Για τις νεόκοπες «επεξεργασίες» της ηγεσίας του ΚΚΕ για τη δικτατορία

 

Κατά τα γεγονότα του Νοέμβρη του ’73 συγκρούστηκαν δύο διαμετρικά αντίθετες γραμμές. Η πρώτη υποστηρίχθηκε από τις δυνάμεις του ΚΚΕ («ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ») και του ΚΚΕ Εσωτερικού («Ρήγας Φεραίος») και αποτέλεσε την έκφραση της ρεβιζιονιστικής συμβιβαστικής πολιτικής. Η γραμμή αυτή στάθηκε απέναντι στην κατάληψη του Πολυτεχνείου και προσπάθησε να περιορίσει τον αντιφασιστικό-αντιιμπεριαλιστικό ξεσηκωμό σε φοιτητικά αιτήματα, καθώς όπως έγραψαν οι ίδιοι «δεν ήθελαν με κανένα τρόπο η εκδήλωσή αυτή να συντελέσει, ώστε να συγκρουστούν κατά μέτωπο στη συγκεκριμένη στιγμή οι λαϊκές δυνάμεις με τη σιδερόφραχτη δικτατορία…».

Η δεύτερη γραμμή υποστηρίχθηκε από τους μαρξιστές-λενινιστές και άλλες συνεπείς αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις και αγωνιστές, βάζοντας τελικά και τη σφραγίδα της στο πολιτικό περιεχόμενο του ηρωικού ξεσηκωμού του Νοέμβρη. Αυτή ήταν η γραμμή που αποτυπώθηκε στα συνθήματα «Έξω οι ΗΠΑ», «Έξω το ΝΑΤΟ», που γράφτηκαν στην πύλη του Πολυτεχνείου, η γραμμή της σύγκρουσης με τη στρατιωτικο-φασιστική δικτατορία και το καθεστώς της αμερικανοκρατίας.

Σήμερα, η ηγεσία του ΚΚΕ επιχειρεί να αναθεωρήσει όχι μόνο το περιεχόμενο της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου αλλά, πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, επιχειρεί να χωρέσει στις νέες δήθεν «ταξικές» της επεξεργασίες όλη την ιστορία της περιόδου. Στη βάση αυτή, στον πρόσφατο τόμο Γ2 του «Δοκιμίου Ιστορίας» του ΚΚΕ για την περίοδο 1967-1974, όπως αυτό παρουσιάστηκε σε εκδήλωση του ΚΚΕ με κεντρική ομιλήτρια την Ελένη Μπέλλου διατυπώθηκε η θέση πως:
«Η χούντα δεν στηρίχτηκε σε κάποιο ναζιστικού/φασιστικού τύπου κόμμα, οι ηγέτες της δεν ήταν πολιτικοί που αξιοποίησαν την αναρρίχησή τους μέσω του αστικού κοινοβουλευτισμού, δεν διέθεταν πολιτική οργάνωση, νεολαία κ.λπ. (…) Μύθος ήταν ο κομμουνιστικός κίνδυνος, άλλωστε το ΚΚΕ δεν είχε καν Οργανώσεις στην Ελλάδα». Και συνεχίζει: «Η αναστολή της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας συζητιόταν από διάφορους θύλακες της αστικής τάξης, εξυπηρετούσε άμεσα την εγχώρια αστική εξουσία. Δεν ήταν εκείνη την περίοδο μια μορφή που επιλεγόταν κυρίως για την εξυπηρέτηση ξένης αστικής εξουσίας, των ΗΠΑ…».

Με τέτοιες και άλλες παρόμοιες τοποθετήσεις επιχειρεί η ηγεσία του ΚΚΕ να παραχαράξει το περιεχόμενο της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου, αλλά και συνολικά την ιστορία εκείνης της περιόδου. Στόχος της αναθεώρησης του Περισσού είναι να μετατραπεί ο Νοέμβρης σε μία εκδήλωση αντίστασης όχι απέναντι στην αμερικανοκίνητη Χούντα, αλλά απέναντι στα «αφεντικά» και την εγχώρια αστική τάξη, της οποίας ένα τμήμα επέβαλε τη δικτατορία για την «αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος». Μάλιστα! Το στρατιωτικο-φασιστικό καθεστώς της 21ης Απριλίου, ο «Τρίτος Ελληνοχριστιανικός Πολιτισμός», οι αντιδημοκρατικές απαγορεύσεις, οι διωγμοί, οι εξορίες, ο αντικομμουνισμός, οι φασιστικές φιέστες δεν συνιστούν σύμφωνα με τις νεόκοπες επεξεργασίες των καθοδηγητών του ΚΚΕ φασιστική διακυβέρνηση!

