Στον ζυγό
«Δεν πρέπει να σταματήσουμε το ποδήλατο, πρέπει να συνεχίσουμε με
προσπάθειες, με μεταρρυθμίσεις» μας συμβούλεψε ο «φιλέλληνας» επίτροπος
Μοσκοβισί, ο οποίος πριν αναχωρήσει για τις διακοπές του, πετάχτηκε για
ένα εικοσιτετράωρο στην Αθήνα, τη μόνη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα στην οποία
γίνεται δεκτός με τιμές αρχηγού κράτους.
«Οι ελληνικές αρχές έχουν ακόμη μια φουλ ατζέντα μπροστά τους» μας είπε και η «αχώνευτη» Ντέλια, που επέλεξε -όχι τυχαία ασφαλώς- να δώσει σε ελληνική εφημερίδα μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις της. Και προειδοποίησε: «Η σταθερή εφαρμογή των πολιτικών θα είναι καθοριστικής σημασίας για την επιτυχία του προγράμματος και την επιστροφή της εμπιστοσύνης, της ανάπτυξης και της πρόσβασης στη χρηματοδότηση από τις αγορές».
Δεν υπάρχει καμιά δυσκολία αποκρυπτογράφησης αυτών των δηλώσεων, που προέρχονται από έναν «καλό» και μια «κακιά» εκπρόσωπο των ιμπεριαλιστών δανειστών. Προειδοποιούν ότι αυτό που έχει δημιουργηθεί στα εφτάμισι χρόνια των Μνημονίων πρέπει να συνεχιστεί και να βαθύνει. Οτι δεν είναι κάποια παροδικά έκτακτα μέτρα, αλλά μια κατάσταση που πρέπει να μονιμοποιηθεί.
Από πλευράς κυβέρνησης, βέβαια, ακούγονται τα ακριβώς αντίθετα. Μην έχοντας να προσφέρουν στον λαό την παραμικρή ανακούφιση από τα δεινά που του έχουν φορτώσει, υπόσχονται βελτιώσεις στο μέλλον (φτάνει ο λαός να ξαναψηφίσει τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ). Σαν να μην έχουν προ-νομοθετηθεί ήδη νέα αντιλαϊκά μέτρα για το 2019 και το 2020 (που το ΔΝΤ προβλέπει ότι θα εφαρμοστούν όλα από το 2019, χωρίς να «σπάσουν» σε δυο χρόνια).
Σκύψτε τα κεφάλια στο ζυγό, παλιάλογα, είναι η προτροπή που ακούγεται απ' όλες τις πλευρές του αστισμού. Εκείνο που έχει σημασία είναι να βγαίνουν οι αριθμοί, όχι πως περνάτε εσείς. Εσείς έχετε χρέος να εκτελείτε πειθήνια όσα απαιτούμε από εσάς, με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή, σε κάποιο αόριστο μέλλον, θα μπορέσουμε να σας ελαφρύνουμε λίγο το μαρτύριο.
Αυτή η στιγμή, βέβαια, δε θα έρθει ποτέ, αλλά θεωρούν πως ένας λαός που έχει αποσυρθεί από το αγωνιστικό προσκήνιο είναι δεκτικός σε κάθε είδους απατεωνίστικη υπόσχεση.
Το μεγάλο όπλο του συστήματος είναι η αναποτελεσματικότητα των αγώνων, αρχικά, και η απογοήτευση και ηττοπάθεια που αυτή η αναποτελεσματικότητα έφερε στη συνέχεια. Οι εναλλαγές αστικών κομμάτων στην κυβέρνηση, μέσω της λαϊκής ψήφου, ήταν επίσης αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης. Ενας λαός που δεν πιστεύει στη δύναμή του εναποθέτει -σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό- τις ελπίδες του στα πόδια δημαγωγών πολιτικών, τους οποίους αλλάζει με άλλους, περισσότερο δημαγωγούς.
Αν δεν αλλάξει αυτό, τότε το σύστημα θα βρίσκει -εύκολα ή δύσκολα- λύσεις κυβερνητικής διαχείρισης της ίδιας πολιτικής. Και θα μεγαλώσουν νέες γενιές εργαζόμενων που θα θεωρούν την κινεζοποίηση «φυσική κατάσταση».
Γι' αυτό και υποστηρίζουμε σθεναρά, ότι εκείνο που απαιτείται σήμερα είναι η συστηματική δουλειά ζύμωσης και διαφώτισης για το σπάσιμο όλων των στερεότυπων της αστικής ιδεολογίας, ώστε να υπάρξει καταρχάς έντονος προβληματισμός και παράλληλα κίνηση στην κατεύθυνση της πολιτικής συγκρότησης της εργατικής πρωτοπορίας, ώστε να δημιουργηθεί ένα επιτελείο ικανό να αντιπαρατεθεί σε όλα τα πεδία με την αστική πολιτική, χαράζοντας έναν ριζικά διαφορετικό ταξικό δρόμο.
