ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ Π.Γ. ΤΟΥ ΚΚΕ(μ-λ)

Η ΕΕ δεν είναι των λαών, είναι των ιμπεριαλιστών!

Όχι στην εκμετάλλευση, την εξαθλίωση και τον πόλεμο!

Αλληλεγγύη - κοινή πάλη εργατών - λαών - μεταναστών/προσφύγων!

Έξω η Ελλάδα από την ΕΕ! - Αποχή από τις ευρωεκλογές!

Από την αρχική της φάση και σε όλη τη διαδρομή της μέχρι τη σημερινή μορφή της, η ΕΕ υπήρξε και υπάρχει ως ένα εγχείρημα των ιμπεριαλιστών της Ευρώπης. Είναι ένας συνασπισμός για την υπηρέτηση και την προώθηση των συμφερόντων και των επιδιώξεων πριν από όλα των ιμπεριαλιστικών πυλώνων του. Οι αξεπέραστες αντιθέσεις μεταξύ αυτών των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων είναι που βάζουν όρια στην «ενότητα» του εγχειρήματος, το οποίο κάθε άλλο παρά ιστορική νομοτέλεια είναι. Το Brexit ήταν μια σαφής εκδήλωση αυτών των αντιθέσεων, που σήμερα εκδηλώνονται μεταξύ των δύο βασικών πυλώνων του (Γαλλία-Γερμανία) και μεταφέρονται στους δορυφόρους τους, αλλά τροφοδοτούνται και από την ανάμειξη των ΗΠΑ σε μια σειρά χώρες και αστικές τάξεις που βρίσκονται στο σημερινό συνασπισμό των «27».
Ως εγχείρημα στην υπηρεσία του ευρωπαϊκού μονοπωλιακού κεφαλαίου, η ΕΕ πρωταγωνίστησε πάντα στην εκμετάλλευση και την καταλήστευση εργατών, λαών και χωρών εντός της ΕΕ και έξω από αυτήν. Η πολιτική αυτή κλιμακώθηκε μετά το ξέσπασμα της κρίσης του 2008 και συνεχίζεται ολοένα πιο άγρια, επιβεβαιώνοντας με τον πιο οδυνηρό τρόπο για τις εργαζόμενες μάζες ότι είναι αντιδραστικός μύθος η λεγόμενη «σύγκλιση». Οι χώρες της περιφέρειας, οι εξαρτημένες χώρες –είτε είναι είτε δεν είναι στην ΟΝΕ– γίνονται ολοένα και περισσότερο οικονομικά παραρτήματα των ιμπεριαλιστικών μονοπωλίων. Ταυτόχρονα, και εντός της Γαλλίας και της Γερμανίας κλιμακώνεται η άγρια καπιταλιστική επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη, τον λαό και τη νεολαία. Οι μεγάλοι εργατικοί και λαϊκοί αγώνες που ξεσπούν και στις χώρες αυτές αντιμετωπίζονται με τρομοκρατία και καταστολή, με κήρυξη καταστάσεων απαγόρευσης και περιστολής των λαϊκών ελευθεριών. Όλα αυτά συνοδεύονται με την έξαρση του πιο χυδαίου αντικομμουνισμού που γίνεται νόμος και «θεσμός» από την ΕΕ και σε μια σειρά χώρες που βρίσκονται σε αυτήν. Η «κοιτίδα της δημοκρατίας» αποκαλύπτει διαρκώς τον αντιδημοκρατικό και βίαιο χαρακτήρα της, το αποτρόπαιο ιμπεριαλιστικό-καπιταλιστικό πρόσωπό της.
