Αντιπαραθέσεις

 

Πρέπει να είναι κανείς πολύ αφελής για να πιστέψει τα όσα επικαλούνται οι δυο εισαγγελείς που παραιτήθηκαν.Τώρα τους έπιασε η «ευαισθησία» για την «σωστή λειτουργία της δικαιοσύνης»; Εδώ και χρόνια Σύνταγμα και αστικοί νόμοι έχουν γίνει κουρελόχαρτα να οδηγηθούμε στην «μνημονιακή εποχή» και είναι δεδομένο ότι πάντα η αστική δικαιοσύνη αποδίδεται αλά καρτ. Όμως λέει και μια κινέζικη παροιμία «ο νόμος είναι σαν τον ιστό της αράχνης. Τα μικρά έντομα συλλαμβάνονται ενώ τα μεγάλα διαφεύγουν».

Τι όμως συμβαίνει πραγματικά με την αντιπαράθεση που προέκυψε μεταξύ του κοινοβουλευτικού κυβερνητικού θιάσου και της εξουσιαστικής κλίκας των δικαστών; Οι ίδιοι οι οικονομικοί εισαγγελείς Σπύρος Μουζακίτης και Γρηγόρης Πεπόνης, υποστηρίζουν ότι παραιτήθηκαν επειδή παρεμβάσεις στο έργο τους, χωρίς να δίνουν λεπτομέρειες. Παραμύθια.

Αυτό που μπορούμε να υπογραμμίσουμε προς το παρόν είναι ότι η εξουσιαστική κάστα των δικαστών έχει μια άλλη σχέση διαχρονικά απέναντι στην πολιτική εξουσία. Δεν είναι π.χ όμως οι «Ανεξάρτητες Αρχές» που υπακούουν τυφλά κάθε εντολή της πολιτικής ηγεσίας Αυτή η συντεχνία, διαχρονικά αισθάνεται παντοδύναμη και θεωρείται βασικός πυλώνας του αστικού καθεστώτος. (Αυτή η κάστα έχει διαπρέψει στο παρελθόν, στις πιο μαύρες περιόδους της νεοελληνικής ιστορίας. Στελέχωσε τα έκτακτα στρατοδικεία του εμφύλιου και του μετεμφυλιακού μοναρχοφασισμού, υπηρέτησε χωρίς κανένα πρόβλημα τη χούντα και ήταν το μόνο κομμάτι του κρατικού μηχανισμού που δεν υπέστη αυτή την κουτσουρεμένη και υποκριτική «αποχουντοποίηση»). Σήμερα που όλοι οι θεσμοί του συστήματος  περνούν κρίση είναι επόμενο να προκύψουν και τέτοιες αντιπαραθέσεις που κάποιες φορές μπορεί να πάρουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις.