Εγκρίθηκαν από το υπουργείο Οικονομικών και ξεκινούν άμεσα τα 12 πρώτα έργα του Σχεδίου «Ελλάδα 2.0» συνολικού προϋπολογισμού 1,42 δισ. €. Η κυβερνητική προπαγάνδα διατυμπανίζει σε όλους τους τόνους πως τα έργα έχουν σαν σκοπό τη δήθεν «εξυπηρέτηση των πολιτών», οι οποίοι βεβαίως θα κληθούν να πληρώσουν τον τελικό λογαριασμό των 30,5 δισ. € του Ταμείου Ανάκαμψης.

Πιο συγκεκριμένα, μία κατηγορία έργων αφορά στον εκσυγχρονισμό των υποδομών του δημόσιου τομέα:

α) βελτίωση του εξοπλισμού της ΑΑΔΕ, προφανώς για την απρόσκοπτη φορολογική αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων,

β) «μεταρρύθμιση» του Δημοσιονομικού Συστήματος στην Κεντρική Διοίκηση και τη λοιπή Γενική Κυβέρνηση GOV-ERP, που αποβλέπει στον πιο αποτελεσματικό έλεγχο της φοροδιαφυγής και του εντοπισμού των ληξιπροθέσμων οφειλών,

γ) επέκταση και υποστήριξη του Εθνικού Δικτύου Τηλεπικοινωνιών-Σύζευξις ΙΙ, πάγιο αίτημα του ΣΕΒ και του ΣΕΤΕ,

δ) δικτυακή αναβάθμιση με οπτικές ίνες για το δίκτυο GRNET με το οποίο θα συνδέονται -κυρίως ιδιωτικά- εκπαιδευτικά ιδρύματα, κλινικές, ερευνητικοί φορείς, καθώς και δημόσια σχολεία και κάποια -σύμφωνα με την ανακοίνωση- δημόσια Νοσοκομεία.

Μία άλλη κατηγορία αφορά στη βελτίωση των υπηρεσιών του κράτους προς τους πολίτες (sic) και τις επιχειρήσεις:

α) ενιαία ψηφιακή υποδομή τεχνολογικών και πληροφοριακών μηχανισμών εξυπηρέτησης και συναλλαγών μεταξύ δημοσίου, επιχειρήσεων και πολιτών,

β) υπηρεσίες διαδικτύου για την επίτευξη της λειτουργικότητας μεταξύ των πληροφοριακών συστημάτων της Δημόσιας Διοίκησης (G2G Web services) που θα παρέχονται από την πλατφόρμα gov.gr,

γ) αναβάθμιση της παροχής ανοιχτών δεδομένων, της πλατφόρμας data.gov.gr και παροχή σχετικών υπηρεσιών σε δημόσιο και κυρίως στον επιχειρηματικό τομέα.

Τέλος διάφορα άλλα έργα είναι α) η κατασκευή του τμήματος Τρίκαλα-Εγνατία του αυτοκινητόδρομου κεντρικής Ελλάδας (Ε65) μήκους 70,5 χλμ που ολοκληρώνει τη σύνδεση της Δυτικής Μακεδονίας και Ηπείρου με την Κεντρική Ελλάδα και το εξωτερικό μέσω της Εγνατίας Οδού.

Το έργο αφορά στη βελτίωση του ευρωπαϊκού διαμετακομιστικού εμπορίου, της απολιγνιτοποίησης της ΔΕΗ και φυσικά τον τουρισμό, β) η ψηφιοποίηση του αρχείου υποθηκοφυλακείων για το Εθνικό Κτηματολόγιο (μεταγραφές και υποθήκες), έργο που συνδέεται με το Πτωχευτικό Δίκαιο, τις εξαγορές των αρπακτικών funds και τα «κόκκινα» δάνεια, γ) τα τοπικά και ειδικά πολεοδομικά σχέδια (χρήσεις γης, όροι δόμησης κλπ) στο οποίο βασίζεται η χωροθέτηση πάσης φύσεων έργων και επενδύσεων δημόσιων και ιδιωτικών, για το συνεχιζόμενο ξεπούλημα της γης, δ) αποκατάσταση, συντήρηση και ανάδειξη των μνημείων της Ακρόπολης για την προσέλκυση τουρισμού στην Αθήνα, ε) το πρόγραμμα Ψηφιακή Μέριμνα, -με αυστηρά εισοδηματικά και κοινωνικά κριτήρια- που απευθύνεται σε μαθητές, σπουδαστές και φοιτητές, για την αγορά τεχνολογικού εξοπλισμού (tablet, laptop, desktop), στηρίζοντας έμπρακτα 325.000 οικογένειες με 560.000 παιδιά και νέους ηλικίας από 4 έως 24 ετών! Σημειώνουμε πως αυτό το «πρόγραμμα» δεν έχει ενταχθεί ακόμα στο «Σχέδιο Ελλάδα 2.0» και πιθανότατα αποτελεί ένα ακόμα προπαγανδιστικό προεκλογικό πυροτέχνημα.

