Ο Σύρος πρόσφυγας

Ο Σύρος πρόσφυγας στο πλοιάριο…
Στη Συρία είχε το σπίτι του, αλλά το καθεστώς τον καταπίεζε…
Στη Συρία είχε τη δική του γη, το χωράφι του, όπου οι ελιές και τα πορτοκάλια έδωναν καρπούς, αλλά το καθεστώς τον καταπίεζε…
Στη Συρία τα παιδιά του σπούδαζαν ΔΩΡΕΑΝ από τους βρεφονηπιακούς σταθμούς, τα σχολεία και τα Πανεπιστήμια, αλλά το καθεστώς τον καταπίεζε…
Στη Συρία απολάμβανε ένα μισθό που του επέτρεπε να ζει με αξιοπρέπεια, αλλά το καθεστώς τον καταπίεζε…
Στη Συρία ο μισθός του του επέτρεπε να πηγαίνει τουλάχιστον τέσσερις φορές τον μήνα σε ρεστοράν με την οικογένειά του, αλλά το καθεστώς τον καταπίεζε…
Στη Συρία μπορούσε να μετακινηθεί κατά μήκος και πλάτος όλης της χώρας με δημόσιες συγκοινωνίες, πληρώνοντας 4 ευρώ, αλλά το καθεστώς τον καταπίεζε…
Στη Συρία το κράτος παρείχε  μηνιαίως τα απαραίτητα τρόφιμα διατροφής (ζάχαρη, ρύζι, τσάι, καφέ, ψωμί, γάλα…) με 3 ευρώ τον μήνα, αλλά το καθεστώς τον καταπίεζε…
Στη Συρία είχε δωρεάν πάνω από 1.000 λίτρα πετρέλαιο για να ζεσταίνεται η οικογένειά του στη διάρκεια του χειμώνα, αλλά το καθεστώς τον καταπίεζε…
Μετά ήρθε η Αραβική Άνοιξη, δημοκρατική και φιλελεύθερη, που τον έχωσε σε ένα φουσκωτό, σε ένα πλοιάριο, αφού πρώτα πούλησε τους ελαιώνες του, τον πορτοκαλεώνα του κι αφού πούλησε μέχρις και τις κιλότες και σώβρακα της οικογένειάς του.
Δημοκρατικά εκλιπαρούσε τον Οθωμανό μπάτσο και τον χαρτζιλίκωνε για να περάσει τα σύνορα, αλλά το καθεστώς τον καταπίεζε…
Δημοκρατικά αντιμετώπισε τον ‘κομμουνιστή’ μπάτσο του ‘συντρόφου’ Τσίπρα, αλλά το καθεστώς τον καταπίεζε…
Σήμερα ελεύθερος να ζητιανεύει ανά την Ευρώπη, όλα αυτά που του παρείχε δωρεάν εκείνο το καταπιεστικό καθεστώς του Bashar Al Assad.
Δικό του ζήτημα”
Αναρωτήθηκα… Αν η Ελλάδα, η πατρίδα μας δεχόταν επίθεση όπως δέχεται σήμερα η Συρία, θα πουλούσαμε τα πάντα για να την εγκαταλείψουμε