36 Νοέμβρηδες

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος θα πάω να καταθέσω ένα δάκρυ στο πολυτεχνείο , ανώνυμο , ψευδώνυμο , επώνυμο , κρυμμένος μέσα στο πλήθος και θα βρω 5 φίλους ανώνυμους , ψευδώνυμους , επώνυμους , την Μαρία την τρελή , το Μήτσο τον αλήτη , την Ειρήνη του ΚΚΕ , τον Βασίλη τον αναρχικό και τον Γρηγόρη τον σακάτη
Τότε ήμασταν όλοι 19 χρόνων και η ελπίδα μόλις γεννιόταν
Δόξα και τιμή σε αυτούς που άρχισαν κάτι , σε αυτούς που δεν το συνέχισαν και σε αυτούς που μέχρι σήμερα το καπηλεύονται
Δόξα και τιμή σε αυτούς που ήταν εκεί και σε αυτούς που λένε ότι ήταν
Αθάνατοι να είναι αυτοί που πάλεψαν και παλεύουν , αθάνατοι και αυτοί που μας κοροϊδεύουν
Κρατάω το στόμα μου κλειστό τα χείλη μου ματώσανε
κι αυτοί που μας προδώσανε ανέραστοι να μείνουν
Λάζαρος

Νοέμβρης του 90
Στίχοι: Διονύσης Τσακνής

Τη μέρα αυτή που διάλεξα εδώ μπροστά σας να σταθώ
τραγούδια και μισόλογα στο φως να καταθέσω
Πώς πήρα τέτοια απόφαση δεν ξέρω αν θ' αντέξω
η μέρα αυτή θυμίζει μακελειό
Νοέμβρης ήταν η χρονιά κι εδώ γινόταν του χαμού
εγώ ήμουν δεκαεννιά κι αυτή εβδομηντατρία
Και να που ερωτεύτηκα κάποια χρονολογία
κι ο έρωτας κρατάει για καιρό
Μα έχει ο καιρός γυρίσματα μεγάλωσε κι αυτή κι εγώ
μεγάλωσαν κι οι φίλοι μου εκεί γύρω στα σαράντα
Στα κόμματα γαντζώθηκαν κι εγώ δεν ξέρω τι να πω
και άλλοι στο σπιτάκι τους για πάντα
Η απόσταση μας έσωσε μα οι θύμησες πληγώνουν
και λέμε σαν βρισκόμαστε τα ίδια και τα ίδια
Μα νιώθω σαν μικρό παιδί που πάλι το μαλώσανε
και φεύγω σε μια άγονη επαρχία
Κοιτάζω πάλι πίσω μου δυο γιους απόκτησα κι εγώ
17 Νοέμβρηδες μου βάρυναν την πλάτη
Σημαίες και γαρύφαλλα εμπόριο κι απάτη
και λόγοι επισήμων στο κενό
Κρατάω το στόμα μου κλειστό τα χείλη μου ματώσανε
κι αυτοί που μας προδώσανε ανέραστοι να μείνουν
Κουφάλες δεν ξοφλήσαμε αυτό έχω μόνο να τους πω
τα όνειρα των εραστών δε σβήνουν