Ο Μητσοτάκης είναι ο εγκέφαλος του κουκουλώματος

Οταν πονάει ο Πορτοσάλτες, πονάει ο Μητσοτάκης. Είναι αντανακλαστικός ο πόνος. Και ως γνωστόν, όταν πονάει ο Πορτοσάλτες, ξερνάει μίσος και χολή: «Αυτό που βάζουν την κοινωνία και μαζεύει υπογραφές είναι γελοιότητες. Είναι γελοιότητες πραγματικά. Είναι σα να ζούμε σε μια δημοκρατία την οποία οι ίδιοι θέλουν να την κάνουν μπανανία»!

Ανακάλυψε νέο ορισμό της μπανανίας ο τιτανοτεράστιος. Ξεχάστε αυτά που ξέρατε, ότι μπανανία είναι μια χώρα στην οποία κάνει κουμάντο μια ξένη δύναμη. Σύμφωνα με τον ορισμό του… ούλτρα δημοκράτη, μπανανία είναι μια χώρα στην οποία οι πολίτες της (όχι ένας και δυο, ένα εκατομμύριο τριακόσιες χιλιάδες!) συλλέγουν υπογραφές κάτω από ένα αίτημα.

Εν προκειμένω, 1,34 εκατομμύρια έλληνες πολίτες, μετά από πρωτοβουλία των συγγενών των ανθρώπων που χάθηκαν στα Τέμπη, έχουν μέχρι στιγμής υπογράψει κείμενο που ζητά να αρθεί η ασυλία όσων διατέλεσαν υπουργοί Μεταφορών προκειμένου να παραπεμφθούν στην τακτική δικαστική διαδικασία. Αυτό χαρακτηρίζει διαδικασία μπανανίας ο Πορτοσάλτες!

Τι λέει αυτό το ψήφισμα;

«ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗ,ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΕΡΙ ΕΥΘΥΝΗΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΑΣΥΛΙΑΣ,ΟΤΑΝ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ.

Η ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ, ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΔΕΝ ΣΥΝΑΔΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΑΡΕΤΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ!»

Κουκούλωμα μέσω κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας

Αλλοι, πιο πονηροί από τον Πορτοσάλτε, λένε ότι τζάμπα και βερεσέ μαζεύτηκαν οι υπογραφές, γιατί δεν έχει ψηφιστεί εφαρμοστικός νόμος μετά την τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος (2019). Σωστό είναι αυτό, αλλά τι θα προέβλεπε αυτός ο εφαρμοστικός νόμος; Κάποιες άνευ ουσίας αλλαγές, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον να αλλάξει ριζικά το άρθρο 86 του Συντάγματος, ώστε οι υπουργοί να παραπέμπονται απευθείας στην τακτική Δικαιοσύνη. Άφησε τον πυρήνα της διάταξης, που είναι η αποκλειστική αρμοδιότητα της Βουλής για τα αδικήματα των υπουργών κατά την άσκηση των υπουργικών τους καθηκόντων.

Από την άλλη, πάει πολύ να εγκαλούν τους συγγενείς των θυμάτων και όλον αυτόν τον κόσμο που υπέγραψε το ψήφισμα, για κάτι που αποτελεί παράλειψη του πολιτικού συστήματος. Ποιος έπρεπε να ψηφίσει αυτόν τον εφαρμοστικό νόμο με τις μικροαλλαγές; Η κυβέρνηση της ΝΔ, αφού αυτή ανέλαβε μετά την ολοκλήρωση της προ-αναθεωρητικής διαδικασίας και είχε τον έλεγχο της αναθεωρητικής Βουλής. Οι αλλαγές στο Σύνταγμα ψηφίστηκαν τον Νοέμβρη του 2019, με κυβέρνηση ΝΔ. Αυτή «ξέχασε» να φέρει τον εφαρμοστικό νόμο για τη «μισή» τροποποίηση του άρθρου 86 του Συντάγματος. Αλλά δεν είδαμε και κανένα αντιπολιτευόμενο κόμμα να κάνει πολιτικό ντόρο, ζητώντας την ψήφιση ενός τέτοιου νόμου. Τα κόμματα εξουσίας βολεύονται μια χαρά μ’ αυτή την ιδιαίτερη συνταγματική προστασία.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη «ξέχασε» να φέρει και τον εφαρμοστικό νόμο για τη νέα συνταγματική διάταξη, που προβλέπει ότι η Βουλή συζητά προτάσεις νόμου που συνοδεύονται από 500.000 υπογραφές πολιτών ψηφοφόρων. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έκανε μια πλήρη θητεία και δεν προχώρησε σε τίποτα. Κάτι είχε πει κάποια στιγμή ο Βορίδης, αλλά «ξεχάστηκε» κι αυτό. Μετά τις εκλογές του 2023 ο Βορίδης έφυγε από το υπουργείο Εσωτερικών, οπότε πάει και η υποτιθέμενη δέσμευσή του, ότι θα φέρει τον νόμο.

