Η Γερμανία εξοπλίζεται ξανά!!!
Από μόνη της η απόφαση ίσως να μην προξενούσε ιδιαίτερη εντύπωση, αν λαμβανόταν σε άλλη χώρα και σε άλλον χρόνο.
Όμως, στα πλαίσια της όλο και μεγεθυνόμενης γερμανικής αλαζονείας, των ξεκάθαρων διακηρύξεων πως «πλέον οδηγούμε την Ευρώπη, είμαστε στην κορυφή της», της απώλειας-έκλειψης της κάποτε μεταπολεμικής γερμανικής «σεμνότητας» και «αιδημοσύνης» λόγω της φρίκης του παρελθόντος κλπ, η απόφαση λαμβάνει αλλόκοτες διαστάσεις.
Το γερμανικό συνταγματικό δικαστήριο της Καρλσρούης ακύρωσε την πρόνοια που υπήρχε μέχρι τούδε στο Σύνταγμα της χώρας για μη χρήση όπλων από τον Γερμανικό Στρατό στο εσωτερικό της χώρας και του επέτρεψε να χρησιμοποιεί τα στρατιωτικά του μέσα και εντός της επικράτειας.
Με αιτιολόγηση την «αντιμετώπιση καταστροφικών κινδύνων» και τον «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία», η Bundeswehr θα μπορεί πλέον να οπλοφορεί και εντός της Γερμανίας, πάντα σε «εξαιρετικές περιπτώσεις» και «όχι εναντίον διαδηλωτών».
Η απόφαση ανατρέπει την συνείδηση -αλλά και τη συνταγματική νομοθεσία- πολλών δεκαετιών ότι στα πλαίσια του «ποτέ ξανά» ο στρατός της Γερμανίας δεν έχει την δυνατότητα να οπλοφορεί εντός της ίδιας της χώρας.
Πέρα από τις καθαρά πρακτικές προεκτάσεις του ζητήματος, υπάρχει ένα τεράστιο κεφάλαιο συμβολισμού το οποίο απελευθερώνει δυσάρεστα ενδεχόμενα: η απολύτως καινοφανής νοοτροπία ότι «δεν πειράζει να άρουμε κάποιους από τους περιορισμούς που θεσπίσαμε ώστε να κατοχυρώσουμε το «ποτέ ξανά». Πλέον έχουμε αλλάξει και έχουμε μάθει, δεν υπάρχει πια κίνδυνος».
Συνδυαζόμενο με το ακάθεκτα αυξανόμενο κύμα του νεοναζισμού στην Γερμανία, αναρωτιόμαστε μήπως οι Γερμανοί παίζουν σιγά-σιγά με τις κλειδαριές του κουτιού της Πανδώρας.
Το ίδιο το Spiegel γράφει ότι «η απόφαση αφήνει περιθώριο για διαφορετικές ερμηνείες της» (Der Beschluss lässt Spielraum für Interpretationen).
Μέχρι σήμερα, τις αντίστοιχες αρμοδιότητες καταστολής κλπ. διατηρούσε αποκλειστικά η αστυνομία, με αποκεκλεισμένο το ενδεχόμενο συμμετοχής του στρατού (η θητεία στον οποίο σταμάτησε πρόφατα να είναι υποχρεωτική).
Ο αποκλεισμός της επέμβασης του στρατού είχε επαναδιατυπωθεί νομικά και το 2006, μα ακυρώνεται σήμερα. Με απόφαση της κυβέρνησης, ο στρατός θα μπορεί να χρησιμοποιήσει από ένοπλους στρατιώτες μέχρι μαχητικά αεροσκάφη και πυραύλους για διάφορους «έκτακτους» κινδύνους και καταστροφές.
Το κεντροδεξιό CDU/CSU ανακοίνωσε με ικανοποίηση πως η απόφαση «καλύπτει ένα κενό». Οι σοσιαλδημοκράτες του SPD επισημαίνουν ότι πουθενά στην απόφαση δεν αναλύεται επακριβώς τί σημαίνει «σε περίπτωση καταστροφικών κινδύνων», με αποτέλεσμα να υπάρχει περιθώριο παρερμηνειών.
Οι φιλελεύθεροι του FDP, καίτοι συγκυβερνούντες εξέφρασαν σαφέστατη αντίθεση: «η Δημοκρατία μας ανδρώθηκε με την πεποίθηση ότι ο στρατός δεν αποτελεί «βοηθητικό αστυφύλακα«».