Ως συνασπισμός των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, η ΕΕ πρωτοστατεί διαχρονικά στις πολεμικές επεμβάσεις, στις σφαγές λαών, στο κομμάτιασμα χωρών. Αυτή είναι, εξάλλου, η «ιστορική ταυτότητα» των πυλώνων της που συνεχίζουν την αποικιοκρατική τους ιστορία. Είτε ως σύνολο είτε διχασμένοι στη βάση των στρατηγικών συμφερόντων τους, ως στρατηγικό συμπλήρωμα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές και το εγχείρημά τους, η ΕΕ, αναδείχνονται μεγάλοι εχθροί της ανεξαρτησίας και της ίδιας της ζωής των λαών. Συνέβαλαν και συμβάλλουν στην τροφοδότηση του άδικου πολέμου στην Ουκρανία, στις εκατόμβες νεκρών και σακατεμένων, στην καταστροφή της χώρας αυτής. Στηρίζουν και υποθάλπουν τη σιωνιστική σφαγή, την εξελισσόμενη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, κηρύσσοντας ταυτόχρονα απαγορευμένη εντός των μητροπόλεών τους τη σημαία ενός λαού που μάχεται ενάντια στον κατακτητή, για λεύτερη πατρίδα. Οργανώνουν και καθοδηγούν αδιανόητα μαζικά εγκλήματα μεταναστών και προσφύγων, ξεριζωμένων από χώρες και περιοχές που και οι ίδιοι οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές έχουν λεηλατήσει και βομβαρδίσει.
Στη σημερινή φάση των μεγάλων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που προετοιμάζουν έως και παγκόσμιο μακελειό, οι εκβιασμοί μεταξύ Γαλλίας-Γερμανίας (με τα πυρηνικά της η πρώτη, με την οικονομική πρωτοκαθεδρία της η δεύτερη) εναλλάσσονται με τις επιδιώξεις κοινών συμφωνιών. Συμφωνίες που θα τους επιτρέψουν να αντιμετωπίσουν τα κρίσιμα προβλήματά τους σε ενέργεια και πρώτες ύλες, καθώς βρίσκονται υπό την αμερικάνικη στρατηγική κηδεμονία, αλλά και σε μεγάλη πίεση από τη διείσδυση της Κίνας. Η όποια εξέλιξη προκύψει από αυτές τις αντιφατικές τακτικές και επιλογές των ιμπεριαλιστικών πυλώνων της ΕΕ στρέφεται ενάντια στους λαούς! Είτε με αναβαθμισμένη τη συνεργασία Παρισιού-Βερολίνου (και άρα με πιο συγκροτημένο το οικοδόμημα της ΕΕ), είτε με αναπαραγωγή και διεύρυνση των τωρινών διχασμών τους και την ΕΕ χωρισμένη σε «παλιά» και «νέα» (αμερικάνικη) Ευρώπη, οι λαοί μόνο χειρότερα δεινά έχουν να περιμένουν: άγρια εκμετάλλευση, καταπίεση και καταστολή, εκτόξευση των πολεμικών δαπανών και στρατιωτικοποίηση των οικονομιών, μεγαλύτερα βήματα προς τον παγκόσμιο πόλεμο!
Όλα τα παραπάνω αποτυπώνονται ήδη στα πολιτικά συστήματα όλων των χωρών της ΕΕ, που αντιμετωπίζουν την απαξίωση των εργατικών-λαϊκών μαζών και μετατοπίζονται σε αντιδραστική κατεύθυνση, και με την ανάδειξη (ακόμα και σε κυβερνητικούς ρόλους) ακροδεξιών δυνάμεων. Δυνάμεων που τροφοδοτούνται από τη γενικευμένη επίθεση ενάντια στο προλεταριάτο και τους λαούς, από την κλιμάκωση της πολιτικής που καταπνίγει ελευθερίες και δημοκρατικά δικαιώματα, της πολιτικής των πολέμων και των κηρυγμάτων εθνικισμού, μίσους και διχασμού των λαών. Ταυτόχρονα, στις ιμπεριαλιστικές χώρες (Γαλλία, Γερμανία, αλλά και Ιταλία) η ανάδειξη αυτών των ακροδεξιών δυνάμεων αποτελεί και έκφραση δυσαρέσκειας τμημάτων της μεγαλοαστικής τάξης που συμπιέζονται από τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και αναζητούν απαντήσεις προβάλλοντας τον πιο επιθετικό εθνικισμό, τον ιμπεριαλιστικό.

