Επιχείρηση διεμβολισμού της πασοκικής σοσιαλδημοκρατίας

«Θέλουμε όλα τα στελέχη κοντά μας, συμμέτοχους στην προσπάθειά μας. Εκτός από εκείνους που αγωνιούν μόνο για μία καρέκλα της εξουσίας. Αυτούς τους χαρίζουμε στους άλλους. Ας τους έχουν να τους χαίρονται». Αστραψε και βρόντησε η Φώφη από το βήμα της συνδιάσκεψης της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Αυτή η ίδια Φώφη που καμάρωνε ως αναπληρώτρια υπουργός Αμυνας του Σαμαρά, μια θέση μόνο για την καρέκλα, το παίζει τώρα… αντιεξουσιάστρια.

Η ίδια Φώφη είναι που μέχρι πριν από μερικές εβδομάδες αγόρευε για το πόσο αναγκαία είναι μια κυβέρνηση συνεργασίας, με τον Τσίπρα πρωθυπουργό. Τον Τσίπρα που τώρα κατηγορεί σαν… δεξί χέρι του Σόιμπλε. Η Φώφη η… αντιμνημονιακιά!

Για ποιο λόγο η Φώφη απορρίπτει τώρα μετά βδελυγμίας κάθε ιδέα κυβερνητικής συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί κατάλαβε ότι οι Τσιπραίοι ετοιμάζουν σόου διεύρυνσης με πολιτικά παροπλισμένους παλαιοπασόκους, στην προσπάθειά τους να δείξουν στους ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες πως η μόνη αυθεντική σοσιαλδημοκρατική δύναμη στην Ελλάδα, συνεπής στις υποχρεώσεις της έναντι του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ το ΠΑΣΟΚ, μολονότι έχει συρρικνωθεί σε μονοψήφιο εκλογικό ποσοστό, αρνείται να βάλει πλάτη στην προσπάθεια της κυβέρνησης Τσίπρα, που δε θα είχε καμιά αντίρρηση να περιλάβει και στελέχη του ΠΑΣΟΚ στη σύνθεσή της. Οταν ο Τσίπρας κάνει παρασκηνιακά παζάρια με παλαιο-πασόκους, την ώρα που η Φώφη προσπαθεί να τους μαζέψει πίσω σε μια σοσιαλδημοκρατική συμμαχία, η τελευταία αντιλαμβάνεται ότι οι Τσιπραίοι θέλουν να αφομοιώσουν το ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτό και αντιδρά, ξορκίζοντας κάθε ιδέα κυβερνητικής συνεργασίας που μέχρι πρότινος ζητούσε μετ' επιτάσεως.

Μήπως είναι υπερβολική η αντίδραση της Γεννηματά; Μήπως όλα όσα ακούγονται περί Ξενογιαννακοπούλου, Κατσέλη, Παντελή Οικονόμου, ακόμα και Καστανίδη είναι απλώς αποκυήματα δημοσιογραφικής φαντασίας; Το μόνο βέβαιο είναι πως τα ονόματα δεν βγήκαν από τη φαντασία δημοσιογράφων. Τα σερβίρισε ο ίδιος ο μηχανισμός προπαγάνδας του μεγάρου Μαξίμου. Και την ίδια μέρα που η Φώφη άναβε και κόρωνε στο βήμα της μίζερης συνδιάσκεψης, φρέσκος Τσίπρας ήταν κρεμασμένος στα μανταλάκια. Αντιγράφουμε από τη συνέντευξη-ποταμό στη Real News:

«Ο χώρος μας έχει αποδείξει ότι δεν φοβάται τις διευρύνσεις. Αρκεί αυτές να γίνονται στη βάση μιας ειλικρινούς πολιτικής συμφωνίας. Υπάρχουν πρόσωπα που δεν ανήκουν στον ιστορικό χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς που έχουν συμβάλει με τη στάση τους και τις απόψεις τους στην προσπάθεια που ξεκινήσαμε από τον Ιανουάριο του 2015. Ανθρωποι από τον ευρύτερο χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας και του Κέντρου. Οι δίαυλοι υπάρχουν, το πώς θα προχωρήσει η σχέση μας μένει να αποφασιστεί το επόμενο διάστημα, με βασικά κριτήρια, όμως, την κοινή πολιτική και προγραμματική συμφωνία, την ανιδιοτέλεια, την εντιμότητα».