Ο εξωραϊσμός του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού ως βασικού εμπνευστή και οργανωτή του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου και της επτάχρονης δικτατορίας αποτελεί ταυτόχρονα αθώωση της εγχώριας μεγαλοαστικής τάξης. Γιατί ακριβώς στον υποτελή και ξενόδουλο χαρακτήρα της, στην πλήρη υποταγή και το δέσιμο της χώρας στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, στη μετατροπή της Ελλάδας σε ένα απέραντο αμερικανονατοϊκό ορμητήριο βρίσκεται η μεγάλη υπηρεσία της ντόπιας ολιγαρχίας του πλούτου στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

«Ο κόσμος το ’χει τούμπανο τι ρόλο παίζουν οι Αμερικάνοι στην Ελλάδα», έλεγε στη θρυλική του απολογία ο Νίκος Μπελογιάννης. Και συμπληρώνει 21 χρόνια μετά η ιστορική ανακοίνωση της Συντονιστικής Επιτροπής Κατάληψης του Πολυτεχνείου στις 16 Νοέμβρη του 1973: «Πρωταρχική προϋπόθεση για την επίλυση όλων των λαϊκών προβλημάτων θεωρούμε την άμεση παύση του τυραννικού καθεστώτος της χούντας και την παράλληλη εγκαθίδρυση της λαϊκής κυριαρχίας. Η εγκαθίδρυση της λαϊκής κυριαρχίας συνδέεται αναπόσπαστα με την εθνική ανεξαρτησία από τα ξένα συμφέροντα, που χρόνια στήριζαν την τυραννία στη χώρα μας. Ελληνικέ λαέ, ο αγώνας γύρω από τη λαϊκή κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία σήμερα συνίστανται στις άμεσες μαζικές διεκδικήσεις, στα οικονομικά, επαγγελματικά και κοινωνικά σου προβλήματα με απεργιακούς αγώνες, με μαζικές κινητοποιήσεις, με συλλαλητήρια, με προοπτική τη γενική απεργία για την ανατροπή της δικτατορίας. Η παρουσία μας εδώ αποτελεί κέντρο συσπείρωσης, κινητοποίησης και μαζικοποίησης του λαϊκού αγώνα. Όλοι ενωμένοι στον αγώνα για τη δημοκρατία και την εθνική ανεξαρτησία».

Τα συνθήματα «Έξω οι ΗΠΑ – Έξω το ΝΑΤΟ» στις πύλες του Πολυτεχνείου, στα οποία κάθε χρόνο προκλητικά οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ βάζουν την υπογραφή τους, τα δεκάδες πλακάτ, πανό, τρικάκια, συνθήματα στους τοίχους με σαφές αντιαμερικανικό περιεχόμενο αποτελούν και τρανταχτή απόδειξη για τη στόχευση της λαϊκής πάλης όχι μόνο απέναντι στη Χούντα, αλλά και συνολικά απέναντι στο καθεστώς της αμερικανοκρατίας.

Η ηγεσία του ΚΚΕ επιχειρεί να μετατρέψει τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου σε μία «ταξική» και «αντικαπιταλιστική» σύγκρουση, ως κομμάτι του αγώνα ενάντια στη «δικτατορία του κεφαλαίου» γενικά, όπως χαρακτηριστικά γράφει στις ανακοινώσεις και τις αφίσες του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Αυτή η πολιτική γραμμή δεν αθωώνει μόνο τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τα αμέτρητα εγκλήματά του απέναντι στη χώρα και τον λαό μας από το 1947 μέχρι σήμερα, αλλά και την εγχώρια πλουτοκρατία, η οποία εκχώρησε και εκχωρεί διαρκώς εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα για να εξυπηρετήσει -τότε και τώρα- τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα.