Νέα τάξη
Όλα τα Δυτικά κράτη τείνουν στην εφαρμογή των ίδιων σκληρών μέτρων λιτότητας, περιορισμού των κεκτημένων δικαιωμάτων των εργαζομένων και κατεδάφισης του κράτους πρόνοιας. Οι μηχανισμοί της διοχέτευσης του εθνικού προϊόντος σε όλον τον λαό έχουν ατονήσει. Όλα τα εισοδήματα των εργαζομένων υπερφορολογούνται με χίλιες δύο αιτίες και εφευρήματα, ενώ αντίθετα η φορολογία των μεγάλων επιχειρήσεων μειώνεται, ως κίνητρο για την πραγματοποίηση επενδύσεων. Στο μεταξύ τα τεράστια κέρδη των κερδοσκοπικών επιχειρήσεων που δρουν στη χρηματοπιστωτική αγορά παραμένουν αφορολόγητα. Πού είναι η φορολόγηση των χρηματιστηριακών συναλλαγών που είχε εξαγγείλει η ελληνική κυβέρνηση; Τώρα βέβαια, με τη φτώχεια που επικρατεί στο χρηματιστήριο, όχι μόνο το δικό μας, αλλά και των άλλων Δυτικών κρατών, δεν υπάρχουν περιθώρια αποκόμισης κερδών από τις χρηματιστηριακές αγορές. Όμως θα υπάρξει μελλοντικά μεγάλο περιθώριο κερδών από τις χρηματιστηριακές συναλλαγές και επομένως υπάρχει και σοβαρή δικαιολογία φορολόγησής τους. Πού είναι η φορολόγηση των κερδών από τα παράγωγα προϊόντα και από τις άλλες δραστηριότητες των επιχειρήσεων της χρηματοπιστωτικής αγοράς; Εκείνο που ενδιαφέρει τις κυβερνήσεις όλων σχεδόν των Δυτικών χωρών είναι μην κακοκαρδίσουν τους κερδοσκόπους. Και αυτήν την επιθυμία τους δεν την κρύβουν. Στις δραστηριότητες αυτές κάλυψη δίνει η ΕΕ και η Ευρωζώνη. Είναι οι σερίφηδες της σύγχρονης εποχής. Να γιατί διαθέτουν οι επιχειρήσεις αυτές τόση μεγάλη δύναμη και μπορούν εύκολα να ρίξουν στον καιάδα την οποιαδήποτε οικονομία όσο ισχυρή και αν είναι. Η κρατική εξουσία πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι τα κράτη δεν είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις που πρέπει να συναλλάσσονται με τους ίδιους κανόνες που διέπουν τις ιδιωτικές συναλλαγές.
Τα κράτη δεν είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις για να παρέχουν εγγυήσεις στους δανειστές τους, να εκποιούν τον δημόσιο πλούτο και να πτωχεύουν. Οι κυβερνώντες δεν νομιμοποιούνται να συμπεριφέρονται σαν ιδιοκτήτες εταιρείας και να υποθηκεύουν τη δημόσια περιουσία ή να κηρύσσουν σε πτώχευση το κράτος. Εξελέγησαν από τον λαό για να τον υπηρετούν και όχι να υπηρετούν τους ολίγους.
Με το παραπάνω σκεπτικό, οι δικές μας απορίες είναι:
α) Γιατί η ελληνική κυβέρνηση αδρανεί να καθορίσει την ελληνική ΑΟΖ; Ενώ από πάρα πολλούς ειδικούς και υπεύθυνους πολίτες, και από την αξιωματική αντιπολίτευση, υπάρχει υπόδειξη να αξιοποιήσει η Ελλάδα αυτήν την ευχέρεια που παρέχει το Διεθνές Δίκαιο για την καθιέρωση ΑΟΖ από τα παράκτια κράτη. Η Κύπρος τόλμησε και νίκησε.