Ας αφήσουν τους νομικισμούς, λοιπόν, και ας σταθούν στην πολιτική ουσία της υπόθεσης. Οταν 1.340.000 πολίτες υπογράφουν κάτω απ’ αυτό το ψήφισμα και μπορεί να φτάσουν και να ξεπεράσουν το 1,5 εκατομμύριο, υπάρχει πολιτικό ζήτημα. Γι’ αυτό λυσσάει και φτύνει εμέσματα ο Πορτοσάλτες. Εφτασε στο σημείο να πει ότι «υπάρχει μια ψύχωση στην ελληνική κοινή γνώμη»! Με πόνο διαπιστώνει ότι «δεν κρίθηκαν τα Τέμπη στις δύο εκλογές όπως εφάνη. Οπως φαίνεται τώρα το κόστος για την κυβέρνηση είναι μεγαλύτερο τώρα παρά όταν έγινε το δυστύχημα»!

Εχει και πρόταση: «Αν η οικογένεια Καραμανλή σέβεται τον ιδρυτή της παρατάξεως θα έπρεπε η ίδια να δώσει την ευχή της στον νεότερο Κώστα Καραμανλή αποποιούμενος τη βουλευτική του ασυλία να παρουσιαστεί στο δικαστήριο προκειμένου η να βγάλει από μέσα της η ελληνική κοινή γνώμη την ψύχωση»! Μάλλον από αυτό πήρε την ιδέα ο Σπίρτζης και έσπευσε να κάνει το σόου του, ζητώντας να αρθεί η προστασία που του παρέχει το άρθρο 86 του Συντάγματος. Δεν νομίζουμε ότι ο Κώστας Καραμανλής ο κούτσικος έχει καμιά τέτοια πρόθεση. Εδώ ξεσηκώθηκε ολόκληρη η «αγία οικογένεια», από τον ξάδερφο Κώστα Καραμανλή τον δάμαλο μέχρι τον υπέργηρο μπαμπά Αχιλλέα, για να ξαναβγεί βουλευτής στις Σέρρες, θα πάει τώρα με τα χέρια τεντωμένα μπροστά ζητώντας να του βάλουν χειροπέδες (λέμε τώρα);

Το ζόρι το έχει ο Μητσοτάκης, δεν το έχουν οι Καραμανλήδες. Ο Μητσοτάκης υφίσταται την πολιτική φθορά και πονάει τόσο που ο πόνος αντανακλάται και στους Πορτοσάλτες. Το έγκλημα στα Τέμπη συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία, ιδιαίτερα τη νεολαία. Φάνηκε αυτό και στην επέτειο του ενός χρόνου, με τον κόσμο που μαζεύτηκε και διαδήλωσε. Υπάρχει και μια ομάδα συγγενών θυμάτων, με επικεφαλής την κα Καρυστιανού, που το παλεύει με αξιοπρέπεια και επιμονή. Προσπάθησαν να τους συκοφαντήσουν, αλλά έσπασαν τα μούτρα τους. Η ομάδα αυτή έχει συγκροτημένο λόγο και κινείται στο πλαίσιο της αστικής νομιμότητας, όχι έξω απ’ αυτό. Πάει στο Ευρωκοινοβούλιο και «κερδίζει» ψήφισμα. Εμφανίζεται στα αστικά μίντια και συγκινεί τον κόσμο. Ετσι, δεν επιτρέπει στη λήθη να δουλέψει υπέρ του Μητσοτάκη.