Μήπως η Γερμανία… ξανά προς τη δόξα τραβά; Αργά αλλά σταθερά;
Όμως, στα πλαίσια της όλο και μεγεθυνόμενης γερμανικής αλαζονείας, των ξεκάθαρων διακηρύξεων πως «πλέον οδηγούμε την Ευρώπη, είμαστε στην κορυφή της», της απώλειας-έκλειψης της κάποτε μεταπολεμικής γερμανικής «σεμνότητας» και «αιδημοσύνης» λόγω της φρίκης του παρελθόντος κλπ, η απόφαση λαμβάνει αλλόκοτες διαστάσεις.
Το γερμανικό συνταγματικό δικαστήριο της Καρλσρούης ακύρωσε την πρόνοια που υπήρχε μέχρι τούδε στο Σύνταγμα της χώρας για μη χρήση όπλων από τον Γερμανικό Στρατό στο εσωτερικό της χώρας και του επέτρεψε να χρησιμοποιεί τα στρατιωτικά του μέσα και εντός της επικράτειας.
Με αιτιολόγηση την «αντιμετώπιση καταστροφικών κινδύνων» και τον «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία», η Bundeswehr θα μπορεί πλέον να οπλοφορεί και εντός της Γερμανίας, πάντα σε «εξαιρετικές περιπτώσεις» και «όχι εναντίον διαδηλωτών».
Η απόφαση ανατρέπει την συνείδηση -αλλά και τη συνταγματική νομοθεσία- πολλών δεκαετιών ότι στα πλαίσια του «ποτέ ξανά» ο στρατός της Γερμανίας δεν έχει την δυνατότητα να οπλοφορεί εντός της ίδιας της χώρας.
Πέρα από τις καθαρά πρακτικές προεκτάσεις του ζητήματος, υπάρχει ένα τεράστιο κεφάλαιο συμβολισμού το οποίο απελευθερώνει δυσάρεστα ενδεχόμενα: η απολύτως καινοφανής νοοτροπία ότι «δεν πειράζει να άρουμε κάποιους από τους περιορισμούς που θεσπίσαμε ώστε να κατοχυρώσουμε το «ποτέ ξανά». Πλέον έχουμε αλλάξει και έχουμε μάθει, δεν υπάρχει πια κίνδυνος».
Συνδυαζόμενο με το ακάθεκτα αυξανόμενο κύμα του νεοναζισμού στην Γερμανία, αναρωτιόμαστε μήπως οι Γερμανοί παίζουν σιγά-σιγά με τις κλειδαριές του κουτιού της Πανδώρας.
Το ίδιο το Spiegel γράφει ότι «η απόφαση αφήνει περιθώριο για διαφορετικές ερμηνείες της» (Der Beschluss lässt Spielraum für Interpretationen).
Μέχρι σήμερα, τις αντίστοιχες αρμοδιότητες καταστολής κλπ. διατηρούσε αποκλειστικά η αστυνομία, με αποκεκλεισμένο το ενδεχόμενο συμμετοχής του στρατού (η θητεία στον οποίο σταμάτησε πρόφατα να είναι υποχρεωτική).
Ο αποκλεισμός της επέμβασης του στρατού είχε επαναδιατυπωθεί νομικά και το 2006, μα ακυρώνεται σήμερα. Με απόφαση της κυβέρνησης, ο στρατός θα μπορεί να χρησιμοποιήσει από ένοπλους στρατιώτες μέχρι μαχητικά αεροσκάφη και πυραύλους για διάφορους «έκτακτους» κινδύνους και καταστροφές.
Το κεντροδεξιό CDU/CSU ανακοίνωσε με ικανοποίηση πως η απόφαση «καλύπτει ένα κενό». Οι σοσιαλδημοκράτες του SPD επισημαίνουν ότι πουθενά στην απόφαση δεν αναλύεται επακριβώς τί σημαίνει «σε περίπτωση καταστροφικών κινδύνων», με αποτέλεσμα να υπάρχει περιθώριο παρερμηνειών.
Οι φιλελεύθεροι του FDP, καίτοι συγκυβερνούντες εξέφρασαν σαφέστατη αντίθεση: «η Δημοκρατία μας ανδρώθηκε με την πεποίθηση ότι ο στρατός δεν αποτελεί «βοηθητικό αστυφύλακα«».
Μήπως η Γερμανία… ξανά προς τη δόξα τραβά; Αργά αλλά σταθερά;
Σχόλια