Σχόλια

Όσοι ορέγονται αντιιμπεριαλισμό αλά τζιχάντ οφείλουν να επανεξετάσουν τη στάση τους. Διότι ό,τι είναι ένοπλο δε σημαίνει αυτόματα ότι είναι και προοδευτικό. Ό,τι αντιστέκεται στην ιμπεριαλιστική λαίλαπα δε σημαίνει ότι υψώνει τη σημαία της κοινωνικής χειραφέτησης και της εθνικοταξικής λευτεριάς. Αυτά τα αστειώδη είναι καλά για τα εναλλακτικά μπαράκια και τα ανέξοδα φοιτητικά «πηγαδάκια» δεν πιάνουν όμως χαρτωσιά μπροστά στην αμείλικτη ζώσα πραγματικότητα. Οι επαναστάτες δεν κόβουν λαιμούς μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες για να φοβίσουν τον κόσμο, δεν πουλάνε γυναίκες, δεν θεωρούν τους αλλόθρησκους βασικούς εχθρούς, δε βάζουν στις έφηβες μαντήλια στα κεφάλια. Ο μεσαίωνας των μουλάδων απέχει από τα προτάγματα των αριστερών όσο ο ουρανός από τη γη και οι «βλακώδεις φίλοι του ισλάμ» έχουν τόση σχέση με την αριστερά όση και ο Ροβεσπιέρος με το βασιλιά. Και επειδή η αριστερά δεν μπορεί να παίξει ηγεμονικό ρόλο στη Μ. Ανατολή οι σκοταδιστές θεοκράτες του ισλάμ δεν είναι σύμμαχοί της. Τελεία και παύλα.