«Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι»

Tο ριζικό μου ακόμα τι μου γράφει
το μελετούνε τρεις μηχανορράφοι
θα μας το πουν γραφιάδες και παπάδες
με τούμπανα, παράτες και γιορτάδες
το σύνταγμα βαστούν χωροφυλάκοι
και μέσα στο παλάτι οι παλατιανοί
προσμένουνε τι νέο θα φανεί.
Στολίστηκαν οι ξένοι τραπεζίτες
ξυρίστηκαν κι οι έλληνες μεσίτες
εφτά ο τόκος, πέντε το φτιασίδι
σαράντα με το λάδι και το ξύδι
κι αυτός που πίστευε και καρτερούσε
βουβός φαρμακωμένος στέκει και θωρεί
τη λευτεριά που βγαίνει στο σφυρί.

Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι
μην έχεις πια την πείνα για καμάρι
οι αγώνες πούχεις κάμει δε φελάνε
το αίμα το χυμένο αν δεν ξοφλάνε
λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι
η πείνα το καμάρι είναι του κιοτή
του σκλάβου που του μέλλει να θαφτεί.

..... από το Mεγάλο μας Tσίρκο δια γραφίδος Kαμπανέλη.