Μόνο τα ονόματα λείπουν και σίγουρα δεν είναι άλλα απ' αυτά που ο μηχανισμός του Μαξίμου έχει διαρρεύσει. Καταλαβαίνετε τι πλήγμα για το πρεστίζ της Γεννηματά θα είναι μια ακόμα διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ, και μάλιστα την ώρα που υποτίθεται ότι βρίσκεται σε εξέλιξη προσπάθεια για την «ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς». Ο Τσίπρας δε διστάζει να επιτεθεί ευθέως στο ΠΑΣΟΚ της Φώφης, βαφτίζοντάς το ουρά της ΝΔ:

«Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία είναι ισχυρή και επαρκής, το αποδείξαμε και προχθές. Περάσαμε τα δύσκολα μόνοι μας. Δεν έχουμε την ανάγκη κανενός. Ωστόσο, αν οι πολιτικές δυνάμεις της Σοσιαλδημοκρατίας επέλεγαν να ανοίξουν έναν γόνιμο διάλογο για το νόημα και τον χαρακτήρα της προοδευτικής διακυβέρνησης, θα καλωσορίζαμε το γεγονός. Ομως, δείχνουν να είναι τόσο προσκολλημένοι στο άρμα του παλιού πολιτικού συστήματος, που επιλέγουν να είναι στήριγμα του κ. Μητσοτάκη, ακόμη και αν αυτό τους απομονώνει στους κύκλους των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι όσο συνεχίζουν σε αυτόν τον δρόμο, συνειδητά υπονομεύουν τα περιθώρια για συγκλίσεις».

Η πρόκληση του Τσίπρα είναι χοντρή: ή στηρίζετε την κυβέρνηση κι ανοίγουμε παζάρι για τη συμμετοχή σας σ' αυτή ή διεμβολίζω κι άλλο το χώρο σας και διεκδικώ ακόμα και την επίσημη εκπροσώπησή του στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, που ήδη με έχει καλέσει και συμμετέχω στις συσκέψεις κορυφής. Ενόψει όλων αυτών είναι απόλυτα ευεξήγητος ο εκνευρισμός των περί τη Γεννηματά πασόκων και η σφοδρή επίθεση στην κυβέρνηση που την έβαλαν να κάνει από το βήμα της συνδιάσκεψης. Οι προσεκτικοί παρατηρητές των πολιτικών πραγμάτων θα διαπίστωσαν ότι η σφοδρότητα της επίθεσης της Γεννηματά είχε ξεκινήσει ήδη από τη Βουλή, στη συζήτηση για το αντιασφαλιστικό και φορομπηχτικό νομοσχέδιο, όταν ζήτησε να φύγει η κυβέρνηση. Προφανώς, οι πασόκοι γνώριζαν τι ετοίμαζε ο Τσίπρας και δεν είχαν άλλη επιλογή από το να σηκώσουν το γάντι.

Αμα δούμε και τους Παντελή Οικονόμου και Καστανίδη να μπαίνουν στη συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου ή να χρησιμοποιούνται σε κρατικά πόστα (όπως συνέβη ήδη με την Κατσέλη, που τοποθετήθηκε πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας), θα τα έχουμε δει όλα. Γιατί όχι; Μήπως είναι καλύτεροι ο Κουρουμπλής, ο Σπίρτζης, η Τζάκρη και οι υπόλοιποι τέως πασόκοι; Απλά, οι Καστανίδης και Οικονόμου είναι ιστορικά στελέχη της πασοκικής καμαρίλας και είχαν πάντοτε ηγετικό ρόλο στο κόμμα και στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Δεν ήταν κάποιοι δευτεροκλασάτοι βουλευτές τύπου Κουρουμπλή.

