Πασχαλινός αιφνιδιασμός

Η τρόικα, που την είχε «σκοτώσει» ο Μπαρουφάκης τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και που την είχε «τελειώσει» ο Τσίπρας, είναι πάντα εδώ (ως κουαρτέτο πλέον). Μόνο που αντί να πηγαινοέρχονται τα μέλη της στα υπουργεία, τους επισκέπτονται οι υπουργοί στο «Χίλτον», φορτώνοντας και το ελληνικό κράτος με επιπλέον δαπάνες για τη σουΐτα συνεδριάσεων.

Τα τεχνικά κλιμάκια μπαινοβγαίνουν, βέβαια, στα υπουργεία, συλλέγουν στοιχεία και προετοιμάζουν το υλικό για τους «μεγάλους», ενώ προχωρούν και διάφορες πλευρές της διαπραγμάτευσης, σε συνεργασία με τους συμβούλους των υπουργών.

Το καθολικό πάσχα πέρασε χωρίς να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, αλλά ουδείς δείχνει να ανησυχεί. Οταν πριν από κάνα μήνα μιλούσαν για το πάσχα, δε διευκρίνιζαν αν εννοούσαν το καθολικό ή το ορθόδοξο. Τώρα, ο Τσακαλώτος έβαλε τo τέρμα στις 22 Απρίλη, αλλά αυτό το τέρμα είναι ζωντανό και τρέχει. Μπορεί να πάει και μια βδομάδα πίσω. 'Η μπορεί να κλείσει η δουλειά με την τρόικα στις 22 και να νομοθετήσει τα μέτρα η ελληνική Βουλή μεγαλοβδομαδιάτικα. Τότε που όλοι τρέχουν για οβελίες και κοκορέτσια και δεν πολυδίνουν σημασία στα άλλα, ακόμα κι αν είναι σημαντικά. Είναι κι αυτό μια από τις… παραδοσιακές αδυναμίες μας ως λαού.

 Αν πρέπει να κρατήσουμε κάτι είναι η απουσία κάθε έντασης στις σχέσεις κυβέρνησης-τρόικας. Ακόμα και κάποιες επιθέσεις κατά του ΔΝΤ, που εξυπηρετούν τις ανάγκες της εσωτερικής κατανάλωσης, διεκπεραιώνονται με non paper και χωρίς να αποδίδονται ευθέως σε κάποιον υπουργό, αλλά σε «κύκλους». Από την άλλη, δε, πλευρά τονίζεται πως έχει σημειωθεί πρόοδος, ενώ έχει οριστεί και η ημερομηνία επιστροφής της τρόικας (2 Απρίλη) και η ημερομηνία επανέναρξης των συνομιλιών του «Χίλτον» (4 Απρίλη).

Ακόμα και ο «κακός» Σόιμπλε δηλώνει πως εμπιστεύεται τον Τσίπρα και αναγνωρίζει πως μπορεί η ελληνική Βουλή να μην μπορεί να ψηφίσει μείωση συντάξεων, οπότε θα πρέπει να βρεθεί άλλος τρόπος για να πιαστεί ο στόχος που τέθηκε τον περασμένο Αύγουστο με το τρίτο Μνημόνιο. Το μόνο που δεν μπορεί ν' αλλάξει είναι ο στόχος του Μνημόνιου. Αν κάτι «χαθεί» από το ασφαλιστικό, θα πρέπει να «κερδηθεί» π.χ. από το φορολογικό.

Σε απλά ελληνικά, οδηγούν τα πράγματα σε μια επιχείρηση πασχαλινού αιφνιδιασμού. Τότε που χαλαρώνουν εντελώς τα ήδη χαλαρά ταξικά αντανακλαστικά. Με τις γνωστές δραματοποιήσεις και με κατεπείγουσα διαδικασία, για να μπορέσουν να συμμαζέψουν τον κυβερνητικό λόχο.

Η ολοκλήρωση της αξιολόγησης και η νομοθέτηση των εφιαλτικών μέτρων που θα τη συνοδεύουν πήγε χρονικά πίσω κυρίως εξαιτίας της κινητοποίησης των αγροτών. Η απειλή μιας ισχυρής κοινωνικής κινητοποίησης είναι το μόνο που τους συγκρατεί. Και βέβαια, μια κοινωνική έκρηξη μπορεί όχι απλώς να τους συγκρατήσει, αλλά να τους σταματήσει.

Το μπαλάκι, λοιπόν, βρίσκεται στο γήπεδο της εργατικής τάξης. Εργαζόμενης και άνεργης, όλου του ηλικιακού φάσματος, ανδρών και γυναικών. Για να υπερασπιστούμε την Κοινωνική Ασφάλιση πρέπει να ξεφύγουμε από τα καθιερωμένα των τελευταίων ετών. Πρέπει να υψώσουμε αντίσταση τέτοια που θα κάνει το σύστημα να πονέσει και για ν' αποφύγει πιο επικίνδυνους τριγμούς ν' αναγκαστεί να υποχωρήσει. Αλλος τρόπος κι άλλος δρόμος δεν υπάρχει