Η "βίαιη ωρίμανση" του ΣΥΡΙΖΑ και οι "δεσμεύσεις απέναντι στην ΕΕ που προκύπτουν από τις Συνθήκες"
Ο εξαρτημένος ελληνικός καπιταλισμός, το σύστημα της υποτέλειας και
της ξενοδουλείας και το πολιτικό του προσωπικό μπαίνει σε μια φάση
σφοδρής περιδίνησης, με απρόβλεπτες συνέπειες για το ίδιο αλλά πολύ
περισσότερο για το λαό και την εργατική τάξη. Η κρίση βαθαίνει. Ο λαός
δυστυχεί.
Πολιτικά κόμματα απειλούνται με εξαφάνιση, ενώ η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού με νέα κόμματα, με συνεργασίες κάθε μορφής με την αιτούμενη από τα ΜΜΕ «εθνική συνεννόηση», δεν αποκλείει και κυβερνήσεις μεγάλου συνασπισμού, μέσα από πιθανές αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύεται στήριγμα αυτού του συστήματος και ανάχωμα στην ανάπτυξη ενός μαζικού λαϊκού κινήματος, που είναι η μοναδική ελπίδα να ανατρέψει αυτές τις πολιτικές, το γκρίζο τοπίο της φτώχειας, της πείνας και της δυστυχίας. Στην περίπτωση των εκλογών θα προσπαθήσει να λεηλατήσει τις αριστερές συνειδήσεις. Νερό στο μύλο του ρίχνουν κι αυτοί που ζητάνε «λαϊκές εξουσίες» ή «να πέσει τώρα η κυβέρνηση», χωρίς να υπάρχει κίνημα. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θεωρούσε ότι θα πάει πιο «εύκολα» σε εκλογές με την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου να έχει υπογράψει ένα «νέο μνημόνιο» ή την «προληπτική πιστωτική γραμμή». Η γερμανική όμως επικυριαρχία της ΕΕ και ο Σόιμπλε, ωμά και κυνικά έσβησαν τις ελπίδες του Σαμαρά και τα όνειρα του Τσίπρα. «Πέταξαν το γάντι» και ζητάνε την υλοποίηση των διατεταγμένων, ανεξάρτητα από το ποιον θα έχουν απέναντι, τον Σαμαρά ή τον Τσίπρα, και έχουν τον τρόπο τους να εκβιάζουν. Αποδεικνύεται πλέον τελεσίδικα και οριστικά ότι «διαπραγμάτευση» δεν υπάρχει μέσα στην Ευρωζώνη.
ΣΥΡΙΖΑ έχει δουλέψει σκληρά με τις αδυναμίες και τις ελλείψεις του, ερχόμενος αντιμέτωπος με τη διαδικασία της βίαιης ωρίμανσης. Τώρα είναι η ώρα να ωριμάσετε κι εσείς στην ιδέα ότι ήρθε η ώρα της αλλαγής», δήλωσε ο Αλ. Τσίπρας σε ομιλία του στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο και αντιλαμβάνεται κανείς τι είδους «ωρίμανση» επιθυμούν οι συνδαιτυμόνες ενός τέτοιου Επιμελητηρίου. Και πράγματι όλες οι τελευταίες κινήσεις του ίδιου αλλά και των στελεχών του επιβεβαιώνουν «του λόγου το αληθές», για τη βίαιη προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ στις απαιτήσεις των ξένων επικυρίαρχων και των αρπακτικών της αγοράς. Σε συνέντευξή του σε Ιταλό δημοσιογράφο ανέφερε ότι «η ιταλική κοινή γνώμη αλλά και το σύστημα, το think tank της ιταλικής αστικής τάξης με προσκαλεί για να συνομιλήσω, προκειμένου, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, να εκφράσω τη διαφορετική άποψη που δεν μπορούν να πουν οι ίδιοι στην κα Μέρκελ για την πολιτική λιτότητας που δεν πάει άλλο»! Φαντασθείτε ότι εκείνο που δεν μπορεί να πεί η ιταλική αστική τάξη στη Μέρκελ θα το πεί ο Τσίπρας!!! Βέβαια μη φαντασθείτε τίποτε τρομερά πράγματα και μεγάλες ανατροπές, αφού θα ζητήσει «ψίχουλα» για αυτούς «που δεν πάει