Βγαίνουν οι ροζ σκελετοί

«Μπορεί αν χρειαστεί να συναντήσω και τον   διάβολο. Το θέμα είναι ότι δε θα του πουλήσω την ψυχή μου. Και εγώ θα κριθώ -ιδίως τώρα που έχω θέση εξουσίας- όχι από τον ποιον συναντώ, τι μου λέει, τι του λέω, αλλά από το τι πράττω». Αυτή ήταν η απάντηση του Τσίπρα στην εκπομπή του Χατζηνικολάου, που στήθηκε για να μπορέσει ο πρωθυπουργός να ανακτήσει κάτι από τη χαμένη αίγλη του, μετά το ισχυρό χτύπημα που του κατάφερε ο Ψυχάρης αποκαλύπτοντας -με γαργαλιστικές λεπτομέρειες, μάλιστα, περί εσπρέσο και γάτας Ιμαλαΐων- τις τέσσερις μυστικές συναντήσεις που είχαν προεκλογικά.

Ο Χατζηνικολάου παρίστανε πως τάχα ρωτάει για όλα. Στην πραγματικότητα, άφηνε τον Τσίπρα ν' απαντά, τον διέκοπτε και άλλαζε θέμα και δεν έκανε ούτε μια follow up ερώτηση, αμφισβητώντας κάτι που μόλις είχε πει ο Τσίπρας. Δεν τον ρώτησε, για παράδειγμα, για ποιο λόγο χρειάστηκε να συναντηθεί με τον… διάβολο. Και γιατί τέσσερις φορές και όλες στα κρυφά; Οπως δεν τον ρώτησε -όταν ο Τσίπρας είπε πως ο Ψυχάρης ζήτησε να είναι μυστική η συνάντηση στο σπίτι με τη γάτα- γιατί αυτός το δέχτηκε, ενώ είχαν προηγηθεί άλλες τρεις συναντήσεις στα βόρεια προάστια με γαλλικό καφέ και μπισκότα. Αν μη τι άλλο, τέσσερις συναντήσεις δείχνουν εν εξελίξει διαπραγμάτευση. Κι αυτό ο Χατζηνικολάου δεν το ρώτησε. Οπως δε ρώτησε και γιατί ο Τσίπρας συνέχισε να συναντιέται κρυφά μαζί του, ενώ ο Ψυχάρης -σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε το Μαξίμου- ζητούσε να του καθαρίσει η κυβέρνηση Τσίπρα τα δάνεια και να τον βοηθήσει να πάρει μόνος του το Mega.

Το πιο προκλητικό, όμως, είναι ότι δεν έκανε μια δεύτερη ερώτηση όταν ο Τσίπρας προέβαλε το βασικό του επιχείρημα, ότι δεν έδωσε τίποτα στον Ψυχάρη. Και γιατί να μην πιστέψουμε ότι τον έριξε, όπως υπαινίσσεται ο Ψυχάρης;

Ο Ψυχάρης είναι γνωστός. Οπως είναι γνωστός ο ρόλος που έπαιζε πάντοτε ο ΔΟΛ, πριν ακόμα περάσει στα χέρια του Ψυχάρη. Γελάει και η… γάτα Ιμαλαΐων όταν διαβάζει στο «Βήμα» ότι ο Ψυχάρης δε ζήτησε τίποτα, αλλά ο Τσίπρας του πρόσφερε και το σβήσιμο των χρεών και ολόκληρο το Mega. Επειδή, λοιπόν, οι πάντες γνωρίζουν το ρόλο του Συγκροτήματος και του αφεντικού του, μπορούν ν' αντιληφθούν ότι ο Τσίπρας έκανε τόσες κρυφές συναντήσεις στο πλαίσιο κάποιου παζαριού. Δεν ήμασταν εκεί για να ξέρουμε τι ακριβώς ειπώθηκε, ξέρουμε όμως πως σ' ένα παζάρι κάποιος κάτι «πουλάει» και κάποιος «αγοράζει». Ας μας πει, λοιπόν, ο Τσίπρας τι πήγε να «αγοράσει» από τον Ψυχάρη και τι «αντίτιμο» του ζητήθηκε.

Είναι γεγονός ότι τα Μέσα του Ψυχάρη στήριξαν τον Τσίπρα (με τον τρόπο του Ψυχάρη, βέβαια, για να μην υπάρξει κάρφωμα), όπως είναι επίσης γεγονός ότι εδώ και λίγο καιρό υπάρχει σύγκρουση ανάμεσα στις δυο πλευρές. Τι περιλάμβανε το «ντιλ» και πού χάλασε δε θα το μάθουμε, γιατί η κάθε πλευρά θα λέει τα δικά της. Και είναι εξίσου αναξιόπιστες και οι δύο. Οι πρόσφατοι λεονταρισμοί του Τσίπρα από το βήμα της Βουλής, όμως, όταν κορδωνόταν ότι αυτός «δεν πήρε ούτε μια φορά να σηκώσει το τηλέφωνο και να μιλήσει με κάποιον εκδότη, μεγαλοεπιχειρηματία των ΜΜΕ», κατέρρευσαν παταγωδώς.

