Με αφορμή το γήπεδο της ΑΕΚ

Το ποδόσφαιρο ως γνωστόν είναι το πιο δημοφιλές και λαϊκό άθλημα. Δεν απαιτεί και πολλά κανείς για να παίξει. Αρκεί μια αλάνα, δύο παρέες παιδιών ή και μεγαλύτερων, η δημιουργία ομάδων και νά' τα τα πρωταθλήματα στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς και όπου αλλού. Κυρίως βέβαια είναι ένα ομαδικό άθλημα, προβάλει τη συλλογικότητα, Αυτή βέβαια είναι η μια πλευρά.
Η άλλη είναι αυτή των επιχειρηματικών και πολιτικών συμφερόντων. Όπως κάθε τι δημοφιλές και λαϊκό το κεφάλαιο, οι πλούσιοι "λάτρεις" του ποδοσφαίρου, αφού το λοιδώρησαν, το πολέμησαν και αφού είδαν ότι έτσι δε καταφέρνουν τίποτα χώθηκαν σε αυτό γιατί είχε και έχει μπόλικο "ψωμί". Και όχι μόνο οικονομικό αλλά και πολιτικό. Κυρίως πολιτικό. Δεν είναι απλό πράγμα να μπορείς να ελέγχεις κάμποσο κόσμο στο όνομα της ομάδας. Δεν είναι απλό πράγμα να νοιώθουν όλοι, μικροί και μεγάλοι, πλούσιοι και φτωχοί, μέλη της ίδιας ομάδας. Δεν είναι απλό πράγμα το συγχωροχάρτι, η παράβλεψη ότι ο τάδε ή δείνα πρόεδρος που βγάζει τα λεφτά "του" εκμεταλλευόμενος εκατοντάδες άλλους εργαζόμενους για να παριστάνει, με το αζημίωτο πάντα, τον εραστή της όποιας ομάδας "βάζοντας τα λεφτά του" που τα παράγουν στα καράβια του και τα διυλιστήρια εργαζόμενοι για ένα κομμάτι ψωμί. Δεν είναι καθόλου απλό πράγμα η ....διαταξική "συντροφικότητα" μεταξύ εξουσίας και εξουσιαζόμενων όταν πρόκειται για την "ομάδα", πολύ περισσότερο όταν οι εξουσιαζόμενοι κατά τα άλλα δηλώνουν και αντιεξουσιαστές!
Στον καπιταλισμό το ποδόσφαιρο, όπως και όλος ο αθλητισμός, υπόκειται στη λογική του κέρδους. Οικονομικού και πολιτικού. Αλλιώς δεν έχει νόημα η ενασχόληση με αυτό, σε αντίθετη περίπτωση ας πάει κατά διαόλου και η ομάδα και οι οπαδοί της!
Δεν μπορεί λοιπόν η αγάπη και το πάθος για μια ομάδα να μας τυφλώνει. Δεν μπορεί οργανωμένοι οπαδοί μιας ομάδας, που στο παρελθόν καταχειροκροτήθηκαν για την αντιφασιστική τους στάση, να κάνουν τα στραβά μάτια σε φασιστικές πρακτικές τραμπουκισμών απέναντι σε κατοίκους που διαφωνούν με την ανέγερση ενός γηπέδου η οποία θα φέρει μαζί της και την καταστροφή μέρους του δίπλα άλσους. Είναι τουλάχιστον απαράδεκτο αντιφασίστες, που μάλιστα δηλώνουν και αντιεξουσιαστές, να συντάσσονται με τον εφοπλιστή ιδιοκτήτη της ομάδας τους στο όνομα του να αποκτήσει "το δικό της σπίτι". Ενώ λοιπόν καταγγέλουν τα κόμματα, ως θεσμούς εξουσιαστικούς προφανώς, δε διστάζουν να συντάσσονται με έναν από τους κατ' εξοχήν εκπροσώπους της πραγματικής εξουσίας αυτού του τόπου!
Αναρωτιέται κανείς πόσο "δικός τους" θα είναι ένας πολυχώρος πολιτιστικής, αθλητικής και ότι άλλο θες κατανάλωσης, πόσο πραγματικά το λεγόμενο "γήπεδο της ΑΕΚ", όπως του ΠΑΟ ή όπως του Ολυμπιακού, αφορά το λαό και τις ανάγκες άθλησής του. Είναι τόσο σίγουροι ότι θα μπορούν να μαινοβγαίνουν στο "σπίτι τους" ελεύθερα; Ειδικά σε μια εποχή που οτιδήποτε λαϊκό είναι στο στόχαστρο του συστήματος.
Αυτές οι σκέψεις δημιουργήθηκαν μετά τις καταγγελίες για τις επιθέσεις, που θυμίζουν χρυσαυγίτιτκες πρακτικές, σε συγκεντρώσεις κατοίκων που αντιτίθενται στο χτίσιμο του νέου γηπέδου - πολυχώρου του Μελισσανίδη που θα φέρει τη ταμπέλα του γηπέδου της ΑΕΚ, όχι με το παλιό του όνομα (Νίκος Γκούμας) αλλά με το άκρως εθνικιστικό "Αγία Σοφία". Και όλα αυτά αφού οριστικοποιήθηκε και η συμφωνία μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Μελισσανίδη!
Να παλέψουν λοιπόν οι οπαδοί της ΑΕΚ για ένα γήπεδο. Για ένα γήπεδο όμως που δεν θα καταστρέφει μέρος του άλσους, που θα μπορούν να μπαινοβγαίνουν οι κάτοικοι για να το χρησιμοποιούν για τις αθλητικές τους ανάγκες, που δεν θα είναι βορά στις κερδοσκοπικές ορέξεις του κάθε ιδιοκτήτη επιχειρηματία της ομάδας ο οποίος θα εκμεταλλεύεται πολλαπλώς την αγάπη τους για την ομάδα τους. Για να μη γίνουν τα γατάκια του ...Τίγρη! Και να είναι γήπεδο, όχι ένα νέο ...Mall ή Village.