άλλο», για τους «ανθρώπους που δεν έχουν και πεθαίνουν». Μετά από αλλεπάλληλες συναντήσεις με παράγοντες του συστήματος εντός και εκτός Ελλάδας, συνεχίζει ταυτόχρονα να εμφανίζεται και με τον «αέρα» του εθνικού ηγέτη και, στα πλαίσια αυτά, είχε ενημερωτική συνάντηση και με τον υπουργό Εξωτερικών Ευ. Βενιζέλο, δηλώνοντας ότι «Τα θέματα εξωτερικής πολιτικής να μένουν έξω από το πλαίσιο της εσωτερικής πολιτικής αντιπαράθεσης». Αν και τα θέματα εξωτερικής πολιτικής ήταν πάντα συνυφασμένα με την εσωτερική πολιτική, εκείνο που φαίνεται ότι θέλει να επιβεβαιώσει για πολλοστή φορά ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι δεν θα αλλάξουν οι εξωτερικοί προσανατολισμοί της χώρας (ΗΠΑ-ΕΕ-ΔΝΤ-ΝΑΤΟ κλπ.) και συνεπώς η «εσωτερική πολιτική αντιπαράθεση» θα είναι στην ουσία αναπαραγωγή και προβολή των γνωστών κάλπικων και εκβιαστικών διλημμάτων. Για να γίνει πιο σαφής σε συνέντευξή του στον «ΣΚΑΪ»: «Αν έχεις μια εκλεγμένη κυβέρνηση στην Ευρώπη που δεν λέει παράλογα πράγματα σε τελική ανάλυση … εμείς δεν λέμε κάτι παράλογο καταρχάς. Λέμε κάτι που βρίσκεται εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου, δεν υπάρχει θέμα ευρωπαϊκής αποσταθεροποίησης του ευρωπαϊκού συστήματος…». Ακόμη πιο αποκαλυπτικός σε άλλη διακαναλική συνέντευξη : «Βεβαίως έχουμε δεσμεύσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τις δεσμεύσεις αυτές δε θα τις απεμπολήσουμε…. Να ξεκαθαρίσω, λοιπόν, ότι το εθνικό σχέδιο ανόρθωσης και ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας θα είναι (...) φυσικά μέσα στα πλαίσια της υλοποίησης των γενικότερων δεσμεύσεων που προκύπτουν από τις συνθήκες» και «Δεν αποτελεί αυτή, τη στιγμή προτεραιότητα δική μας η αποχώρηση της χώρας από το ΝΑΤΟ». Αντιλαμβάνεται κανείς μετά από όλες αυτές τις «δεσμεύσεις» τι είδους «σκληρή και ουσιαστική διαπραγμάτευση» θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ για «να βρούμε μια συμφωνία βιώσιμη», όπως ισχυρίζεται. Διαβεβαίωσε τέλος ότι σχετικά με το τραπεζικό σύστημα, ό,τι κάνουν, θα το κάνουν σε συνεννόηση με την ΕΚΤ και δεν θα βάλουν «κατσαπλιάδες στις διοικήσεις των τραπεζών». Ο ίδιος αλλά και άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, επικαλούνται την «επίσημη γραμμή του ΔΝΤ» - ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο - ως «ατού» στη διαπραγμάτευση, ρίχνοντας γέφυρες με τους υπερατλαντικούς κηδεμόνες, εξωραΐζοντας τον ληστρικό-τοκογλυφικό μηχανισμό του ΔΝΤ και εμπλέκοντας την χώρα μας σε ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. «Το είδαμε αυτό γραμμένο στους «Financial Times». Το έχουμε ως επίσημη γραμμή του ΔΝΤ. Άρα νομίζουμε ότι είναι πολύ πιο ευνοϊκό το πεδίο για να ανοίξει μια τέτοιου τύπου συζήτηση». Και για να μην υπάρξουν παρερμηνείες για τον καταλογισμό ευθυνών: «Και εγώ είμαι ο τελευταίος που θα πω ότι αποκλειστικά υπεύθυνοι είναι οι ξένοι, οι εταίροι. Προφανώς είμαστε και εμείς (...)», πράγμα που σημαίνει ότι πάλι «εμείς», δηλαδή ο λαός, θα κληθούμε να πληρώσουμε τα «σπασμένα». Από κοντά και σε στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων και ο Σταθάκης στο Συνέδριο Export Summit του Συνδέσμου Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος να δηλώνει ότι η βιομηχανία, «βαρύνεται δυσανάλογα πολύ από το ενεργειακό κόστος για να αποκτήσει την ανταγωνιστικότητα που πρέπει» και ότι «πρέπει να κάνουμε πολύ περισσότερα στην τραπεζική χρηματοδότηση». Και ο Ν. Παππάς, διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Αλ. Τσίπρα, να συμπληρώνει στην ιταλική «Λα Στάμπα» ότι «Δεν πρόκειται να λάβουμε μονομερείς αποφάσεις στην Ευρώπη και θα διατηρήσουμε σε τάξη τη δημόσια οικονομία». Όμως οι ιμπεριαλιστές είναι αδίστακτοι. Δεν τους αρκούν όλα αυτά. Θέλουν κι άλλα, «τα θέλουν όλα εδώ και τώρα». Θέλουν να απογυμνώσουν και να ξεδοντιάσουν πλήρως τον ΣΥΡΙΖΑ. Να σταματήσει να λέει έστω και αυτά τα λίγα ακόμη που αναφέρονται στο λαό και στα δικαιώματά του. Το Eurogroup και ειδικά η γερμανική ηγεσία, αρνούμενη να παράσχει την παραμικρή πολιτική στήριξη, που θα έδινε μια διέξοδο στους πρόθυμους υποτακτικούς της (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ), εξευτέλισε για ακόμη μια φορά την ελληνική κυβέρνηση και είναι έτοιμοι, αν δεν μπορέσουν «να μαζέψουν» την κατάσταση, να τους πετάξουν στον κάλαθο των αχρήστων. Θέλουν να υποχρεώσουν την οποιαδήποτε κυβέρνηση υπάρχει ή αυτή που θα προκύψει, να υπογράψει τα τροϊκανά τελεσίγραφα. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θεωρούσε ότι θα πάει πιο «εύκολα» σε εκλογές με την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου να έχει υπογράψει ένα «νέο μνημόνιο» ή την «προληπτική πιστωτική γραμμή». Η γερμανική όμως επικυριαρχία της ΕΕ και ο Σόιμπλε, ωμά και κυνικά έσβησαν τις ελπίδες του Σαμαρά και τα όνειρα του Τσίπρα. «Πέταξαν το γάντι» και ζητάνε την υλοποίηση των διατεταγμένων, ανεξάρτητα από το ποιον θα έχουν απέναντι, τον Σαμαρά ή τον Τσίπρα, και έχουν τον τρόπο τους να εκβιάζουν. Αποδεικνύεται πλέον τελεσίδικα και οριστικά ότι «διαπραγμάτευση» δεν υπάρχει μέσα στην Ευρωζώνη. Μπροστά στο χοντρό εκβιασμό του «Γιούρογκρουπ» και τις «κανονιές» Σόιμπλε, που έχουν σαν αποδέκτη το σύνολο του πολιτικού προσωπικού της χώρας για την εφαρμογή των λαογδαρτικών μεταρρυθμίσεων, ο Τσίπρας αντιλαμβάνεται ότι «η καμπάνα χτυπάει και γι αυτόν». Με την τρίχρονη πολιτική της εκλογικής αναμονής («εκλογές τώρα», «φεύγουν» κλπ.) παθητικοποίησε τον λαό, αποπροσανατόλισε, παρέλυσε και αδρανοποίησε το λαϊκό κίνημα. Τώρα ψάχνει για μελλοντικούς κυβερνητικούς συμμάχους στους εθνικιστές των ΑΝΕΛ, (που οι μισοί δεν ψήφισαν κατά της άρσης ασυλίας των χρυσαυγιτών βουλευτών), εάν εκπροσωπηθούν στην επόμενη Βουλή, ενώ απέφυγε να απαντήσει για τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Σε ό,τι αφορά την προεδρική εκλογή, κατηγορεί τον Σαμαρά ότι απευθύνει κάλεσμα αποστασίας στους βουλευτές, τη στιγμή που το ίδιο κάνει και αυτός με επαφές με διάφορους βουλευτές και με τον διευθυντή του Πολιτικού του Γραφείου, Ν. Παππά, να παραδέχεται ότι όσοι δεν ψηφίσουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας «παίρνουν μόρια» για συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Τα πράγματα είναι δύσκολα και περιπεπλεγμένα. Ο εξαρτημένος ελληνικός καπιταλισμός, το σύστημα της υποτέλειας και της ξενοδουλείας και το πολιτικό του προσωπικό μπαίνει σε μια φάση σφοδρής περιδίνησης, με απρόβλεπτες συνέπειες για το ίδιο αλλά πολύ περισσότερο για το λαό και την εργατική τάξη. Η κρίση βαθαίνει. Ο λαός δυστυχεί. Πολιτικά κόμματα απειλούνται με εξαφάνιση, ενώ η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού με νέα κόμματα, με συνεργασίες κάθε μορφής με την αιτούμενη από τα ΜΜΕ «εθνική συνεννόηση», δεν αποκλείει και κυβερνήσεις μεγάλου συνασπισμού, μέσα από πιθανές αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύεται στήριγμα αυτού του συστήματος και ανάχωμα στην ανάπτυξη ενός μαζικού λαϊκού κινήματος, που είναι η μοναδική ελπίδα να ανατρέψει αυτές τις πολιτικές, το γκρίζο τοπίο της φτώχειας, της πείνας και της δυστυχίας. Στην περίπτωση των εκλογών θα προσπαθήσει να λεηλατήσει τις αριστερές συνειδήσεις. Νερό στο μύλο του ρίχνουν κι αυτοί που ζητάνε «λαϊκές εξουσίες» ή «να πέσει τώρα η κυβέρνηση», χωρίς να υπάρχει κίνημα. Οι κομμουνιστές, οι δυνάμεις της πραγματικής αριστεράς, η Λαϊκή Αντίσταση - Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία πρέπει να δώσουν όλες τους τις δυνάμεις στην υπόθεση ανασύνταξης του κινήματος, με την τακτική της μετωπικής συνεργασίας και της κοινής δράσης και τη γραμμή του ενιαίου μαζικού αγώνα, για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής ΕΕ-ΔΝΤ- ολιγαρχίας - κυβέρνησής τους, όποια κι αν είναι.
Πολιτικά κόμματα απειλούνται με εξαφάνιση, ενώ η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού με νέα κόμματα, με συνεργασίες κάθε μορφής με την αιτούμενη από τα ΜΜΕ «εθνική συνεννόηση», δεν αποκλείει και κυβερνήσεις μεγάλου συνασπισμού, μέσα από πιθανές αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύεται στήριγμα αυτού του συστήματος και ανάχωμα στην ανάπτυξη ενός μαζικού λαϊκού κινήματος, που είναι η μοναδική ελπίδα να ανατρέψει αυτές τις πολιτικές, το γκρίζο τοπίο της φτώχειας, της πείνας και της δυστυχίας. Στην περίπτωση των εκλογών θα προσπαθήσει να λεηλατήσει τις αριστερές συνειδήσεις. Νερό στο μύλο του ρίχνουν κι αυτοί που ζητάνε «λαϊκές εξουσίες» ή «να πέσει τώρα η κυβέρνηση», χωρίς να υπάρχει κίνημα. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θεωρούσε ότι θα πάει πιο «εύκολα» σε εκλογές με την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου να έχει υπογράψει ένα «νέο μνημόνιο» ή την «προληπτική πιστωτική γραμμή». Η γερμανική όμως επικυριαρχία της ΕΕ και ο Σόιμπλε, ωμά και κυνικά έσβησαν τις ελπίδες του Σαμαρά και τα όνειρα του Τσίπρα. «Πέταξαν το γάντι» και ζητάνε την υλοποίηση των διατεταγμένων, ανεξάρτητα από το ποιον θα έχουν απέναντι, τον Σαμαρά ή τον Τσίπρα, και έχουν τον τρόπο τους να εκβιάζουν. Αποδεικνύεται πλέον τελεσίδικα και οριστικά ότι «διαπραγμάτευση» δεν υπάρχει μέσα στην Ευρωζώνη.