Η «μεγάλη αναστάτωση» ενόψει των ευρωεκλογών του Ιουνίου και η κρισιμότητα που τους αποδίδουν οι ιμπεριαλιστές και οι αστικές δυνάμεις, στην πραγματικότητα αναφέρονται σε όλα τα παραπάνω ζητήματα. Οι κυρίαρχες δυνάμεις επιδιώκουν να αξιοποιηθούν οι ευρωκάλπες ως εργαλείο, αφενός για την αναστύλωση της –ξεφτισμένης συνολικά στις συνειδήσεις των λαών– «ιδέας» της ΕΕ, και αφετέρου για την αντιμετώπιση των προβλημάτων στα πολιτικά συστήματα της κάθε χώρας. Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι όλες οι ακροδεξιές δυνάμεις επιδίδονται με ζέση στην προεκλογική εκστρατεία και στηρίζουν την «ιδέα» της ΕΕ, χωρίς ίχνος «απομονωτιστικών» διαθέσεων. Αποδείχνουν έτσι ξανά την πλήρη υπόκλισή τους και στο ιμπεριαλιστικό πλαίσιο και στις ανάγκες της αστικής τάξης που η κάθε μια αναφέρεται.

Στη χώρα μας, πίσω από την παραρτηματοποίηση της οικονομίας, την αποβιομηχάνιση και τη συρρίκνωση του πρωτογενή τομέα, πίσω από τη διαρκώς μεγαλύτερη ενεργειακή και διατροφική εξάρτηση βρίσκονται τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Αυτά καθοδήγησαν μια ολόκληρη πορεία (44 χρόνων από την ένταξη στην τότε ΕΟΚ) καταστροφής παραγωγικών δυνάμεων και δυνατοτήτων, καταλήστευσης του πλούτου και των υποδομών της χώρας. Οι πολιτικές της ΕΕ βρίσκονται πίσω από το έγκλημα στα Τέμπη, πίσω από τον πνιγμό και την καταστροφή της Θεσσαλίας. Ταυτόχρονα, αυτές οι πολιτικές αποτέλεσαν και την πολιτική πλάτη στην πολύχρονη επίθεση που σαρώνει κατακτήσεις και γκρεμίζει εργασιακά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας. Στο όνομα της «ευρωπαϊκής ιδέας», των «απαιτούμενων δημοσιονομικών προσαρμογών» και του «εναρμονισμού με το ενωσιακό δίκαιο», η άρχουσα τάξη και οι κυβερνήσεις στη χώρα προωθούν και επιβάλλουν χρόνια τώρα τον «εργασιακό μεσαίωνα», τη συντριβή της δωρεάν περίθαλψης και των δωρεάν σπουδών, το ξεκλήρισμα της φτωχομεσαίας αγροτιάς, τους μαζικούς πλειστηριασμούς των λαϊκών σπιτιών. Στον ίδιο «λογαριασμό», και στο πλαίσιο της διπλής εξάρτησης από ΗΠΑ και Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, βρίσκονται και τα θηριώδη εξοπλιστικά προγράμματα από Γερμανία και Γαλλία, καθώς και η συμφωνία με τη Γαλλία για στρατιωτική συνδρομή της Ελλάδας στις ανάγκες της ακόμα και στη ζώνη του Σαχέλ!
Η άρχουσα τάξη της χώρας έχει κάθε λόγο να παρουσιάζει στον λαό αυτόν τον πραγματικό απολογισμό αντεστραμμένο, να επιδιώκει σταθερά να παρουσιάσει την ΕΕ ως μια προοδευτική νομοτέλεια για τον λαό και τη χώρα. Γιατί είναι δεμένη και εξαρτημένη με χίλια νήματα από τους ευρωπαίους ιμπεριαλιστές και τής είναι αδιανόητη η αναπαραγωγή της έξω από αυτό το πλαίσιο. Γιατί με το να είναι μέλος της ΕΕ/ΟΝΕ αντλεί πολιτική ισχύ έναντι της εργατικής τάξης και του λαού. Γιατί τα μεταπρατικά μεγαλοαστικά τζάκια θησαυρίζουν ξεπουλώντας τον πλούτο και τις υποδομές της χώρας, παίρνοντας ποσοστά στα μεγάλα έργα, κάνοντας μεσιτείες και εισαγωγές-εξαγωγές στο πλευρό και ως παράρτημα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Γιατί τα ίδια τζάκια παρασιτούν με τις δόσεις των δισ. ευρώ του «Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης», που πληρώνεται στο πολλαπλάσιο από τον ιδρώτα και τα δικαιώματα των εργατών και του λαού. Γιατί συνολικά το ντόπιο κεφάλαιο αυξάνει τη λεηλασία της εργατικής δύναμης και των λαϊκών εισοδημάτων καθώς οι πλάτες των προστατών στηρίζουν την άγρια καπιταλιστική επίθεση.