β) Ποιες δυνάμεις είναι που στρέφουν όλη την ενεργητικότητα της παρούσης ελληνικής κυβερνήσεως στην υπερφορολόγηση του ελληνικού λαού, ενώ γνωρίζουν άριστα ότι αυτή η επιλογή οδηγεί στο βάθεμα της ύφεσης; Παρά τις αισιόδοξες προβλέψεις, τόσο της κυβέρνησης όσο και της Τράπεζας της Ελλάδος, ότι φέτος η ύφεση θα φτάσει στο 3,5%, ήδη έχει ξεπεράσει το 5,5% και να είναι ευχαριστημένη η κυβέρνηση αν το 2011 η ύφεση περιοριστεί μόνο στο 6%. Από την αρχή της φετινής χρονιάς είχαμε προβλέψει ότι η ύφεση θα ξεπεράσει το 6% και λυπούμεθα που η πρόβλεψή μας πραγματοποιείται. Για το 2012 η πρόβλεψή μας είναι ότι, αν δεν αλλάξει η οικονομική πολιτική, η ύφεση ίσως να ξεπεράσει και το 8%.
γ) Γιατί επιμένει η ελληνική κυβέρνηση σε επιλογές που γιγαντώνουν τη φτώχεια στην Ελλάδα; Με κάθε τρόπο και εφευρίσκοντας διάφορες αιτίες, η κυβέρνηση προσπαθεί να επιρρίψει όλα τα βάρη στον λαό. Και αυτό ασφαλώς γνωρίζει ότι οδηγεί τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Και παρά ταύτα δεν υποχωρεί, ενώ υπάρχουν κι άλλοι τρόποι για την αντιμετώπιση της κρίσης. Αυτή η επίρριψη όλων των βαρών στον εργαζόμενο λαό παρατηρείται σε όλα τα κράτη. Είναι γενικευμένη πρακτική του συστήματος για να οδηγηθούν οι λαοί στην εξαθλίωση και ο πλούτος των εθνών να συγκεντρωθεί σε ορισμένες οικογένειες, δηλαδή στους «Ηρακλείς του συστήματος».
Όλα αυτά οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η σήψη του συστήματος της παγκοσμιοποιημένης ελεύθερης οικονομίας ήδη έχει αρχίσει και τα μέτρα αμύνης του συστήματος θα συμπληρωθούν και με τον περιορισμό των ελευθεριών των λαών. Ήδη ακούγονται φωνές για μια παγκόσμια διακυβέρνηση. Και στην ΕΕ πολλοί μιλάνε για μια ευρωπαϊκή ενιαία οικονομική και δημοσιονομική πολιτική. Όλες αυτές οι κραυγές αγωνίας, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η βάση για την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας δικτατορίας. Κανένα αντιλαϊκό, ολιγαρχικό σύστημα δεν μπόρεσε να επιβιώσει χωρίς σκληρά μέτρα εναντίον του λαού. Και όταν μας μιλάνε οι διάφοροι πολιτικοί και ορισμένοι ειδικοί επιστήμονες για παγκόσμια διακυβέρνηση, ας μην χειροκροτούμε, μη γνωρίζοντας τι εννοούν. Πρέπει να ξέρουμε ότι ένα τέτοιο σύστημα δεν θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των μικρών κρατών. Τα μικρά κράτη και οι λαοί τους απλώς θα κληθούν με ανελεύθερα μέσα να υπηρετούν τα συμφέροντα της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας.
Τα κράτη δεν είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις για να παρέχουν εγγυήσεις στους δανειστές τους, να εκποιούν τον δημόσιο πλούτο και να πτωχεύουν. Οι κυβερνώντες δεν νομιμοποιούνται να συμπεριφέρονται σαν ιδιοκτήτες εταιρείας και να υποθηκεύουν τη δημόσια περιουσία ή να κηρύσσουν σε πτώχευση το κράτος. Εξελέγησαν από τον λαό για να τον υπηρετούν και όχι να υπηρετούν τους ολίγους.