Το πολυδιαφημισμένο «ηθικό πλεονέκτημα» του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί πια να σταθεί. Για ποιο «ηθικό πλεονέκτημα» μπορείς να μιλάς, άλλωστε, όταν σε στηρίζει ο Κουρής με τα Μέσα του; Και βέβαια, δεν μπορείς να μιλάς για «ηθικό πλεονέκτημα» όταν εφαρμόζεις μια βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική σε βάρος του ελληνικού λαού. Γιατί τότε θα πιστέψουμε ότι η ηθική είναι μια μεταφυσική ιδιότητα, που δεν έχει να κάνει με την πολιτική.

Ποια θα είναι η συνέχεια σ' αυτή τη σύγκρουση; Δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά, βλέπουμε όμως μια διάθεση να πέσουν οι τόνοι και από τις δυο πλευρές. Σ' αυτές τις περιπτώσεις, συνήθως αναλαμβάνουν μεσολαβητές στο παρασκήνιο. Η πλευρά Ψυχάρη, για παράδειγμα, ενώ αρχικά είχε αφήσει να εννοηθεί ότι έχει ντοκουμέντα για το τι διεμείφθη ανάμεσα στους δύο στο διαμέρισμα της φίλης του Τσίπρα, στη συνέχεια ανέφερε ότι δεν είναι στις αρχές της να κάνει κρυφές μαγνητοφωνήσεις. Ο Τσίπρας στον Χατζηνικολάου δεν ανέβασε καθόλου τους τόνους, ούτε απείλησε με αγωγή τον Ψυχάρη, μολονότι αυτός είχε ισχυριστεί ότι ήταν ο Τσίπρας που του πρότεινε να του σβήσει τα χρέη και να τον βοηθήσει να πάρει ολόκληρο το Mega . Και ο Βούτσης εμφανίστηκε στο πρώτο πρόγραμμα της ΕΡΑ, σε ρόλο σοφού γέροντα, με ύφος καθαρά κατευναστικό. «Το ζήτημα είναι να μην υπάρχουν χτυπήματα κάτω από τη μέση, να μην υπάρχει διαστρέβλωση, παραπληροφόρηση, να μην υπάρχει η σκοτεινή πλευρά της πολιτικής, της διαπλοκής που πολλές φορές αφορά και τα ΜΜΕ», είπε.  Οσο για τα κίνητρα του Ψυχάρη, κυριολεκτικά έψαχνε μία μία τις λέξεις για να μην γίνει καταγγελτικός: «Νομίζω πως είναι η ερμηνεία η οποία οδήγησε όποιον το έγραψε να το γράψει. Δηλαδή ότι στην κορύφωση μιας σύγκρουσης υπάρχει μια άκρα πολιτικοποίηση στην κορυφή του πολιτικού συστήματος από ένα μέσο και μία προσπάθεια να είναι προσωρινή η σημερινή πολιτική κατάσταση, μ’ οποιοδήποτε κόστος ενδεχομένως, στο όνομα του να μην αλλάξουν τα δεδομένα στο χώρο των media».

Ανεξάρτητα από την εξέλιξη και την κατάληξη αυτής της σύγκρουσης, δεν είναι τυχαία η στιγμή που ξέσπασε. Ο ΔΟΛ απαλλάχτηκε από την κατηγορία για παράνομο δανεισμό από τράπεζες, ο Ψυχάρης όμως είναι κατηγορούμενος σε βαθμό κακουργήματος για δάνειο που πήρε προσωπικά. Θεωρεί τον εαυτό του διωκόμενο από τους Τσιπραίους. Εχουν όμως τη δύναμη οι Τσιπραίοι να τα βάλουν μ' ένα πανίσχυρο καπιταλιστικό συγκρότημα, αν δεν υπήρχε νομική βάση πάνω στην οποία να μπορούν να πατήσουν; Η απάντηση είναι αυτονόητη. Από την άλλη, η άσκηση μιας δίωξης (όπως αυτή κατά του Ψυχάρη) δεν αρκεί για να οδηγήσει σε εξαφάνιση ένα Συγκρότημα με ιστορία ενός αιώνα, που έχει ανεβάσει και κατεβάσει κυβερνήσεις. Ο Ψυχάρης θα κάνει στο παρασκήνιο τις κινήσεις που μπορεί να κάνει, θα αναζητήσει στήριξη άλλων καπιταλιστικών συμφερόντων, θα «ματώσει» η τσέπη του, αλλά στο τέλος θα καθαρίσει. Δεν είναι περίπτωση σαν τον ουρανοκατέβατο Κοσκωτά, που τον έβαλαν μπροστά οι πασόκοι τη δεκαετία του '80.