Γι’ αυτό όλα τα κόμματα του συστήματος (από τα ακροδεξιά ως τα λεγόμενα κεντροαριστερά) βομβαρδίζουν τον λαό απαιτώντας να ξεχάσει, να αγνοήσει τα δεινά που συσσώρευσε και συσσωρεύει από την ένταξη της χώρας στην ΕΕ/ΟΝΕ, και να αναζητήσει (με αυτές ή τις άλλες διαπραγματεύσεις) μέσα σε αυτήν το μέλλον του! Γι’ αυτό και στο όνομα της «συνεργασίας των λαών» που τάχα η ΕΕ εκπροσωπεί, η χώρα και οι θάλασσές της μετατρέπονται σε τάφο και σε φυλακή των ξεριζωμένων κομματιών των λαών, ώστε να προστατεύονται τα ευρωπαϊκά σύνορα από τους κατατρεγμένους. Με την ίδια επίκληση (της «συνεργασίας των λαών») η χώρα διατάσσεται σε θέση πολέμου και έχθρας με τους λαούς της περιοχής, ώστε να υπηρετηθούν οι ευρωατλαντικοί προστάτες της!

Όλες αυτές οι πολιτικές της ΕΕ διαμορφώνονται και αποφασίζονται σε μυστικές και φανερές συσκέψεις των ιμπεριαλιστικών επιτελείων της, μέσα από τις αντιθέσεις και τους συμβιβασμούς τους και την πάγια επιδίωξή τους να σύρουν με «καρότα» και εκβιασμούς και τις εξαρτημένες αστικές τάξεις του οικοδομήματός τους. Ακόμα και το «τυπικό» των κανονισμών και των διαδικασιών λήψης αποφάσεων προσαρμόζεται όλο και περισσότερο σε αυτήν την πραγματικότητα, καθώς οι επείγουσες ιμπεριαλιστικές ανάγκες απαιτούν μια όλο και πιο ευπροσάρμοστη στα συμφέροντά τους ΕΕ. Πάνω σε αυτή την πραγματικότητα έχει στηθεί η απάτη του λεγόμενου Ευρωκοινοβουλίου, που έχει ρόλο δημοκρατικής διακόσμησης του ιμπεριαλιστικού συνασπισμού. Ωστόσο, ούτε αυτό δεν (θα μπορούσε να) είναι απλώς μια αθώα φάρσα. Τα πρόσφατα (π.χ. Καϊλή) και παλιότερα «σκάνδαλα» αναδείχνουν πως –ως φυτώριο παραγωγής και ανάδειξης στελεχών του μηχανισμού της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών– είναι ταυτόχρονα και πεδίο διαμόρφωσης των χρυσοπληρωμένων λόμπι του ευρωπαϊκού κεφαλαίου για την προώθηση των κάθε είδους συμφερόντων του εντός της ΕΕ, αλλά και σε Αφρική, Μ. Ανατολή, Βαλκάνια.
Με βάση όλα τα παραπάνω, είναι πιο φανερό και από τον ήλιο πως οι μεγάλοι αγώνες, τα αιτήματα και τα συμφέροντα των εργατικών-λαϊκών μαζών της Ευρώπης δεν μπορούν να «συναντηθούν» –και πολύ περισσότερο να δικαιωθούν– μέσα στη φυλακή των λαών που οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές συγκρότησαν και ακούει στο όνομα ΕΕ! Τα ταξικά δικαιώματα και η επαναστατική προοπτική των μαζών δεν μπορούν να εκφραστούν σε ένα όργανο όπως το Ευρωκοινοβούλιο, που δεν είναι κατάκτηση των λαών, αλλά ιμπεριαλιστική κατασκευή. Στην καταγγελία αυτής της κατασκευής και στην πάλη ενάντια στην ΕΕ βρίσκεται ο δρόμος της «συνάντησης» των αγώνων, της διεθνιστικής αλληλεγγύης, της ανάπτυξης της μαζικής πάλης των εργατών και των λαών. Η πάλη αυτή διαμορφώνει όρους επαναστατικής προοπτικής στο βαθμό που χειραφετείται από το πολιτικό πλαίσιο που ορίζει το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα, στο βαθμό που αρνείται να καναλιζαριστεί σε αυτό το πολιτικό πλαίσιο και ανοίγει τους δικούς της δρόμους.