Για τους Τσιπραίους τώρα είναι η ώρα να ετοιμαστούν για τα δύσκολα. Να ετοιμαστούν για τη φάση που θα βρεθούν στην αντιπολίτευση. Στόχος τους είναι να μη διαλυθούν αλά ΠΑΣΟΚ, αλλά να διατηρήσουν ένα εκλογικό ποσοστό που θα τους επιτρέψει να επανέλθουν. Για να το πετύχουν αυτό, θα πρέπει να φράξουν τις διαρροές προς το ΠΑΣΟΚ, ώστε να μη λειτουργήσει η αρχή των συγκοινωνούντων δοχείων. Αυτό το στόχο έρχεται να υπηρετήσει η μεταγραφή παλιών πασόκων που είχαν μείνει ορφανοί μετά τις διάφορες διασπάσεις, μετακινήσεις και αποσκιρτήσεις που χαρακτήρισαν το ΠΑΣΟΚ από το 2010 και μετά.

Με τον Θεοδωράκη να βάζει πλώρη για συνεργασία με τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ να μαζεύει τον Κουβέλη και διάφορους χοντροπασόκους του παρελθόντος, ο μαστιζόμενος από πολυδιάσπαση και μικροηγεμονισμούς χώρος του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ θα βρεθεί στη μέγκενη του υπό διαμόρφωση νέου δικομματισμού.
Ακόμα κι αν διασωθεί πολιτικά, αν δεν έχει τη δυνατότητα να παίξει κυβερνητικό ρόλο, θα βυθιστεί σε νέα κρίση. Γιατί τα στελέχη αυτών των χώρων δεν ενεργοποιούνται πολιτικά «για την ψυχή της μάνας τους», αλλά για να μπορέσουν να γευτούν τα καλά της εξουσίας. Αρα, οι συριζαίοι λογαριάζουν να μετατρέψουν το ΠΑΣΟΚ σε συμπληρωματική τους δύναμη, με τη βοήθεια και της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας η οποία ποτέ δεν έκρυψε τη θέλησή της να δει το σημερινό ΠΑΣΟΚ να στηρίζει την κυβέρνηση του Τσίπρα και -γιατί όχι;- κάποια στιγμή να αντικαθιστά τον Καμμένο στην κυβερνητική πλειοψηφία.

Ολ' αυτά, βέβαια, είναι σχεδιασμοί ερήμην της πολιτικής κρίσης, που συνεχώς θα δημιουργεί απρόβλεπτες καταστάσεις. Μπορεί η αλαζονεία να επανήλθε στους κόλπους της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, μετά τη συμπαγή εμφάνιση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στην ψηφοφορία για το αντιασφαλιστικό έκτρωμα, όμως δεν μπορεί να μην έχουν παραδειγματιστεί από την πορεία των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων, που βυθίστηκαν στην κρίση μολονότι διέθεταν αριθμητικά μεγαλύτερες κοινοβουλευτικές ομάδες. Δεν έχουν, όμως, άλλη επιλογή. Ν' αλλάξουν πολιτική δε θέλουν και δεν μπορούν, οπότε αναγκαστικά θα κινηθούν στο πλαίσιο της κρίσης, προσπαθώντας να διαχειριστούν το απρόοπτο κάθε φορά που αυτό θα κάνει την εμφάνισή του.

Ο Τσίπρας προανήγγειλε ανασχηματισμό, όμως κι αυτός δεν είναι εύκολη υπόθεση. Αν είναι να δώσει κυβερνητικά πόστα στον Κουβέλη και σε δυο-τρεις χοντροπασόκους, θα πρέπει να βρει την ισορροπία στη δική του κοινοβουλευτική ομάδα. Υπάρχουν αρκετοί που περιμένουν «ευπροσώπως» να υπουργοποιηθούν, σ' αντάλλαγμα των υπηρεσιών που προσφέρουν από τον περασμένο Ιούλη, καθώς βγήκαν μπροστά και υπερασπίστηκαν τη μνημονιακή προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης, όταν άλλοι κρύβονταν ή παρίσταναν τους θιγμένους (π.χ. η φράξια των 53+). Κάποιους πρέπει να βγάλει από την κυβέρνηση, για να χωρέσει αυτούς που κάθονται «στον πάγκο», οπότε θ' αποκτήσει δυσαρεστημένους. Προβλέπουμε να φτιάξει ένα υπουργικό συμβούλιο-τέρας προκειμένου να τους βολέψει όλους. Ποιος όμως θυμάται πια τις δεσμεύσεις για μικρό υπουργικό συμβούλιο;