Το κρίσιμο ερώτημα είναι το ποιος ωφελείται από όλο αυτό τον καταιγισμό των έργων. Ας το δούμε προσεκτικά.
Κι ας ξεκινήσουμε από τα λαϊκά στρώματα: η πλειοψηφία της εργατικής τάξης, των ανέργων, των συνταξιούχων και της φτωχής αγροτιάς δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τα έργα αυτά. Το ίδιο και ένα σημαντικό τμήμα των δημοσίων υπαλλήλων. Επίσης και ένα τμήμα των αυτοαπασχολούμενων. Με δύο λόγια η συντριπτική πλειοψηφία του λαού.

Απομένουν τα ανώτερα μεσαία στρώματα, η ανώτατη κρατική γραφειοκρατία και πρωτίστως η μεγαλοαστική τάξη, που «βλέπουν» σοβαρά την «αναβάθμιση» του τομέα των υπηρεσιών και γενικά του αστικού κράτους, γιατί αυτή εξυπηρετεί τα επιμέρους συμφέροντά τους.
Κυρίως όμως ωφελούνται τα ξένα μονοπώλια και οι ντόπιοι μεγαλοεργολάβοι που θα αναλάβουν την υλοποίηση των έργων. Για να γίνουμε πιο σαφείς, ο κύριος όγκος των φαραωνικών κονδυλίων των συνολικών 30,5 δισ. € (17,5 δισ. επιχορηγήσεις και 12,5 δισ. άτοκα δάνεια), θα επιστρέψει αυτούσιος πίσω στα ευρωπαϊκά μονοπώλια για την προμήθεια της τεχνογνωσίας και λοιπών κεφαλαιουχικών αγαθών και τεχνολογικών υπηρεσιών! Στη χώρα θα απομείνει μονάχα η προστιθέμενη αξία που θα προκύψει από τα έργα, χρήσιμη για τους επίδοξους «επενδυτές».

Ας δούμε και το κοινωνικό όφελος των έργων…

Η νέα μετάλλαξη «Δ» του κορονοϊού καλπάζει, με την κυβέρνηση να φορτώνει το λαό με απειλές προστίμων, απολύσεων, αποκλεισμούς, συνεχίζοντας την προσφιλή τακτική της να εγκαταλείπει στην τύχη του το δημόσιο σύστημα Υγείας. Αποτελεί, αλήθεια, κραυγαλέα υστέρηση σε αυτή τη δραματική περίοδο το ότι απουσιάζει από το «πρόγραμμα» «Ελλάδα 2.0» οποιοδήποτε έργο κατασκευής Νοσοκομείων ή έστω και αποκατάστασης της διαλυμένης Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Θυμίζουμε τις προκλητικές δηλώσεις Μητσοτάκη ότι «…είναι αδιανόητο σήμερα να έχουμε -και δυστυχώς αυτό συμβαίνει σε πολλές περιοχές της χώρας- δύο νοσοκομεία σε απόσταση 20, 30 χιλιομέτρων και τα δύο νοσοκομεία να αποδεικνύεται τελικά ότι είναι προβληματικά…». Το γιατί είναι προβληματικά τα Νοσοκομεία δεν αναρωτιέται ο υπεύθυνος πρωθυπουργός, όταν ήδη έχουν αναστείλει τη λειτουργία τους επί ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, μία σειρά νοσοκομείων, όπως το Λοιμωδών «Αγία Βαρβάρα», το Σπηλιοπούλειο, το Πατησίων, η Πολυκλινική, το «Αμαλία Φλέμινγκ», το Θώρακος «Άγιος Ανδρέας» στην Πάτρα, ενώ παράλληλα και τα υπόλοιπα Νοσοκομεία της χώρας υπολειτουργούν με το 40-60% των οργανικών θέσεων ακάλυπτο, με κλειστές ΜΕΘ, χωρίς χειρουργικά τραπέζια, με προβληματικά ασθενοφόρα, με αλειτούργητα ακτινοθεραπευτικά μηχανήματα και τομογράφους και πάνω απ’ όλα με τις εξοντωτικές -έξω από τις ανθρώπινες αντοχές- εφημερίες γιατρών και νοσηλευτών. Σημειώνουμε ότι λείπουν σχεδόν 30.000 γιατροί, νοσηλευτές και άλλες ειδικότητες από τα νοσοκομεία και οι επαναλαμβανόμενες εξαγγελίες προσλήψεων είναι σταγόνα στον ωκεανό. Προφανώς κερδισμένοι οι κλινικάρχες που νοικιάζουν τα κρεβάτια ΜΕΘ μέχρι και 1.600 €! Αυτό είναι το νεοφιλελεύθερο μοντέλο της εμπορευματοποίησης, που επέλεξαν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, για την Υγεία. Αποτελεί αλήστου μνήμης τυχάρπαστης πολιτικής, η κυβερνητική πρόταση να κλείσει το Νοσοκομείο Αγρινίου γιατί είχε 100% θανάτους νοσηλευομένων με Covid-19!