Οι ευρωλιγούρηδες έγιναν… απείθαρχοι

Ερχεται και η ευρωπαία εισαγγελέας και… βάζει την ταφόπλακα. Αντιλαμβάνεστε σε τι κατάσταση βρίσκονται οι ευρωλιγούρηδες, όταν ο ακροδεξιός τηλαπλασιέ-τηλεμαϊντανός-υπουργός Μπουμπούκος αναγκάζεται να φωνάξει ότι «τα κράτη στην Ευρωπαϊκή Ενωση παραμένουν ανεξάρτητα κυρίαρχα κράτη και δεν δεχόμαστε κομισάριους ή δερβέναγες για να μας πουν τι θα κάνουμε στη χώρα μας»! Για την ευρωπαία εισαγγελέα Λάουρα Κιόβεσι μιλούσε, για έναν ευρωενωσίτικο θεσμό δηλαδή, απ’ αυτούς που έχουν συνηθίσει να προσκυνούν και να γλείφουν πατόκορφα!

Στη συνέντευξή της στην ΕφΣυν, η κα Κιόβεσι δεν υπερέβη τον θεσμικό της ρόλο, όπως έσπευσαν να την κατηγορήσουν η κυβέρνηση Μητσοτάκη και τα παπαγαλάκια της. Τι είπε; Οτι έχει δεμένα τα χέρια της, γιατί υπάρχει ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, που επιτρέπει τη συγκάλυψη για τα πολιτικά πρόσωπα που θα μπορούσαν δυνητικά να κατηγορηθούν.

Η κα Κιόβεσι υπήρξε σαφής ως προς τα όρια της αρμοδιότητάς της: «Η έρευνά μας επικεντρώνεται στο να ξεκαθαρίσουμε πώς χρησιμοποιήθηκαν ευρωπαϊκά κονδύλια. Γνωρίζουμε ότι η Ελληνική Εισαγγελία πραγματοποιεί μια διαφορετική έρευνα». Σε σχέση με το περιεχόμενο της έρευνάς της δήλωσε ότι «απαγγείλαμε κατηγορίες σε 23 πρόσωπα για την υπόθεση [και] είχαμε ως δυνητικούς υπόπτους και κάποιους πρώην υπουργούς. Και με αυτή την αφορμή ανακάλυψα ότι υπάρχει μια πρόβλεψη στο ελληνικό Σύνταγμα, σύμφωνα με την οποία δεν μπορούμε να προχωρήσουμε την έρευνα. Και αυτό είναι ενάντια στον κανονισμό και τον ευρωπαϊκό νόμο. Δυστυχώς, έπρεπε να ξεχωρίσουμε αυτό το κομμάτι της έρευνάς μας και να το παραπέμψουμε στη Βουλή. Κατά την άποψή μου ως εισαγγελέα, αυτό είναι απαράδεκτο. Διότι πρόκειται για μια τραγωδία, ένα τραύμα. Και τέτοιου είδους τραύμα δεν μπορεί να θεραπευτεί χωρίς δικαιοσύνη. Και σε αυτή την περίπτωση (των Τεμπών), εμείς είναι αδύνατο να ανακαλύψουμε όλα τα γεγονότα και την πλήρη αλήθεια. Διότι δεν μπορούμε να ερευνήσουμε».

Πριν από μερικές μέρες ψήφισαν το νόμο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, παραβιάζοντας ωμά το άρθρο 16 του Συντάγματος. Ποια ήταν η επιχειρηματολογία τους; Οτι το άρθρο 16 αντίκειται στο ευρωενωσίτικο δίκαιο, το οποίο έχει υπερσυνταγματική ισχύ. Τώρα που ένας ευρωενωσίτικος θεσμός λέει πως ένα άρθρο του Συντάγματος (το 86, περί ευθύνης υπουργών) αντίκειται στο ευρωενωσίτικο δίκαιο, ουρλιάζουν ότι «δεν δεχόμαστε κομισάριους ή δερβέναγες για να μας πουν τι θα κάνουμε στη χώρα μας»! Ο,τι τους συμφέρει κάθε φορά.

