Η ηγεσία της ΓΣΕΕ θα λογοδοτήσει για τη σιωπή και την εγκληματική απραξία της
Σαν να μη συμβαίνει απολύτως τίποτα, σαν να μην υπάρχει απεργία, σαν να μην υπάρχει κάποιο νομοσχέδιο που να αφορά τους εργαζόμενους, σαν να μην άγγιξε την ηγεσία της ΓΣΕΕ η απαγόρευση συναθροίσεων άνω των τεσσάρων τις ημέρες του Πολυτεχνείου, ούτε βέβαια η άγρια καταστολή, οι αύρες και οι εκατοντάδες προσαγωγές και οι συλλήψεις.
Την ηγεσία της ΓΣΕΕ, δηλαδή τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ που αποτελούν άλλωστε την απόλυτη πλειοψηφία, δεν τους αγγίζει ούτε η επιβολή 10ωρης εργασίας που προωθείται από το νέο νομοσχέδιο, ούτε βέβαια η αύξηση των υπερωριών. Δεν τους αγγίζει ούτε η κατάργηση του δικαιώματος στην απεργιακή περιφρούρηση, ούτε η επιβολή ηλεκτρονικής ψηφοφορίας και η ουσιαστική κατάργηση των Γενικών Συνελεύσεων, ούτε βέβαια το ηλεκτρονικό φακέλωμα και ο κρατικός και κυβερνητικός έλεγχος των συνδικαλιστών και των μελών ενός σωματείου. Οι ίδιοι έχουν δουλέψει πολλά χρόνια τώρα την απαξίωση των συλλογικών διαδικασιών, της γενικής συνέλευσης και της απεργίας, οι ίδιοι έχουν εισαγάγει ιδέες ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, οι ίδιοι έχουν κάνει πλάτες στις εργοδοτικές απαιτήσεις και έχουν στρώσει το έδαφος στην εργοδοτική ασυδοσία κάνοντας ουσιαστικά τα στραβά μάτια στην καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων με πρώτο και κύριο την καταπάτηση του ωραρίου και της απλήρωτης υπερωριακής εργασίας.
Την ηγεσία της ΓΣΕΕ -τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους της ΝΔ και του παλαιού ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ- δεν την αγγίζει ούτε ο αγώνας του Πολυτεχνείου. Αυτό επιβεβαίωσαν και με την κατάπτυστη ανακοίνωση που έβγαλαν με τίτλο «Στεκόμαστε εξίσου ταπεινά μπροστά στη μνήμη των αγωνιστών του Πολυτεχνείου και των θυμάτων της πανδημίας» καλώντας ουσιαστικά τους εργαζόμενους να αναλογιστούν την ευθύνη που έχουν απέναντι στο υπέρτατο αγαθό της ζωής, δηλαδή την ατομική τους ευθύνη και να μείνουν επί της ουσίας σπίτι τους… Συστρατεύθηκε με άλλα λόγια πλήρως με το αφήγημα της κυβέρνησης και συναίνεσε στις απαγορεύσεις, την καταστολή και τη φίμωση των αγωνιστών που βγήκαν στον δρόμο για να τιμήσουν την λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου. Για αυτό δεν μπήκαν καν στο κόπο να καταγγείλουν το όργιο καταστολής και τρομοκρατίας.
Την ηγεσία της ΓΣΕΕ δεν την αγγίζουν τα αντεργατικά, αντισυνδικαλιστικά μέτρα που βρίσκονται προ των πυλών και απέναντι στα οποία όφειλε να οργανώνει πανεργατικούς αγώνες. Οι εκπρόσωποι της συνδικαλιστικής αριστοκρατίας, αποκομμένοι πλήρως από τους εργασιακούς χώρους, συνήθισαν τα σαλόνια της συνδιαλλαγής και του ξεπουλήματος των εργασιακών δικαιωμάτων και -σε συνθήκες ύφεσης του συνδικαλιστικού κινήματος- αισθάνονται ότι δεν χρειάζεται να λογοδοτήσουν σε κανέναν. Αυτοί οι εκπρόσωποι και αυτές οι παρατάξεις δεν υπηρετούν τα συμφέροντα των εργαζομένων, αντιθέτως υπηρετούν όλο και πιο απροκάλυπτα τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς και τις απαιτήσεις των εργοδοτών. Με τη σιωπή τους και την εγκληματική απραξία μπροστά στην επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι, μπροστά στην καταπάτηση συλλογικών συνδικαλιστικών και ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, επιχειρούν να βάλουν ταφόπλακα στις συλλογικές αντιδράσεις και στην προοπτική ενός μαζικού πανεργατικού αγώνα που θα βάλει φραγμό στην καταστολή, την τρομοκρατία και το καθεστώς εργασιακής γαλέρας που επιβάλλουν οι κυβερνώντες.
Γι’ αυτή τη σιωπή και γι’ αυτή την εγκληματική απραξία, για το ξεπούλημα των εργαζομένων, των δικαιωμάτων τους και των συμφερόντων τους, η ηγεσία της ΓΣΕΕ αργά ή γρήγορα θα λογοδοτήσει. Το θεσμό της εκπροσώπησης των εργαζομένων σε πανελλαδικό επίπεδο δεν τους το χαρίζουμε. Αυτός ο θεσμός αποτελεί κατάκτηση του εργατικού κινήματος, αυτόν τον θεσμό τον υπερασπιζόμαστε και παλεύουμε με όλες μας τις δυνάμεις μέσα στους εργασιακούς χώρους και τα σωματεία για να ανατρέψουμε το συσχετισμό δυνάμεων μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα και να απομονώσουμε την καταστροφική πολιτική -που εκφράζει η ηγεσία της ΓΣΕΕ- καθώς και τους φορείς της.
Παλεύουμε για να καταδικαστεί ο συμβιβασμένος-υποταγμένος εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός στη συνείδηση όλων των εργαζομένων, για να ανατραπεί η πολιτική του και να μπορέσει το συνδικαλιστικό κίνημα να ανασυγκροτηθεί και να οργανώσει μαζικούς απεργιακούς αγώνες που θα δίνουν πραγματική προοπτική και διέξοδο.
Σχόλια