Κυρτσιάδα

 

Από το 1977 που ο Κύρτσος διαγράφηκε από τον Περισσό έχουν περάσει 45 χρόνια. Τότε ο Κύρτσος ήταν 25 ετών, σήμερα είναι 70. Δεν ήταν το μόνο αστόπαιδο που συγκινήθηκε από την ιδεολογία του προλεταριάτου και μπήκε σε μια οργάνωση τέτοιας αναφοράς (δεν εξετάζουμε εδώ το αν ήταν πραγματικά επαναστατική αυτή η οργάνωση, αλλά μόνο την αναφορά της). 

Μόνο που οι Κύρτσοι δεν είναι… Ενγκελς. Συγκινούνται για κάνα φεγγάρι στα νιάτα τους και μετά ανοίγουν πανιά για κάθε είδους καριέρες. Συνήθως στις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, σπανιότερα στην αστική πολιτική. Δε βγαίνουν χαμένοι από το σύντομο πέρασμά τους από αριστερές οργανώσεις. Η όποια επαφή τους με τον μαρξισμό και τη διαλεκτική διευρύνει τον ορίζοντά τους και ενισχύει τον τρόπο σκέψης τους, προσόντα που χρησιμοποιούν στη συνέχεια στην αστική καριέρα τους.

Οι παλαιότεροι από εμάς ξέρουν πολλά τέτοια παραδείγματα από τα χρόνια της χούντας και τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. Οι αστικής καταγωγής νέοι που είχαν μπει στο κίνημα ήταν τις περισσότερες φορές φανφαρόνοι και οι προλετάριοι ή οι καταγόμενοι από προλεταριακές οικογένειες διανοούμενοι τους κοίταζαν πάντοτε με μισό μάτι. Βέβαια, στις ρεβιζιονιστικές οργανώσεις ο φανφαρονισμός θεωρούνταν προσόν, γι’ αυτό και αστόπαιδα σαν τον Κύρτσο ή σαν τον Πάγκαλο μπορούσαν να αναρριχηθούν στην κομματική ιεραρχία.

Να σημειώσουμε και κάτι ακόμη, καθόλου ευκαταφρόνητο. Τα αστόπαιδα που πέρασαν για κάποιο φεγγάρι από αριστερές οργανώσεις, όταν… επαναπατρίζονται στην τάξη τους κι αρχίζουν την καριέρα τους, χαρακτηρίζονται συνήθως από κυνισμό, αμοραλισμό, διευθυντική ωμότητα, πολιτικό σαλταδορισμό. Γίνονται, με μια λέξη, αδίστακτοι. Οταν έχεις προδώσει αυτά που πίστεψες, έχεις ήδη πείσει τον εαυτό σου πως έκανες το μεγαλύτερο λάθος της ζωής σου και πέφτεις με φανατισμό στη δουλειά στο στρατόπεδο από το οποίο προερχόσουν και είχες για λίγο παρασπονδίσεις. Και τέτοιες περιπτώσεις γνωρίζουν οι παλαιότεροι από εμάς. Απλά, αυτοί οι τύποι δεν απασχόλησαν την επικαιρότητα, διότι σταδιοδρόμησαν στις καπιταλιστικές επιχειρήσεις και όχι στα αστικά μίντια ή την αστική πολιτική.

Ο Κύρτσος, στο επίσημο βιογραφικό του, δεν αναφέρει λέξη για το πέρασμά του και τη διαγραφή του από τον Περισσό. Μέχρι το 1980 μιλάει μόνο για τις σπουδές του στο ΜΙΤ και στο LSE (δείγμα κι αυτό της αστικής καταγωγής του) και από το 1981 και μετά μιλάει για τη δημοσιογραφική του καριέρα, τις εκδοτικές του μπίζνες και την πολιτική του καριέρα, «στα πλαίσια της ευρύτερης Κεντροδεξιάς», όπως γράφει. Ξεπερνάει με μια φράση το νταραβέρι του με τον Καρατζαφέρη (μάλιστα, αναφέρει απλά ότι «ήμουν επικεφαλής της Λίστας Επικρατείας του ΛΑΟΣ του κ. Καρατζαφέρη», «ξεχνώντας» ότι υπήρξε εκπρόσωπος Τύπου αυτού του ακροδεξιού, ρατσιστικού μορφώματος) και μιλάει μόνο για τη συνεργασία του με τον Μητσοτάκη πατέρα, τον Καραμανλή και τον Σαμαρά (ο τελευταίος τον έβαλε υποψήφιο ευρωβουλευτή της ΝΔ το 2014).

