό όπλο απέναντι σε αυτή τη λεηλασία, απέναντι σε αυτή τη βάρβαρη πολιτική, η αλληλεγγύη και η συλλογική δράση.