Μερικές σκέψεις για την αυριανή συγκέντρωση και την περιφρούρηση

Όσο σίγουρο είναι πως και στην αυριανή συγκέντρωση ο κόσμος θα κατακλίσει το σύνταγμα και τους γύρω δρόμους, άλλο τόσο βέβαιο είναι πως και το παρακράτος θα είναι εκεί, ώστε σε συνεργασία με τις επίσημες δυνάμεις καταστολής να καταφέρουν την εκκένωση της πλατείας από το οργισμένο ποτάμι των διαδηλωτών  και την προμήθευση των Μ.Μ.Ε. με εικόνες βανδαλισμών.  Από εκεί και πέρα οι τηλεοπτικοί δέκτες θα κατακλυστούνμε πυρπολημένα κτήρια και σπασμένες τζαμαρίες, ώστε να περάσει- μέσω των καλοπληρωμένων δημοσιογράφων – ποιο ύπουλα η προπαγάνδα της συγκυβέρνησης. Την σκυτάλη θα  πάρουν οι τηλεοπτικοί μας αστέρες.

Οι …Πρετεντέριδες θα μας πουν πως τώρα που υπογράφτηκε η συμφωνία πρέπει να αφήσουμε τις αντιδράσεις και να στρωθούμε στην δουλειά. Οι …Καψίδες θα σκουπίζουν με κολλαριστά …100ευρα τα δάκρυα τους, για την περιουσία του καταστηματαρχών που καταστρέφεται κάθε τρεις και λίγο από κάποιους ανεγκέφαλους. Οι …Τσίμες- που έχουν και ένα… αριστερό παρελθόν, βεβαίως… βεβαίως- θα εξετάσουν το ζήτημα θεωρητικά και αφ υψηλού (από… κοινωνιολογικής  πλευράς), για να καταλήξουν στην άποψη πως τουλάχιστον τα αντιλαϊκά μέτρα θα φέρουν νέες θέσεις εργασίας. Οι.. τρέμες στο τέλος θα βγάλουν το τελικό και μοναδικό συμπέρασμα της όλης κουβέντας… η αστυνομία δεν είναι αρκετά αυστηρή και δεν κάνει σωστά την δουλειά της.  Οι… Παπαδημητρίου θα μας ενημερώσουν ότι υπάρχει κίνδυνος κομμουνιστικής εκτροπής και τέλος οι… Πρωτοψάλτες ανάμεσα στα τικ του ματιού τους και στο κόμπιασμα (αποτέλεσμα εγκεφαλικής δυσλειτουργίας) θα μας κάνουν να αναρωτηθούμε αν πέρα από το σύμπαν υπάρχει και η βλακεία που είναι άπειρη!

Πέρα από την πλάκα όμως πως πρέπει να αντιμετωπίσουμε τους παρακρατικούς και τους ασφαλίτες που θα παρεισφρήσουν και στις αυριανές συγκεντρώσεις;

Ο κλασικός τρόπος είναι η περιφρούρηση…στρατιωτικού τύπου. Περιφρουρείς  σε τέτοιο βαθμό μια συγκέντρωση, ώστε στον επιβλεπόμενο χώρο να βρίσκονται μόνο οι… φίλοι, οι φίλοι… των φίλων και οι φίλοι, των φίλων …των φίλων μας!
Όλοι όσοι είναι εκτός της περιφρούρησης αυτόματα γίνονται προβοκάτορες, ασφαλίτες, παρακρατικοί, αντεπαναστάτες κτλ. Ξεκινάς από την Ομόνοια και κάπου στην μέση της διαδρομής βλέπεις τους καπνούς που βγαίνουν από την πλατεία συντάγματος. Διαλύεις την πορεία σου για να πάει ο κόσμος για καφέ χωρίς δάκρυα στα μάτια και να συζητήσει ήρεμα και ωραία για την ανατροπή του καπιταλισμού και την αταξική κοινωνία και τις εκλογές που έρχονται!  Εκ των πραγμάτων μία τέτοια περιφρούρηση δεν μπορεί να γίνει για δύο λόγους. Πρώτον, δεν έχεις μία συγκέντρωση… μονολιθικού τύπου, όπου οι κομματικοί αναλαμβάνουν την περιφρούρηση, αλλά είσαι συνδιοργανωτής μιας κινητοποίησης που συμμετέχουν δεκάδες πολιτικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις και ανένταχτοι αγωνιστές. Δεύτερος, σιγά μην κάτσουν οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ να έρθουν στα χέρια με τους κουκουλοφόρους. Και που κάνουν διοικητικά συμβούλια για να καλέσουν σε απεργίες και συγκεντρώσεις χάρη μας κάνουν. Το πολύ-  πολύ να κάνουν περιφρούρηση ( μπράβους από το τιμημένο συνδικάτο των πορτιέρηδων!) για να προστατεύσουν τους εαυτούς, τους από την οργή των εργατών.

Ο εναλλακτικός τρόπος είναι η περιφρούρηση…ευέλικτου και συνεργατικού τύπου. Σε αυτή οι αριστερές και συνδικαλιστικές οργανώσεις, βάζουν για λίγο τις πολιτικές διαφωνίες τους στην άκρη και συνεργάζονται για την δημιουργία μεικτών ομάδων περιφρούρησης που είναι σε διαρκή επικοινωνία. Μια τέτοια συμπαγής και πολυάριθμη ομάδα έχει καταλάβει τον χώρο μπροστά από το...σπίτι της δημοκρατίας, ενώ άλλες μικρότερες βρίσκονται περιμετρικά των δρόμων που καταλαμβάνει η συγκέντρωση. Η πρώτη φροντίζει να μην δώσει το δικαίωμα σε κανένα ένστολο δίποδο να αρχίσει τον ψεκασμό εξαιτίας ενός νεραντζιού και η υπόλοιπες επιβλέπουν τους γύρω δρόμους. Συγκρούονται με όσους θέλουν να σπάσουν και να κάψουν μικροκαταστήματα. Αν μπορούν αφοπλίζουν μερικούς τέτοιους τύπους και ψάχνουν πάνω τους για αστυνομικές ταυτότητες. Αν βρουν κάτι τέτοιο τότε παραδίδουν τον…εξεγερμένο/αγανακτισμένο... ασφαλίτη στο συγκεντρωμένο πλήθος και αυτό κάνει ότι κρίνει σκόπιμο.

Τώρα αν καεί και καμιά τράπεζα η κανένα κατάστημα πολυεθνικής εεε τι να κάνουμε. Δεν είναι δυνατόν να μην σπάσει ούτε ένα τζάμι την ώρα που μας καταστρέφουν την ζωή. Άλλωστε όσοι δηλώνουν Μαρξιστες-Λενινιστες δεν ξεχνούν τα παρακάτω λόγια του Βλαδίμηρου… τέσσερα χρόνια ακόμα πριν από την επανάσταση, υποστηρίζαμε τη χρήση βίας από μέρους των μαζών ενάντια στους καταπιεστές τους, ιδιαίτερα στη διάρκεια των διαδηλώσεων στους δρόμους… Τέλος πολλές άλλες μικρότερες ομάδες βρίσκονται διάσπαρτες μέσα στο πλήθος (σε στοίχιση σταυρού) και προσπαθούν να το κρατήσουν ενωμένο (η αλυσίδα είναι ένας καλός τρόπος) σε περίπτωση που γίνει γενικευμένη χρήση χημικών, ενώ προτείνουν σε ανθρώπους μεγάλης ηλικίας και σε μητέρες με παιδία να πάνε παραπίσω που είναι ηρεμότερα τα πράγματα και εφοδιάζουν τους πολίτες με malox και νερό.

Στόχος αυτών των ομάδων πρέπει να είναι η συμμετοχή των ανοργάνωτων πολιτών σε αυτές και η εξάπλωση τους, ώστε το πλήθος να μετατραπεί από μια ασυντόνιστη ανομοιογενή μάζα σε ένα απροσπέλαστο ποτάμι που κινείται μόνο προς τα μπρος.