«Θυμήθηκε» το πριν από μισό αιώνα πέρασμά του από τον Περισσό μόνο για να «την πει» στον Μητσοτάκη υιό. Ο Περισσός τον «τρολάρισε» κανονικά (ευχόμενός του στο τέλος… «καλό ταξίδι»), ενώ οι άνθρωποι του Μητσοτάκη ψάχνουν όλες τις παλιές του δηλώσεις και σε οτιδήποτε δηλώνει ο Κύρτσος βρίσκουν εύκολα να παραθέσουν μια δήλωσή του στο παρελθόν, στην οποία έλεγε τα αντίθετα.

Ο Κύρτσος εδώ και καιρό πιέζει τη ΝΔ να τον διαγράψει, ποντάροντας σ’ αυτά που ακούμε και διαβάζουμε τις τελευταίες μέρες, που τον έχουν αναδείξει σε κεντρικό «θέμα» της πολιτικής επικαιρότητας. Ηξερε ότι θα γίνει έτσι. Εχει, όμως, καμιά σημασία πού θα πάει ο Κύρτσος; Αν θα πάει στο σπίτι του (αφού προηγουμένως αποθησαυρίσει τις πλουσιοπάροχες αποδοχές δυόμισι ακόμη χρόνων ευρωβουλευτικής θητείας) ή αν ετοιμάζεται να «κλείσει» με άλλο αστικό μόρφωμα; 

Παραπολιτικό είναι το όλο ζήτημα και όχι πολιτικό. Ο Κύρτσος δεν έχει τίποτα να χάσει. «Πουλάει» τον εαυτό του μια χαρά, σε όποιους «αγοράζουν» τέτοια «προϊόντα». Ξέρει, όμως, τον τρόπο να κάνει ζημιά στον Μητσοτάκη, τώρα που αυτός έχει πάρει την κατιούσα. Τα έχει αυτά η αστική πολιτική. Ο Μητσοτάκης (ξανα)έβαλε τον Κύρτσο υποψήφιο ευρωβουλευτή της ΝΔ το 2019, διότι ο Κύρτσος είχε ταχθεί με το μέρος του στη μάχη για την ηγεσία της ΝΔ και τον είχε στηρίξει με τις επαφές του στο χώρο του δεξιού Τύπου. Ξεπλήρωσε γραμμάτιο, όπως συνηθίζεται στην αστική πολιτική. Ο Κύρτσος (για λόγους που δεν γνωρίζουμε, ούτε και μας ενδιαφέρουν) εδώ και πάνω από ένα χρόνο αποδομεί τον Μητσοτάκη. Ισως ήθελε «περισσότερα». Ισως μυρίστηκε ότι ο Μητσοτάκης δεν έχει μέλλον. Παλιά του τέχνη κόσκινο (να αποδομεί ηγέτες της Δεξιάς, με τους οποίους προηγουμένως είχε συνεργαστεί στενά).

Ο,τι και να κάνει ο Μητσοτάκης, όσες παλιές δηλώσεις του Κύρτσου και να θυμηθεί το επιτελείο του Μαξίμου, όσες φορές και να βάλει τον Βέμπερ να τον διαγράψει από το ΕΛΚ, ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται. Ο Κύρτσος ξέρει την τέχνη της αποδόμησης και έχει και τη μόρφωση και την εμπειρία να αναδεικνύει εκείνα τα ζητήματα που «πονάνε» τον Μητσοτάκη (από τη διαχείριση της πανδημίας μέχρι την οικονομική πολιτική και από τη διαχείριση του σκανδάλου Novartis μέχρι την διαπιστωμένη ανικανότητα των… αρίστων του Μαξίμου). Ο μόνος χαμένος θα είναι ο Μητσοτάκης.