Εξάλλου, η σπουδαιότητα της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) φάνηκε με την πανδημία, όπου θα μπορούσε να ελεγχθεί η έξαρσή της, η υγειονομική απομόνωση των ασθενών και των στενών επαφών τους, η διασφάλιση των αναγκαίων ελέγχων και διαγνωστικών τεστ για όλους τους ασθενείς που πιθανολογούνταν ότι πάσχουν από Covid-19 και η φροντίδα για ασθενείς άλλων νόσων.

Για το άλλο επίμαχο ζήτημα της Παιδείας, δεν υπάρχει κανένα έργο στο Ταμείο Ανάκαμψης, πέρα από την «ψηφιακή» αναβάθμιση, που λίγο αφορά στο ρημαγμένο εκπαιδευτικό σύστημα που το κατεδαφίζουν με συνεχείς νόμους, υπουργικές αποφάσεις και Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Το τελευταίο εκτρωματικό νομοσχέδιο, που υιοθετεί τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια για τη λειτουργία των σχολικών μονάδων, αποτελεί το Πάρθειο βέλος σε μία σειρά εγκληματικών επιλογών. Κάτω από το πέπλο της αυτονομίας κρύβεται η μετατροπή των σχολείων σε κερδοσκοπικές επιχειρήσεις, με αποκορύφωμα τη δήθεν «ελεύθερη επιλογή», τόσο του διδακτικού προσωπικού, όσο και της δυνατότητας των γονιών να επιλέξουν το σχολείο της αρεσκείας τους. Το διδακτικό προσωπικό θα αξιολογείται συνεχώς -από το Διευθυντή και ένα Σύμβουλο Εκπαίδευσης Επιστημονικής Ευθύνης- κάθε τέσσερα χρόνια για τη διδακτική και παιδαγωγική και κάθε δύο χρόνια για την υπηρεσιακή του επάρκεια. Απώτερος στόχος είναι η καταστρατήγηση κάθε εργασιακής ή συνδικαλιστικής σχέσης ή ακόμα και η απόλυση, μετατρέποντας τον εκπαιδευτικό σε άθυρμα στα νύχια των «αξιολογητών»!

Τα αναλυτικά προγράμματα πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας βαθμίδας διδασκαλίας εκτοπίζονται παραχωρώντας τη θέση τους στο «πολλαπλό βιβλίο» προς τέρψη των εκδοτικών οίκων. Εξάλλου, ο Διευθυντής του σχολείου, δίκην εργοδότη, μπορεί ακόμα και με δική του πρωτοβουλία να συνάπτει συμφωνίες με διάφορους ιδιωτικούς φορείς (αθλητικά σωματεία, εταιρείες σχολικών ειδών, εκδοτικούς οίκους, θέατρα, εκπαιδευτικά ιδρύματα κ.ά.) προκειμένου να αναπτύξει την επιχειρηματική δραστηριότητα του σχολείου! Καταλύτη στην αφομοίωση του δημόσιου σχολείου από το αμιγές ιδιωτικό κεφάλαιο θα παίξουν οι διαβόητοι «χορηγοί» που θα προσανατολίσουν ανάλογα τη σχολική μονάδα στους επιμέρους κλάδους του τριτογενούς παρασιτικού τομέα.