Ετσι, όμως, ομολογούν ότι είναι ένοχοι και πως οχυρώνονται πίσω από τη συνταγματική διάταξη περί ευθύνης υπουργών, για να μπορούν να ελέγχουν την υπόθεση και να την κουκουλώσουν με τη δύναμη της κοινοβουλευτικής τους πλειοψηφίας.

Εμείς δεν πρόκειται να γίνουμε ακόλουθοι της ευρωπαίας εισαγγελέα (δεν είμαστε συριζαίοι ευρωλιγούρηδες), ούτε οποιουδήποτε άλλου ευρωενωσίτικου θεσμού. Δεν μπορούμε, όμως, να κλείνουμε τα μάτια μπροστά στην πραγματικότητα. Χτες, η εν Ελλάδι ευρωπαία ανακρίτρια, πρωτοδίκης Χριστίνα Σαλάππα, και η εν Ελλάδι εντεταλμένη ευρωπαία εισαγγελέας, Πόπη Παπανδρέου, επέβαλαν αυστηρούς περιοριστικούς όρους (απαγόρευση εξόδου από τη χώρα και εγγυοδοσία 600.000 και 500.000 ευρώ, αντίστοιχα) στους δυο πρώτους κατηγορούμενους, υπάλληλους της ΕΡΓΟΣΕ. Κατηγορούνται ότι «δεν είχαν ειλικρινή πρόθεση να εφαρμόσουν τη σύμβαση 717/2014 και να υλοποιήσουν το αντικείμενο αυτής – το οποίο μάλιστα συνδεόταν άρρηκτα με την ασφάλεια κυκλοφορίας των τρένων, όπως αποδείχθηκε με τον τραγικότερο τρόπο από το δυστύχημα στο Αδενδρο και το πρόσφατο πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη, τα οποία θα είχαν με βεβαιότητα αποφευχθεί εάν είχε ολοκληρωθεί το αντικείμενο της σύμβασης 717 με το σύστημα ETCS σε λειτουργία».

Η ευρωπαϊκή εισαγγελία συνδέει τη μη υλοποίηση της σύμβασης για την τηλεδιοίκηση με το έγκλημα των Τεμπών. Απαγγέλλει κατηγορίες σε υπηρεσιακά στελέχη, δεν έχει όμως το δικαίωμα να ελέγξει ευθύνες των υπουργών. Οπως και οι ελληνικές δικαστικές αρχές, άλλωστε.

Αυτό εξεγείρει την Λάουρα Κιόβεσι. Είτε πρόκειται για ειλικρινή αγωνία (στη χώρα της, τη Ρουμανία, είχε διατελέσει εισαγγελέας κατά της διαφθοράς και εξαναγκάστηκε σε παραίτηση, άρα «ξέρει») είτε πρόκειται για ιμπεριαλιστική συμπεριφορά μιας γραφειοκράτη των Βρυξελλών, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Η γλώσσα της τσακίζει κόκαλα: «Εχω την εντύπωση ότι στην Ελλάδα θέλουν να θολώσουν τα νερά, να «πνίξουν» την υπόθεση». Με το πόρισμα στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής «θολώνουν τα νερά. «Πνίγουν» την υπόθεση. Αυτό είναι το σχόλιό μου. Οσα θέσαμε στο κατηγορητήριο στηρίζονται σε αποδείξεις, στηρίζονται σε έρευνα, όσα ανακαλύψαμε ψάχνοντας. Δεν γνωρίζω τι ερεύνησαν, αν άκουσαν τους μάρτυρες, αν είδαν την υπόθεση».