ΣΥΡΙΖΑ έχει δουλέψει σκληρά με τις αδυναμίες και τις ελλείψεις του, ερχόμενος αντιμέτωπος με τη διαδικασία της βίαιης ωρίμανσης. Τώρα είναι η ώρα να ωριμάσετε κι εσείς στην ιδέα ότι ήρθε η ώρα της αλλαγής», δήλωσε ο Αλ. Τσίπρας σε ομιλία του στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο και αντιλαμβάνεται κανείς τι είδους «ωρίμανση» επιθυμούν οι συνδαιτυμόνες ενός τέτοιου Επιμελητηρίου. Και πράγματι όλες οι τελευταίες κινήσεις του ίδιου αλλά και των στελεχών του επιβεβαιώνουν «του λόγου το αληθές», για τη βίαιη προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ στις απαιτήσεις των ξένων επικυρίαρχων και των αρπακτικών της αγοράς. Σε συνέντευξή του σε Ιταλό δημοσιογράφο ανέφερε ότι «η ιταλική κοινή γνώμη αλλά και το σύστημα, το think tank της ιταλικής αστικής τάξης με προσκαλεί για να συνομιλήσω, προκειμένου, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, να εκφράσω τη διαφορετική άποψη που δεν μπορούν να πουν οι ίδιοι στην κα Μέρκελ για την πολιτική λιτότητας που δεν πάει άλλο»! Φαντασθείτε ότι εκείνο που δεν μπορεί να πεί η ιταλική αστική τάξη στη Μέρκελ θα το πεί ο Τσίπρας!!! Βέβαια μη φαντασθείτε τίποτε τρομερά πράγματα και μεγάλες ανατροπές, αφού θα ζητήσει «ψίχουλα» για αυτούς «που δεν πάει άλλο», για τους «ανθρώπους που δεν έχουν και πεθαίνουν». Μετά από αλλεπάλληλες συναντήσεις με παράγοντες του συστήματος εντός και εκτός Ελλάδας, συνεχίζει ταυτόχρονα να εμφανίζεται και με τον «αέρα» του εθνικού ηγέτη και, στα πλαίσια αυτά, είχε ενημερωτική συνάντηση και με τον υπουργό Εξωτερικών Ευ. Βενιζέλο, δηλώνοντας ότι «Τα θέματα εξωτερικής πολιτικής να μένουν έξω από το πλαίσιο της εσωτερικής πολιτικής αντιπαράθεσης». Αν και τα θέματα εξωτερικής πολιτικής ήταν πάντα συνυφασμένα με την εσωτερική πολιτική, εκείνο που φαίνεται ότι θέλει να επιβεβαιώσει για πολλοστή φορά ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι δεν θα αλλάξουν οι εξωτερικοί προσανατολισμοί της χώρας (ΗΠΑ-ΕΕ-ΔΝΤ-ΝΑΤΟ κλπ.) και συνεπώς η «εσωτερική πολιτική αντιπαράθεση» θα είναι στην ουσία αναπαραγωγή και προβολή των γνωστών κάλπικων και εκβιαστικών διλημμάτων. Για να γίνει πιο σαφής σε συνέντευξή του στον «ΣΚΑΪ»: «Αν έχεις μια εκλεγμένη κυβέρνηση στην Ευρώπη που δεν λέει παράλογα πράγματα σε τελική ανάλυση … εμείς δεν λέμε κάτι παράλογο καταρχάς. Λέμε κάτι που βρίσκεται εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου, δεν υπάρχει θέμα ευρωπαϊκής αποσταθεροποίησης του ευρωπαϊκού συστήματος…». Ακόμη πιο αποκαλυπτικός σε άλλη διακαναλική συνέντευξη : «Βεβαίως έχουμε δεσμεύσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τις δεσμεύσεις αυτές δε θα τις απεμπολήσουμε…. Να ξεκαθαρίσω, λοιπόν, ότι το εθνικό σχέδιο ανόρθωσης και ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας θα είναι (...) φυσικά μέσα στα πλαίσια της υλοποίησης των γενικότερων δεσμεύσεων που προκύπτουν από τις συνθήκες» και «Δεν αποτελεί αυτή, τη στιγμή προτεραιότητα δική μας η αποχώρηση της χώρας από το