Ο Τσίπρας, όμως; Για να μπορέσει να επιβιώσει, θα πρέπει να κάνει ανάλογες κινήσεις. Θα πρέπει να προσεγγίσει άλλα επιχειρηματικά κέντρα για να έχει τη στήριξή τους. Για την ακρίβεια, έπρεπε ήδη να το έχει κάνει. Χωρίς λαϊκή στήριξη πια, υποχρεωμένος να εφαρμόσει σκληρή μνημονιακή πολιτική και με το προσφυγικό να δημιουργεί πρόσθετα προβλήματα, μόνο με στήριξη από κύκλους της κεφαλαιοκρατίας μπορεί να σταθεί η ηγετική κλίκα του ΣΥΡΙΖΑ.

Μοναδικό μέλημα αυτής της κλίκας είναι η παραμονή στην αστική εξουσία όσο γίνεται περισσότερο και στη συνέχεια η κομματική σωτηρία, ώστε να μπορέσει να επανέλθει. Γι' αυτό ο Τσίπρας έκανε αυτές τις συναντήσεις παρασκηνίου με τον Ψυχάρη και ποιος ξέρει με ποιους άλλους επικεφαλής καπιταλιστικών ομίλων (όχι κατ' ανάγκη μιντιακών), ξένων πρεσβειών κτλ. Η εμφάνιση του Τσίπρα στον Χατζηνικολάου, μολονότι προσεκτικά σχεδιασμένη, ήταν μια κίνηση καθαρά αμυντική. Δεν είναι τυχαίο ότι καθορίστηκε την Κυριακή, μια μέρα μετά το δημοσίευμα του Ψυχάρη.

Τις προηγούμενες μέρες, ο Τσίπρας έσερνε το χορό της σκανδαλολογίας, κατηγορώντας τη ΝΔ για τη «λίστα Μπόργιανς». Από το Σάββατο βρέθηκε αυτός στη θέση του Μητσοτάκη, καθώς αναγκάστηκε να παραδεχτεί τις μυστικές συναντήσεις με τον Ψυχάρη, ισχυριζόμενος ότι αυτός του ζητούσε να τον βοηθήσει σε παρανομίες. Επειδή αυτό δεν μπορεί να το αποδείξει (όπως και ο Ψυχάρης δεν μπορεί να αποδείξει αυτά που καταμαρτυρεί στον Τσίπρα - ή μήπως μπορεί;) και επειδή την αποκάλυψη την έκανε ο Ψυχάρης και όχι αυτός, δεν μπορεί να πείσει ούτε τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Αν εξαιρέσουμε την εξουσιαστική καμαρίλα, που αδιαφορεί για τέτοιες… λεπτομέρειες, ο απλός κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ αισθάνεται αηδία όταν μαθαίνει πως ο πρόεδρός του έφτιαχνε εσπρεσάκια στον Ψυχάρη σε κρυφά ραντεβού, στα οποία -σύμφωνα με όσα λέει το Μαξίμου- ο Ψυχάρης ζητούσε χοντρές «χάρες».

Η ΝΔ επενδύει πια και σ' αυτό, απευθυνόμενη στον κόσμο που δεν είναι δεμένος με τον ΣΥΡΙΖΑ. Στόχος της είναι να αποδομήσει πολιτικά τον Τσίπρα, ο οποίος ως τώρα είχε ν' αντιμετωπίσει τις κατηγορίες για υπαναχώρηση από τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ, πλέον όμως έχει ν' αντιμετωπίσει και την κατηγορία ότι είναι ίδιος με τους άλλους. Το «δεν είμαστε όλοι ίδιοι» και το «εμάς δεν μας κρατάνε από πουθενά», επιχειρήματα με τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τον περασμένο Σεπτέμβρη, δεν πείθουν μετά από τέτοιες αποκαλύψεις, όσες δικαιολογίες κι αν επικαλεστεί ο Τσίπρας, όσα «λογικά» επιχειρήματα κι αν επιστρατεύσει. Οι πλατιές λαϊκές μάζες έχουν άλλα κριτήρια πρόσληψης της πολιτικής πραγματικότητας.

Η αστική εξουσία είναι εξ ορισμού βρόμικη. Βρόμικη όχι μόνο επειδή καλείται να διαχειριστεί ένα σύστημα σκληρής εκμετάλλευσης και καταπίεσης, αλλά και γιατί εκτυλίσσεται σε μεγάλο βαθμό στο παρασκήνιο, όπου συνεχώς δομούνται και αποδομούνται συμμαχίες, επί τη βάσει ενός παζαριού στο οποίο συμμετέχουν εκπρόσωποι καπιταλιστικών ομίλων και ξένων πρεσβειών. Η «πρώτη φορά Αριστερά» στην κυβέρνηση απέδειξε ότι είναι συνεπής σ' αυτό το modus operandi της αστικής πολιτικής. Το αν έκανε και τις σωστές κινήσεις ή απλά καβάλησε το καλάμι θα φανεί σύντομα. Η βρομιά, όμως, θα παραμείνει βρομιά σε κάθε περίπτωση.