Ποιος προδίδει ποιόν

Όταν ακούμε λέξεις όπως ‘’προδοσία’’ ή προδότης, που πηγαίνει αλήθεια  η σκέψη μας;  Κάποιοι ανακαλούν στη μνήμη τους την προδοσία του έλληνα Εφιάλτη, που προσέτρεξε στον Ξέρξη για να καταμαρτυρήσει το  μυστικό πέρασμα που θα εξασφάλιζε την Περσική νίκη κατά των συμμαχητών του  στη μάχη των Θερμοπυλών. Άλλοι φέρνουν  στο νου τους την προδοσία του Χριστού από τον Ιούδα. Αληθινά ιστορικά γεγονότα, μύθοι και δοξασίες, αναδείχνουν τον κρίσιμο όσο και ποταπό από ηθική άποψη ρόλο της προδοσίας σε αναμετρήσεις κάθε είδους.

 

Για να προδώσεις, πρέπει πρώτα να ανήκεις

 

Προδίδεις την ομάδα σου σε μια προσπάθεια.

Τους συμπολεμιστές σου σε μια μάχη.

Τους φίλους σου, όταν εγκαταλείπεις μια κοινή στάση.

Τους συντρόφους σου σε ένα κοινό αγώνα.

Μια  αδελφότητα κοινών σκοπών.

Τους συναδέλφους σου σε μια απεργία.

 

Προδίδεις, κάτι στο οποίο ανήκεις. Αλλιώς δεν έχει νόημα να μιλάμε για προδοσία.

 

Είναι ακόμη περισσότερο χωρίς νόημα, μάλλον είναι και ανόητο, αλλά και επικίνδυνο, να θεωρείς προδότη τον εχθρό σου.

Ο εχθρός είναι εχθρός. Τον αναγνωρίζεις και τον πολεμάς.