Ποιοι θολώνουν τα νερά; «Εκείνοι που έδωσαν αυτήν την απάντηση και όσοι δεν μας αφήνουν να κάνουμε πραγματική έρευνα. Διότι όσα γράψαμε στηρίζονται σε αποδείξεις. Και δεν νομίζω ότι αυτή η ασυλία είναι ο κατάλληλος τρόπος να ανακαλύψουμε την αλήθεια. Η διερεύνηση είναι δουλειά για τους εισαγγελείς και την Αστυνομία, όχι για τη Βουλή. Δεν λέμε εμείς στη Βουλή πώς θα υιοθετήσει νόμους, δεν λέμε στις κυβερνήσεις πώς να διοικήσουν τη χώρα, άρα κανένας από αυτούς δεν πρέπει να μας λέει πώς θα κάνουμε την έρευνα. Αυτό είναι δική μας δουλειά. […] Ο ρόλος μας είναι να ερευνούμε και να αποδεικνύουμε ότι ο νόμος εφαρμόζεται εξίσου για όλους. Και στην προκειμένη περίπτωση αυτό δεν συνέβη. Δεν συνέβη! Κυβερνητικές αποφάσεις δεν πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να σταματούν την απονομή δικαιοσύνης. Οπως σε αυτή την υπόθεση, όταν ζητάς την άρση ασυλίας και δεν γίνεται το αίτημα δεκτό, όταν δεν επιτρέπεται η έρευνα για πρόσωπα που βρίσκονται σε άλλες κοινωνικές βαθμίδες. […] Από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να βρούμε την αλήθεια. Αλλά επίσης πρέπει να πω στους Ελληνες πολίτες ότι δεν μας επιτρέπεται να το κάνουμε, αν δεν αλλάξει αυτή η διάταξη του Συντάγματός (σας). […] Ο νόμος πρέπει να είναι ίσος για όλους. Οταν ξεκινάμε μια έρευνα, θα πρέπει να μας επιτραπεί να τους ερευνήσουμε όλους. Οποιον βαθμό και αν έχουν, όποια θέση στην κοινωνία και αν έχουν. Αν είναι φτωχοί ή αν είναι πλούσιοι. Αυτή είναι η βασική αρχή. Αλλά εδώ, σε αυτή την περίπτωση, επειδή υπάρχει αυτή η διάταξη του Συντάγματος, δεν μπορούμε να ελέγξουμε, δεν μπορούμε να κάνουμε έρευνα, δεν μπορούμε να βρούμε την αλήθεια όσον αφορά αυτό το μέρος της έρευνας».

Δεν υπερέβη, λοιπόν, τις αρμοδιότητές της η κα Κιόβεσι. Δεν πήγε να κάνει έρευνα για υπουργούς. Απλά δεν το βούλωσε. Είπε τι σημαίνει ο αποκλεισμός των υπηρεσιών της από την έρευνα. Κι αυτό είναι που ενόχλησε.

Η «αιτιώδης συνάφεια» του δικολάβου

Απέναντι στον συγκροτημένο λόγο της Κιόβεσι, η κυβέρνηση Μητσοτάκη αντιπαρέθεσε τις άθλιες δικολαβίες του Βορίδη. O oποίος -με το γνωστό ύφος «ακούτε τι σας λέω εγώ;», που χαρακτηρίζει τους ημιμαθείς- προσπάθησε να αποδείξει ότι δεν υπάρχει αιτιώδης συνάφεια στη μη ολοκλήρωση του έργου της τηλεδιοίκησης και το «δυστύχημα» των Τεμπών (που όλος ο κόσμος αποκαλεί έγκλημα).

Αν αγόρευε σε πραγματικό δικαστήριο, θα τον είχε «κάψει» τον πελάτη του με τους τυπικολογικούς συλλογισμούς που αράδιαζε. Στη Βουλή με τα άδεια έδρανα, όμως, είχε την αλαζονεία της πλειοψηφίας και τη σιγουριά ότι ο κυβερνητικός λόχος θα ψήφιζε ακόμα και ότι… πετάει ο γάιδαρος.

Προσέξτε λίγο την τεράστια αντίφαση. Η ευρωπαϊκή εισαγγελία θεωρεί ότι υπάρχει αιτιώδης σχέση ανάμεσα στη μη ολοκλήρωση της τηλεδιοίκησης και τα δυστυχήματα στο Αδενδρο και τα Τέμπη και γι’ αυτό το λόγο ετοιμάζει δίκη για στελέχη του σιδηροδρόμου που εμπλέκονται στη διαχείριση του έργου. Η Βουλή των Ελλήνων, όμως, που έστω και σε πρώιμο στάδιο (Εξεταστική Επιτροπή) εξέτασε τις τυχόν ευθύνες υπουργών, απεφάνθη ότι δεν υπάρχει αιτιώδης σχέση και επομένως παρέλκει κάθε παραπέρα ποινική διερεύνηση (σε επίπεδο επιτροπής προκαταρκτικής εξέτασης)! Αλλη ποινική μεταχείριση για τα στελέχη του σιδηροδρόμου και άλλη για τους εποπτεύοντες υπουργούς! Κάποιοι μπορεί να «φάνε» μεγάλες ποινές, ενώ οι διατελέσαντες υπουργοί δε θα δικαστούν καν!

