Περί εξάρτησης.

Ο μαρξισμός δεν είναι ακαδημαϊκό κίνημα και οι κομμουνιστές δεν είναι λέσχη απεραντολογίας και ατερμόνων συζητήσεων.

Αν κάτι διαφοροποιεί τον μαρξισμό από όλα τα κινήματα που εμφανίστηκαν ως τον 19ο αιώνα στον πλανήτη μας ήταν ότι κατέβασε την ιδεολογία από τον ουρανό στη γη, από το αφηρημένο στο συγκεκριμένο και από τον λόγο στην πράξη. Αυτή είναι η βασική πλευρά. Δίπλα σ' αυτήν τη μέθοδο υπάρχουν και άλλες δύο πλευρές: η αναζήτηση της αλήθειας μέσα από τα γεγονότα και η συγκρότηση των μαχόμενων και πρωτοπόρων τάξεων, πρώτα από όλα της εργατικής τάξης για τη συνολική κοινωνική χειραφέτηση. Απέναντι στη λογική του συγκεκριμένου αντιπαρατίθεται όλο το περιβόλι του ιδεαλισμού, της ασημαντότητας και του τυχαίου. Αίφνης την τελευταία εικοσαετία ακούσαμε και διαβάσαμε για τη θεωρία του τέλους της ιστορίας, για την άρση των διαχωρισμών δεξιά-αριστερά, για την περίφημη παγκοσμιοποίηση, για τον καπιταλισμό που τρελάθηκε και τελευταία για το ότι η χώρα μας και ο λαός βρίσκεται στη δίνη της κρίσης λόγω ...χρέους. Αυτή η θεωρία της χρεολογίας λανσάρεται από τον ΣΥΡΙΖΑ, ψελλίζεται από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και κυκλοφορεί στους ανά την επικράτεια εναπομείναντες καφενέδες (ως γνωστόν στους φραπεδοχώρους ασχολούνται με άλλα), δονεί τα μυαλά των ανθρώπων και μετατοπίζει όλο  τον προβληματισμό από το όλον στο μέρος, από το αίτιο στο αποτέλεσμα, από την ουσία στο επιφαινόμενο. Αντίθετα από τους “χρεολόγους” εμείς λέγαμε και λέμε πως το βαθύτερο ζήτημα της χώρας μας είναι η ολόπλευρη εξάρτησή της από τον ιμπεριαλισμό και η μονόπλευρη ανάπτυξή της πάλι λόγω ιμπεριαλισμού.
Οι χρεολόγοι μας, οικονομολόγοι, καθηγητές της δεκάρας, πανελίστες, οππορτουνιστές, δημοσιολόγοι της συμφοράς όχι μόνο δεν μπορούν να εξηγήσουν πως χώρες σαν τις ΗΠΑ και Ιαπωνία έχουν πολλαπλάσιο χρέος αναλογικά με  την Ελλάδα αλλά τρομοκρατούν τον κόσμο μιλώντας για τη συντέλεια που θάρθει αν η Ελλάδα βγει εκτός ευρωζώνης- ευρώ. Μόνο τις γνωστές δέκα πληγές του Φαραώ ακόμα δεν ανέσυραν, αλλά αυτοί ξέρουν. Ο πόλεμος χάνεται σίγουρα γι' αυτούς που φοβούνται, ακόμα κι ο σκύλος καταλαβαίνει το φοβισμένο ζώο. Η αφοβία είναι όπλο για τον πολεμιστή, ο υπολογισμός του αντιπάλου επίσης.
Λέμε λοιπόν πως το χρέος που γιγαντώθηκε με τους Σημίτη-Καραμανλή, θέριεψε με τους Ολυμπιακούς και τους εξοπλισμούς και δρακοποιήθηκε από την καπιταλιστική κρίση είναι απότοκο  της εξάρτησης. Η μήτρα του χρέους είναι η εξάρτηση και η στραβή ανάπτυξη της χώρας μας από τη γέννησή της στις αρχές του 19ου αιώνα.
Οι χρεολόγοι που σταυλίζονται στον ΣΥΡΙΖΑ και σ' όλο το αστικό τοπίο αρέσκονται να απαριθμούν σταθμούς χρέους, να μετρούν τα κρατικά θησαυροφυλάκια, να αναπαράγουν τις ευρωτρομοκρατικές δηλώσεις των αξιωματούχων της ΕΕ-ΕΚΤ και του ΔΝΤ.
Κάτω από αυτό τον αποπροσανατολιστικό κουρνιαχτό η μεγάλη μήτρα των δεινών της χώρας μας που είναι η πολύπλευρη εξάρτηση μένει στο απυρόβλητο. Συζητάμε για τους καρπούς του δέντρου και όχι για τις ρίζες του, αναλωνόμαστε με το αποτέλεσμα και όχι με το αίτιο.
Είναι αυτός ο λόγος που οι βάσεις, το ΝΑΤΟ, τα πυρηνικά δεν αξίζουν ούτε ένα μονόστηλο εφημερίδας και η επίσκεψη του Τσίπρα στη Ρωσία αντιμετωπίζεται μόνο από την πλευρά των αγωγών του φυσικού αερίου. Είναι αυτός ο λόγος που η χώρα εκτός από τη μέγκενη της φτώχειας έπεσε σ' έναν ιδιόμορφο οικονομισμό. Τέρμα η πολιτική. “Από Διός άρξασθε” που έλεγαν οι πρόγονοί μας, το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι . Άλλωστε δεν χρειάζεται να μεγαλώσει ένα παιδί για να δεις αν είναι νεγράκι.
Ή θα αναγνωρίσουμε το πρόβλημα της εξάρτησης ή θα αναμασάμε τρέχουσες αερολογίες.