«Οι ελληνικές αρχές έχουν ακόμη μια φουλ ατζέντα μπροστά τους» μας είπε και η «αχώνευτη» Ντέλια, που επέλεξε -όχι τυχαία ασφαλώς- να δώσει σε ελληνική εφημερίδα μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις της. Και προειδοποίησε: «Η σταθερή εφαρμογή των πολιτικών θα είναι καθοριστικής σημασίας για την επιτυχία του προγράμματος και την επιστροφή της εμπιστοσύνης, της ανάπτυξης και της πρόσβασης στη χρηματοδότηση από τις αγορές».
Δεν υπάρχει καμιά δυσκολία αποκρυπτογράφησης αυτών των δηλώσεων, που προέρχονται από έναν «καλό» και μια «κακιά» εκπρόσωπο των ιμπεριαλιστών δανειστών. Προειδοποιούν ότι αυτό που έχει δημιουργηθεί στα εφτάμισι χρόνια των Μνημονίων πρέπει να συνεχιστεί και να βαθύνει. Οτι δεν είναι κάποια παροδικά έκτακτα μέτρα, αλλά μια κατάσταση που πρέπει να μονιμοποιηθεί.
Από πλευράς κυβέρνησης, βέβαια, ακούγονται τα ακριβώς αντίθετα. Μην έχοντας να προσφέρουν στον λαό την παραμικρή ανακούφιση από τα δεινά που του έχουν φορτώσει, υπόσχονται βελτιώσεις στο μέλλον (φτάνει ο λαός να ξαναψηφίσει τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ). Σαν να μην έχουν προ-νομοθετηθεί ήδη νέα αντιλαϊκά μέτρα για το 2019 και το 2020 (που το ΔΝΤ προβλέπει ότι θα εφαρμοστούν όλα από το 2019, χωρίς να «σπάσουν» σε δυο χρόνια).
Σκύψτε τα κεφάλια στο ζυγό, παλιάλογα, είναι η προτροπή που ακούγεται απ' όλες τις πλευρές του αστισμού. Εκείνο που έχει σημασία είναι να βγαίνουν οι αριθμοί, όχι πως περνάτε εσείς. Εσείς έχετε χρέος να εκτελείτε πειθήνια όσα απαιτούμε από εσάς, με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή, σε κάποιο αόριστο μέλλον, θα μπορέσουμε να σας ελαφρύνουμε λίγο το μαρτύριο.
Αυτή η στιγμή, βέβαια, δε θα έρθει ποτέ, αλλά θεωρούν πως ένας λαός που έχει αποσυρθεί από το αγωνιστικό προσκήνιο είναι δεκτικός σε κάθε είδους απατεωνίστικη υπόσχεση.
Το μεγάλο όπλο του συστήματος είναι η αναποτελεσματικότητα των αγώνων, αρχικά, και η απογοήτευση και ηττοπάθεια που αυτή η αναποτελεσματικότητα έφερε στη συνέχεια. Οι εναλλαγές αστικών κομμάτων στην κυβέρνηση, μέσω της λαϊκής ψήφου, ήταν επίσης αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης. Ενας λαός που δεν πιστεύει στη δύναμή του εναποθέτει -σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό- τις ελπίδες του στα πόδια δημαγωγών πολιτικών, τους οποίους αλλάζει με άλλους, περισσότερο δημαγωγούς.
Αν δεν αλλάξει αυτό, τότε το σύστημα θα βρίσκει -εύκολα ή δύσκολα- λύσεις κυβερνητικής διαχείρισης της ίδιας πολιτικής. Και θα μεγαλώσουν νέες γενιές εργαζόμενων που θα θεωρούν την κινεζοποίηση «φυσική κατάσταση».
Γι' αυτό και υποστηρίζουμε σθεναρά, ότι εκείνο που απαιτείται σήμερα είναι η συστηματική δουλειά ζύμωσης και διαφώτισης για το σπάσιμο όλων των στερεότυπων της αστικής ιδεολογίας, ώστε να υπάρξει καταρχάς έντονος προβληματισμός και παράλληλα κίνηση στην κατεύθυνση της πολιτικής συγκρότησης της εργατικής πρωτοπορίας, ώστε να δημιουργηθεί ένα επιτελείο ικανό να αντιπαρατεθεί σε όλα τα πεδία με την αστική πολιτική, χαράζοντας έναν ριζικά διαφορετικό ταξικό δρόμο.
Σχόλια