Και μόνο αυτή η κραυγαλέα αντίφαση, η κραυγαλέα διάκριση ανάμεσα σε υπουργούς και στελέχη διοίκησης, αρκεί για να πειστεί ο ελληνικός λαός πως κουκουλώνουν την υπόθεση. Κι επειδή δεν είναι η πρώτη φορά, η πεποίθηση περί κουκουλώματος γίνεται εδραία. Η ευρωπαία εισαγγελέας δικαιώνεται στη συνείδηση του ελληνικού λαού γι’ αυτά που είπε για κουκούλωμα, ενώ οι ακροδεξιοί Μπουμπούκοι που κήρυξαν… ανυπακοή κατά των «κομισάριων» υποβιβάστηκαν στο επίπεδο αυτών που έχουν αποφασίσει να κουκουλώσουν τις ευθύνες των υπουργών τους και κυρίως του Καραμανλή του κούτσικου.

Δεν διασώζει ο στρουθοκαμηλισμός

Στο Μαξίμου πρέπει να κατάλαβαν πως η απουσία του Μητσοτάκη από τη Βουλή, όταν συζητούταν το πόρισμα της νεοδημοκρατικής πλειοψηφίας της Εξεταστικής Επιτροπής, ήταν στρουθοκαμηλισμός που έκανε τα πράγματα χειρότερα. Το επιχείρημα ότι και άλλες φορές δεν παρευρέθηκε σε αντίστοιχες διαδικασίες προκάλεσε καγχασμούς. Το ίδιο είναι να απουσιάζεις από τη συζήτηση πορισμάτων για παραπομπή του Παππά και του Παπαγγελόπουλου με το να απουσιάζεις από μια συζήτηση για το έγκλημα των Τεμπών, που έγινε επί των ημερών σου;

Ποια ήταν μέχρι τώρα η θέση του Μητσοτάκη; Οτι «την υπόθεση θα τη διερευνήσει η ανεξάρτητη ελληνική Δικαιοσύνη». Τι πόρισμα έβγαλε η νεοδημοκρατική πλειοψηφία; Οτι δεν υπάρχει καμιά ευθύνη της κυβέρνησης Μητσοτάκη και του αρμόδιου υπουργού Καραμανλή (αλλά φταίει «ο ανθρώπινος παράγοντας», ο σταθμάρχης βάρδιας και οι νεκροί μηχανοδηγοί). Αρα, η υπόθεση για τις ευθύνες υπουργών (που υποτίθεται ότι θα ερευνούσε «η ανεξάρτητη ελληνική Δικαιοσύνη») έκλεισε με απαλλακτική κρίση (ούτε καν με αμφιβολίες). Τι μπορεί να κάνει η «ανεξάρτητη ελληνική Δικαιοσύνη», αν υποθέσουμε ότι είχε διάθεση να αποδώσει ευθύνες σε υπουργούς; Απολύτως τίποτα.

Αν υπάρξει οποιαδήποτε αναφορά σε όνομα υπουργού, οι δικαστικές αρχές είναι υποχρεωμένες να διαβιβάσουν τη δικογραφία αμελλητί (χωρίς να κάνουν καμιά επιπλέον έρευνα) στη Βουλή. Η Βουλή, όμως, έχει ήδη αποφασίσει. Λέτε η νεοδημοκρατική πλειοψηφία να πάρει άλλη απόφαση απ’ αυτή που πήρε τώρα; Με την απουσία του ο Μητσοτάκης πιστοποίησε απλά ότι αυτός είναι ο εγκέφαλος της συγκάλυψης. Κι αυτά πληρώνονται πολιτικά…