Με το παραπάνω σκεπτικό, οι δικές μας απορίες είναι:
α) Γιατί η ελληνική κυβέρνηση αδρανεί να καθορίσει την ελληνική ΑΟΖ; Ενώ από πάρα πολλούς ειδικούς και υπεύθυνους πολίτες, και από την αξιωματική αντιπολίτευση, υπάρχει υπόδειξη να αξιοποιήσει η Ελλάδα αυτήν την ευχέρεια που παρέχει το Διεθνές Δίκαιο για την καθιέρωση ΑΟΖ από τα παράκτια κράτη. Η Κύπρος τόλμησε και νίκησε.
β) Ποιες δυνάμεις είναι που στρέφουν όλη την ενεργητικότητα της παρούσης ελληνικής κυβερνήσεως στην υπερφορολόγηση του ελληνικού λαού, ενώ γνωρίζουν άριστα ότι αυτή η επιλογή οδηγεί στο βάθεμα της ύφεσης; Παρά τις αισιόδοξες προβλέψεις, τόσο της κυβέρνησης όσο και της Τράπεζας της Ελλάδος, ότι φέτος η ύφεση θα φτάσει στο 3,5%, ήδη έχει ξεπεράσει το 5,5% και να είναι ευχαριστημένη η κυβέρνηση αν το 2011 η ύφεση περιοριστεί μόνο στο 6%. Από την αρχή της φετινής χρονιάς είχαμε προβλέψει ότι η ύφεση θα ξεπεράσει το 6% και λυπούμεθα που η πρόβλεψή μας πραγματοποιείται. Για το 2012 η πρόβλεψή μας είναι ότι, αν δεν αλλάξει η οικονομική πολιτική, η ύφεση ίσως να ξεπεράσει και το 8%.
γ) Γιατί επιμένει η ελληνική κυβέρνηση σε επιλογές που γιγαντώνουν τη φτώχεια στην Ελλάδα; Με κάθε τρόπο και εφευρίσκοντας διάφορες αιτίες, η κυβέρνηση προσπαθεί να επιρρίψει όλα τα βάρη στον λαό. Και αυτό ασφαλώς γνωρίζει ότι οδηγεί τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Και παρά ταύτα δεν υποχωρεί, ενώ υπάρχουν κι άλλοι τρόποι για την αντιμετώπιση της κρίσης. Αυτή η επίρριψη όλων των βαρών στον εργαζόμενο λαό παρατηρείται σε όλα τα κράτη. Είναι γενικευμένη πρακτική του συστήματος για να οδηγηθούν οι λαοί στην εξαθλίωση και ο πλούτος των εθνών να συγκεντρωθεί σε ορισμένες οικογένειες, δηλαδή στους «Ηρακλείς του συστήματος».
Όλα αυτά οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η σήψη του συστήματος της παγκοσμιοποιημένης ελεύθερης οικονομίας ήδη έχει αρχίσει και τα μέτρα αμύνης του συστήματος θα συμπληρωθούν και με τον περιορισμό των ελευθεριών των λαών. Ήδη ακούγονται φωνές για μια παγκόσμια διακυβέρνηση. Και στην ΕΕ πολλοί μιλάνε για μια ευρωπαϊκή ενιαία οικονομική και δημοσιονομική πολιτική. Όλες αυτές οι κραυγές αγωνίας, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η βάση για την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας δικτατορίας. Κανένα αντιλαϊκό, ολιγαρχικό σύστημα δεν μπόρεσε να επιβιώσει χωρίς σκληρά μέτρα εναντίον του λαού. Και όταν μας μιλάνε οι διάφοροι πολιτικοί και ορισμένοι ειδικοί επιστήμονες για παγκόσμια διακυβέρνηση, ας μην χειροκροτούμε, μη γνωρίζοντας τι εννοούν. Πρέπει να ξέρουμε ότι ένα τέτοιο σύστημα δεν θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των μικρών κρατών. Τα μικρά κράτη και οι λαοί τους απλώς θα κληθούν με ανελεύθερα μέσα να υπηρετούν τα συμφέροντα της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας.
Σχόλια