ΝΑΤΟ». Αντιλαμβάνεται κανείς μετά από όλες αυτές τις «δεσμεύσεις» τι είδους «σκληρή και ουσιαστική διαπραγμάτευση» θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ για «να βρούμε μια συμφωνία βιώσιμη», όπως ισχυρίζεται. Διαβεβαίωσε τέλος ότι σχετικά με το τραπεζικό σύστημα, ό,τι κάνουν, θα το κάνουν σε συνεννόηση με την ΕΚΤ και δεν θα βάλουν «κατσαπλιάδες στις διοικήσεις των τραπεζών». Ο ίδιος αλλά και άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, επικαλούνται την «επίσημη γραμμή του ΔΝΤ» - ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο - ως «ατού» στη διαπραγμάτευση, ρίχνοντας γέφυρες με τους υπερατλαντικούς κηδεμόνες, εξωραΐζοντας τον ληστρικό-τοκογλυφικό μηχανισμό του ΔΝΤ και εμπλέκοντας την χώρα μας σε ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. «Το είδαμε αυτό γραμμένο στους «Financial Times». Το έχουμε ως επίσημη γραμμή του ΔΝΤ. Άρα νομίζουμε ότι είναι πολύ πιο ευνοϊκό το πεδίο για να ανοίξει μια τέτοιου τύπου συζήτηση». Και για να μην υπάρξουν παρερμηνείες για τον καταλογισμό ευθυνών: «Και εγώ είμαι ο τελευταίος που θα πω ότι αποκλειστικά υπεύθυνοι είναι οι ξένοι, οι εταίροι. Προφανώς είμαστε και εμείς (...)», πράγμα που σημαίνει ότι πάλι «εμείς», δηλαδή ο λαός, θα κληθούμε να πληρώσουμε τα «σπασμένα». Από κοντά και σε στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων και ο Σταθάκης στο Συνέδριο Export Summit του Συνδέσμου Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος να δηλώνει ότι η βιομηχανία, «βαρύνεται δυσανάλογα πολύ από το ενεργειακό κόστος για να αποκτήσει την ανταγωνιστικότητα που πρέπει» και ότι «πρέπει να κάνουμε πολύ περισσότερα στην τραπεζική χρηματοδότηση». Και ο Ν. Παππάς, διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Αλ. Τσίπρα, να συμπληρώνει στην ιταλική «Λα Στάμπα» ότι «Δεν πρόκειται να λάβουμε μονομερείς αποφάσεις στην Ευρώπη και θα διατηρήσουμε σε τάξη τη δημόσια οικονομία». Όμως οι ιμπεριαλιστές είναι αδίστακτοι. Δεν τους αρκούν όλα αυτά. Θέλουν κι άλλα, «τα θέλουν όλα εδώ και τώρα». Θέλουν να απογυμνώσουν και να ξεδοντιάσουν πλήρως τον ΣΥΡΙΖΑ. Να σταματήσει να λέει έστω και αυτά τα λίγα ακόμη που αναφέρονται στο λαό και στα δικαιώματά του. Το Eurogroup και ειδικά η γερμανική ηγεσία, αρνούμενη να παράσχει την παραμικρή πολιτική στήριξη, που θα έδινε μια διέξοδο στους πρόθυμους υποτακτικούς της (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ), εξευτέλισε για ακόμη μια φορά την ελληνική κυβέρνηση και είναι έτοιμοι, αν δεν μπορέσουν «να μαζέψουν» την κατάσταση, να τους πετάξουν στον κάλαθο των αχρήστων. Θέλουν να υποχρεώσουν την οποιαδήποτε κυβέρνηση υπάρχει ή αυτή που θα προκύψει, να υπογράψει τα τροϊκανά τελεσίγραφα. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θεωρούσε ότι θα πάει πιο «εύκολα» σε εκλογές με την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου να έχει υπογράψει ένα «νέο μνημόνιο» ή την «προληπτική πιστωτική γραμμή». Η γερμανική όμως επικυριαρχία της ΕΕ και ο Σόιμπλε, ωμά και κυνικά έσβησαν τις ελπίδες του Σαμαρά και τα όνειρα του Τσίπρα. «Πέταξαν το γάντι» και ζητάνε την υλοποίηση των διατεταγμένων, ανεξάρτητα από το ποιον θα έχουν απέναντι, τον Σαμαρά ή τον Τσίπρα, και έχουν τον τρόπο τους να εκβιάζουν. Αποδεικνύεται πλέον τελεσίδικα και οριστικά ότι «διαπραγμάτευση» δεν υπάρχει μέσα στην Ευρωζώνη. Μπροστά στο χοντρό εκβιασμό του «Γιούρογκρουπ» και τις «κανονιές» Σόιμπλε, που έχουν σαν αποδέκτη το σύνολο του πολιτικού προσωπικού της χώρας για την εφαρμογή των λαογδαρτικών μεταρρυθμίσεων, ο Τσίπρας αντιλαμβάνεται ότι «η καμπάνα χτυπάει και γι αυτόν». Με την τρίχρονη πολιτική της εκλογικής αναμονής («εκλογές τώρα», «φεύγουν» κλπ.) παθητικοποίησε τον λαό, αποπροσανατόλισε, παρέλυσε και αδρανοποίησε το λαϊκό κίνημα. Τώρα ψάχνει για μελλοντικούς κυβερνητικούς συμμάχους στους εθνικιστές των ΑΝΕΛ, (που οι μισοί δεν ψήφισαν κατά της άρσης ασυλίας των χρυσαυγιτών βουλευτών), εάν εκπροσωπηθούν στην επόμενη Βουλή, ενώ απέφυγε να απαντήσει για τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Σε ό,τι αφορά την προεδρική εκλογή, κατηγορεί τον Σαμαρά ότι απευθύνει κάλεσμα αποστασίας στους βουλευτές, τη στιγμή που το ίδιο κάνει και αυτός με επαφές με διάφορους βουλευτές και με τον διευθυντή του Πολιτικού του Γραφείου, Ν. Παππά, να παραδέχεται ότι όσοι δεν ψηφίσουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας «παίρνουν μόρια» για συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Τα πράγματα είναι δύσκολα και περιπεπλεγμένα. Ο εξαρτημένος ελληνικός καπιταλισμός, το σύστημα της υποτέλειας και της ξενοδουλείας και το πολιτικό του προσωπικό μπαίνει σε μια φάση σφοδρής περιδίνησης, με απρόβλεπτες συνέπειες για το ίδιο αλλά πολύ περισσότερο για το λαό και την εργατική τάξη. Η κρίση βαθαίνει. Ο λαός δυστυχεί. Πολιτικά κόμματα απειλούνται με εξαφάνιση, ενώ η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού με νέα κόμματα, με συνεργασίες κάθε μορφής με την αιτούμενη από τα ΜΜΕ «εθνική συνεννόηση», δεν αποκλείει και κυβερνήσεις μεγάλου συνασπισμού, μέσα από πιθανές αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύεται στήριγμα αυτού του συστήματος και ανάχωμα στην ανάπτυξη ενός μαζικού λαϊκού κινήματος, που είναι η μοναδική ελπίδα να ανατρέψει αυτές τις πολιτικές, το γκρίζο τοπίο της φτώχειας, της πείνας και της δυστυχίας. Στην περίπτωση των εκλογών θα προσπαθήσει να λεηλατήσει τις αριστερές συνειδήσεις. Νερό στο μύλο του ρίχνουν κι αυτοί που ζητάνε «λαϊκές εξουσίες» ή «να πέσει τώρα η κυβέρνηση», χωρίς να υπάρχει κίνημα. Οι κομμουνιστές, οι δυνάμεις της πραγματικής αριστεράς, η Λαϊκή Αντίσταση - Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία πρέπει να δώσουν όλες τους τις δυνάμεις στην υπόθεση ανασύνταξης του κινήματος, με την τακτική της μετωπικής συνεργασίας και της κοινής δράσης και τη γραμμή του ενιαίου μαζικού αγώνα, για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής ΕΕ-ΔΝΤ- ολιγαρχίας - κυβέρνησής τους, όποια κι αν είναι.
Σχόλια