Με λίγα λόγια η δημόσια Παιδεία μπαίνει στον αγοραίο νόμο της προσφοράς και ζήτησης, ακόμα και για το ίδιο το διδακτικό προσωπικό, αποτελώντας ένα σημαντικό βήμα στην πλήρη ιδιωτικοποίηση, κάτω από τον συνεχή ανελέητο ανταγωνισμό.

Προφανώς για προεκλογικούς λόγους, ίσως για την εξομάλυνση της αναταραχής των εκπαιδευτικών από το βομβαρδισμό των αλλεπάλληλων νόμων στην Εκπαίδευση, αλλά κυρίως κάτω από την πίεση των πολύχρονων αγώνων των εκπαιδευτικών, η κυβέρνηση εξήγγειλε την πρόσληψη 11.700 δασκάλων και καθηγητών, που αποτελούν μικρό μέρος της κάλυψης των 60.000 κενών θέσεων! Είναι δε κραυγαλέα η ελάχιστη κάλυψη καθηγητών εικαστικών και κοινωνικών μαθημάτων, δηλ. επιστημών που δεν εμπίπτουν στο άθλιο αγγλοσαξωνικό σύστημα, το προσαρμοσμένο στην αγορά εργασίας.

***

Συνοψίζοντας μπορούμε να πούμε πως το σκηνικό που έχει στηθεί ενάντια στα εργατολαϊκά στρώματα από την κυβέρνηση της Δεξιάς και την αντιδραστική ΕΕ είναι το ίδιο και απαράλλακτο σε όλη τη χρονική διάρκεια της μεταπολίτευσης. Ένα άθλιο σκηνικό που βασίζεται στο ακραία νεοφιλελεύθερο δόγμα που αφορά στη στήριξη των ξένων και ντόπιων μονοπωλίων, μέσα στο πολύπτυχο: εξάρτηση, λιτότητα, εκμετάλλευση, φοροληστεία, αστυνόμευση, καταστολή. Και γίνεται απολύτως καθαρό ότι οι δρόμοι διανομής των κοινοτικών πόρων (δανείων, επιχορηγήσεων, επιδοτήσεων κλπ) περνάνε, ερήμην του λαού μας, μόνο μέσα από τους μηχανισμούς του μεγάλου κεφαλαίου με τη συνδρομή των εκάστοτε κυβερνήσεων που υπηρέτησαν πιστά τη μεγαλοαστική τάξη και τον ξένο ιμπεριαλισμό. Ελάχιστα ψίχουλα από το τραπέζι του μεγάλου φαγοποτιού θα πέσουν στα εργατολαϊκά στρώματα με τη μορφή των «κοινωνικών παροχών», των αυξήσεων ελεημοσύνης, των μικροεπιδομάτων κοινωνικής αλληλεγγύης, της ελάχιστης παραγραφής κάποιων δανείων, της παράτασης ή ρύθμισης των ληξιπροθέσμων υποχρεώσεων και φόρων που επέβαλε βέβαια το ίδιο το σύστημα! Τις τεράστιες δανειακές υποχρεώσεις που γιγάντωσαν το κρατικό χρέος πληρώνει και θα πληρώνει εσαεί ο λαός μας.

Θα πρέπει να γίνει απολύτως κατανοητό ότι μπαίνουμε σε μία παρατεταμένη και άγρια νύχτα, έχοντας απέναντί μας τον ξένο ιμπεριαλισμό που υπαγορεύει τους όρους λειτουργίας των κυβερνήσεων της μεγαλοαστικής τάξης, όλο το αστυνομικό-κατασταλτικό κράτος της Δεξιάς και μαζί τις κάθε λογής ρεβιζιονιστικές, τροτσκιστικές, σοσιαλδημοκρατικές, ρεφορμιστικές αυταπάτες. Η μόνη σοβαρή προοπτική είναι το δυνάμωμα της ταξικής πάλης και η σφυρηλάτηση της ενότητας του εργατολαϊκού κινήματος σε ένα παλλαϊκό μέτωπο.