Νοσοκομεία ΣΤΙΣ 2 ΟΚΤΩΒΡΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ-ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ-ΜΕΙΩΣΗ ΜΙΣΘΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ-ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
Μετά τον ελιγμό της κυβέρνησης να παρακάμψει την μαζική αποχή των εργαζομένων από την «αυτοαξιοολόγηση» και να εκβιάσει προϊστάμενους και διευθυντές να υλοποιήσουν τον νόμο 4250, στα επιχειρήματα της κυβέρνησης έρχονται να προστεθούν και οι δικαστικές αποφάσεις που κήρυξαν παράνομη την αποχή μας από την αξιολόγηση, και μάλιστα με σκεπτικά που θυμίζουν πλέον εποχές κοινωνικού μεσαίωνα, εποχές φασιστικοποίησης της δημόσιας ζωής.
Ούτε λίγο ούτε πολύ με το σκεπτικό της δικαστικής απόφασης επιτρέπονται πλέον μόνο όσες απεργίες είναι διαμαρτυρίας με περιορισμένο χρονικό ορίζοντα και πάντως όχι μέχρι την υποχώρηση της κυβέρνησης, ενώ είναι παράνομες όσες απεργίες έχουν στόχο την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής γιατί έχουν πολιτικό χαρακτήρα!!
Παρά το θετικό γεγονός ότι επαναπροκυρήχθηκε από τις ομοσπονδίες και την ΑΔΕΔΥ η αποχή, η απάντηση των εργαζομένων με την απεργία στις 23 Σεπτέμβρη ήταν ωστόσο αναιμική, γεγονός που θα έπρεπε να προβληματίσει όλους αυτούς που από τότε που αρχίσαμε να μιλάμε για αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση, επιχειρηματολογούσαν απαξιώνοντας τον απεργιακό αγώνα και κάνοντας ακόμα πιο δύσκολη από ότι ήταν πριν την απεργιακή κινητοποίηση των δημοσίων υπάλληλων.
Στο χώρο της υγείας η κυβέρνηση προχωρεί με τη ψήφιση του νομοσχεδίου για την ΕΣΑΝ ΑΕ, τις νέες περικοπές για τις διαγνωστικές και προληπτικές εξετάσεις, με πλαφόν στις συνταγογραφήσεις, εντείνοντας τη πολιτική εμπορευματοποίησης της υγείας-περίθαλψης, κινούμενη στην κατεύθυνση της κατάργησης κάθε έννοιας δωρεάν περίθαλψης, στην κατεύθυνση της έντασης των ταξικών αποκλεισμών όπως άλλωστε συνέβη και με τους ανασφαλίστους, όπου τελικά μένει ακάλυπτο το μεγαλύτερο τμήμα τους. Άνθρακες ο θησαυρός της κυβέρνησης!
Σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση επιδιώκεται από δυνάμεις του συστήματος και υπηρετείται από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες ο εξοβελισμός της απεργίας ως κάτι που δε μπορεί να γίνει. Η φυγή όμως σε συντονισμούς που δήθεν θα γίνουν σε ένα αόριστο μέλλον, η φυγή σε πανελλαδικά σαββατιάτικα συλλαλητήρια, δεν είναι παρά εγκατάλειψη της μάχης. Δεν είναι παρά η ακόμα μεγαλύτερη βύθιση στην κινούμενη άμμο της ηττοπάθειας και της μοιρολατρίας.
Αν η απεργία είναι ένας «μάταιος δρόμος», γιατί να σκαρώνουν νόμους που ουσιαστικά την απαγορεύουν; Αν το σύστημα και το καθεστώς τους ένοιωθε τόσο σίγουρο, γιατί καταστέλλει με βαριές ποινές την «απόπειρα προσβολής του πολιτεύματος» και απαγορεύει κάθε κριτική; Ο λαός μας -κομμάτι του οποίου είμαστε- δοκίμασε και έδωσε βροντερό παρόν στο σχολείο του μαζικού αγώνα, δοκιμάζει τώρα το αδιέξοδο «απουσιολόγιο» των εκλογικών αυταπατών και τις απογοητεύσεις που αυτές περιέχουν. Όσοι σήμερα ύστερα από αυτά που έκαναν (ή δεν έκαναν!) χαίρονται και πανηγυρίζουν προτείνοντας άλλους δρόμους -τάχα- αντιμετώπισης της λαίλαπας που ζούμε, ψεύδονται. Γιατί κηρύσσουν την υποταγή στον αναπόφευκτο χαμό κάθε δικαιώματος, κάθε ελπίδας, τελικά της ζωής της ίδιας.
Η ανάγκη προετοιμασίας ΕΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟΥ ΑΓΩΝΑ με διάρκεια και προοπτική είναι ο πραγματικός άλλος δρόμος για τον κλάδο μας. Η σύνδεση αυτού του αγώνα με τον γενικότερο λαϊκό ξεσηκωμό για το δικαίωμα στη ζωή που μας ανήκει, ενάντια στην εξαθλίωση και τον πολεμικό όλεθρο που μας απειλεί είναι η πραγματική άλλη προοπτική.
Σε αυτή την προοπτική είναι ζωτική ανάγκη να κινηθούν κάθε σωματείο, κάθε μαχόμενη συλλογικότητα, κάθε συνάδελφος που ασφυκτιά μέσα σε αυτή την καταθλιπτική σιγή νεκροταφείου δικαιωμάτων και κατακτήσεων αλλά και ανυπαρξίας αγωνιστικής, μαζικής και μαχητικής απάντησης.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΕ-ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ & ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ ΤΟΥΣ
Ανατροπή του πλαισίου απολύσεων-διαθεσιμότητας-κινητικότητας.
Να γυρίσουν ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΙ στις ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ
Κατάργηση του πλαισίου αξιολόγησης – αυτοαξιολόγησης – διάλυσης των εργασιακών σχέσεων.
Αυξήσεις των μισθών και των συντάξεων
Μόνιμη και σταθερή δουλειά, ασφάλιση-δωρεάν περίθαλψη, για όλους.
Ταξική πορεία
Σχόλια