Στη χώρα μας, η παρατεταμένη προεκλογική εκστρατεία ενόψει της 9^ης του Ιούνη όλων των κομμάτων του επίσημου πολιτικού συστήματος, από τη μια απηχεί την ανάγκη υπεράσπισης της «ευρωπαϊκής ιδέας». Όμως, το ερώτημα «ποια Ευρώπη θέλουμε», που προβάλλουν τα κόμματα του συστήματος και οι συνοδοιπόροι τους, θα ήταν φάρσα αν ο λαός μας δεν ζούσε μια εξελισσόμενη τραγωδία σε βάρος όλων των στοιχειωδών δικαιωμάτων του. Από την άλλη, η παρατεταμένη προεκλογική ένταση απηχεί την επιχείρηση αναστύλωσης του απαξιωμένου στον λαό πολιτικού συστήματος σε ακόμα πιο αντιδραστική βάση. Οι δυνάμεις του συμβιβασμού –όπως η ηγεσία του ΚΚΕ– συμβάλλουν σε αυτή τη δεξιά πορεία, ακόμα και στην πολιτική νομιμοποίηση της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και της απάτης που λέγεται Ευρωκοινοβούλιο, ενώ υποτίθεται ότι καταγγέλλουν την ΕΕ και τις πολιτικές της. Η ηγεσία αυτή έφτασε στο σημείο να ανακαλύψει τον «αριστερό ευρωμονόδρομο»: Χρησιμοποιεί το «ορόσημο» της ευρωκάλπης ως λόγο να ανακοπούν οι μαζικοί αγώνες νεολαίας, αγροτών, εργαζομένων για να δοθεί η «πολιτική μάχη των ευρωεκλογών»!
Η πλατιά λαϊκή αποστροφή και δυσαρέσκεια απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, την πολιτική του συστήματος και όλων των κομμάτων που τη στηρίζουν –από τη λεγόμενη κεντροαριστερά (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Πλεύση, Νέα Αριστερά) και από ακροδεξιά (Βελόπουλος, Νίκη, Σπαρτιάτες)– δεν χωράει στο «επίσημο γκάλοπ» των ευρωεκλογών. Δεν πρέπει να διαστραφεί με τον εκβιασμό της αποδοχής της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης από την ΕΕ. Ο λαός δεν έχει κανένα λόγο να συμμεριστεί την αναστάτωση και τις αντιδραστικές διεργασίες του πολιτικού συστήματος. Έχει κάθε λόγο να συνεχίσει στο δρόμο των μαζικών αγώνων και κάθε λόγο να αρνηθεί την ευρωκάλπη, να απέχει από αυτήν. Γιατί αυτή η εκλογική στάση αντιστοιχεί στην προβολή της αναγκαίας θέσης «ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΕΕ». Γιατί αυτή η εκλογική στάση αναδείχνει τη συνολική άρνηση της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης από ΗΠΑ και ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, την άρνηση του «μονόδρομου» της φτώχειας, της εξαθλίωσης, της εκμετάλλευσης και των πολέμων, τον οποίο διασφαλίζει το πλαίσιο της εξάρτησης της χώρας.
Με βάση τη θέση για Αποχή από τις ευρωεκλογές επιδιώκουμε συντονισμό με αγωνιστικές, αριστερές, επαναστατικές δυνάμεις στην Ευρώπη. Στην ίδια βάση, επιδιώκουμε και στη χώρα μας την πιο πλατιά ανάδειξη αυτής της κατεύθυνσης, τον συντονισμό, τη συμπόρευση και την από κοινού διαμόρφωση πολιτικής καμπάνιας για την προβολή της θέσης «ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ», για την άρνηση και την εναντίωση στην ευρωκάλπη και τις αντιδραστικές επιδιώξεις των κομμάτων και των δυνάμεων του συστήματο