Κρατικό έγκλημα είναι και αυτό…

 

Μετά την Εύβοια η Καρδίτσα. Με τρεις νεκρούς και μία αγνοούμενη και με τεράστιες καταστροφές. Οχι μόνο στις αγροτικές καλλιέργειες αλλά και μέσα στις πόλεις και τις κωμοπόλεις του νομού.

Και για να μην μας κοροϊδεύουν, δεν ήταν ο μεσογειακός κυκλώνας που τον ονόμασαν «Ιανό» και με τον οποίο έκαναν προπαγάνδα τόσες μέρες, για να δείξουν πόσο οργανωμένο κράτος έχει φτιάξει η κυβέρνηση των α(χ)ρίστων. Αλλο ρεύμα κακοκαιρίας ήταν, που ήρθε από βορειοανατολικά.

Ολη αυτή η φιλολογία περί τα μετεωρολογικά έχει ως σκοπό να θολώσει την εικόνα. Και πίσω από το «έντονο καιρικό φαινόμενο» να κρύψει τις εγκληματικές ευθύνες των κυβερνήσεων, που έχουν αφήσει εντελώς ανοχύρωτη τη χώρα.

Ο τοπικός Τύπος θύμισε ότι η Καρδίτσα είχε υποστεί παρόμοια καταστροφή στις 22 Οκτώβρη του 1994. Ο «Νέος Αγών» έγραφε στο πρωτοσέλιδό του στις 23 Οκτώβρη του 1994: «Βιβλική καταστροφή στο Νομό Καρδίτσας, ανεπαρκής η κρατική μηχανή, εφιαλτικές ώρες έζησαν οι Καρδιτσιώτες».

Σαν να μην πέρασε μια μέρα κι ας πέρασαν 24 χρόνια από τότε. Τι έκαναν οι κυβερνήσεις Σημίτη, Καραμανλή, Γ. Παπανδρέου, Σαμαροβενιζέλων, Τσιπροκαμμένων, Μητσοτάκη μέσα σ’ αυτά τα 24 χρόνια; Μερεμέτια και μπαλώματα. Ετσι για να φαίνεται πως κάνουν κάτι.

Κανένας συνολικός αντιπλημμυρικός σχεδιασμός δεν εφαρμόστηκε. Ο λόγος είναι γνωστός: κοστίζει. Και ο κρατικός προϋπολογισμός τα έχει για άλλους λόγους τα λεφτά. Πρέπει να τα μοιράσει σε… αναξιοπαθούντες βιομήχανους και λοιπούς καπιταλιστές. Οι οποίοι –ως γνωστόν- αποτελούν τη «ραχοκοκαλιά του έθνους», τους «στυλοβάτες της ανάπτυξης και της προόδου». Ούτε από τα περιβόητα περιφερειακά ταμεία της ΕΕ χρηματοδοτούνται τα αντιπλημμυρικά έργα. Εδώ φτιάχνουν οδικούς άξονες, όπως ο ΠΑΘΕ, που αλλάζουν τη γεωγραφία ολόκληρων περιοχών, χωρίς τα απαραίτητα αντιπλημμυρικά έργα, διότι οι δαπάνες δεν είναι επιλέξιμες. Θεωρούνται… αντιπαραγωγικές, δηλαδή πεταμένα λεφτά!

Μόλις γίνει μια καταστροφική πλημμύρα, όπως στη Μάνδρα, στην Εύβοια, στην Καρδίτσα, αρχίζει το… «μασάζ»: είναι η κλιματική αλλαγή, θα τα έχουμε συχνά πλέον αυτά τα ακραία καιρικά φαινόμενα, πρέπει να κάνουμε ανασχεδιασμό (λες και μέχρι τώρα είχαν σχεδιασμό), έπεσε πάρα πολύ νερό σε λίγη ώρα κτλ. Κάνουν και μερικά έργα-μπαλώματα (περισσότερο έργα καθαρισμού των ζημιών και αποκατάστασης των υποδομών και όχι έργα ολοκληρωμένης αντιπλημμυρικής θωράκισης, που αφορά όλη τη διαδρομή από το βουνό μέχρι τη θάλασσα) και όταν μετά από λίγο καιρό φεύγει η συγκινησιακή φόρτιση, τα πάντα περνοούν στη λήθη. Το κόστος αποκατάστασης των καταστροφών το πληρώνουν –στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του- οι ίδιοι οι πληγέντες. Οσο για έργα που θα εξασφαλίζουν ότι «δε θα ξαναπάθουμε τέτοιο κακό», ας μην το συζητάμε.

Ολόκληρη η διαδρομή του ανθρώπινου είδους πάνω στη Γη είναι ένας διαρκής αγώνας για την προστασία από τις καταστροφικές συνέπειες των φυσικών φαινομένων. Σήμερα, η επιστήμη έχει φτάσει σε πρωτόγνωρα ύψη. Οι δορυφόροι που περιστρέφονται συνεχώς σε τροχιές γύρω από τον πλανήτη προσφέρουν όλο το απαραίτητο υλικό και οι μετεωρολόγοι κάνουν ακριβείς προβλέψεις για τα επερχόμενα φυσικά φαινόμενα (και για το κύμα που έπληξε την Καρδίτσα υπήρξε ακριβέστατη πρόβλεψη). Οι μηχανικοί μπορούν να σχεδιάσουν έργα αντιπλημμυρικής και αντιδιαβρωτικής προστασίας ώστε να αντιμετωπιστεί κάθε συνέπεια ενός καιρικού φαινομένου.

Οταν, όμως, το αστικό κράτος δε διαθέτει τα απαιτούμενα κονδύλια, τα έργα ή δεν κατασκευάζονται καθόλου ή είναι ημιτελή και αρπακολλατζίδικα. Δεν μας φταίει, λοιπόν, ούτε «ο θεός που μας μισεί», ούτε «ο κακός μας ο καιρός», ούτε «η κλιματική αλλαγή» (τις συνέπειες της οποίας γνωρίζουμε πολύ καλά και έχουμε τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά). Φταίει η πολιτική του αστικού κράτους, το οποίο εγκληματεί κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση.