Κατευθυνόμενη εθνικιστική υστερία

Οποιος γνωρίζει στοιχειωδώς Ιστορία και δε φοράει εθνικιστικά γυαλιά δε θα δυσκολευτεί καθόλου να αντιληφθεί ότι βάζοντας έναν χότζα να ψέλνει στην Αγιασοφιά, ο Ερντογάν δεν προκαλεί τους ορθόδοξους και ειδικά τους έλληνες ορθόδοξους, αλλά τους τούρκους οπαδούς του κοσμικού κράτους, που θέλουν να συνεχιστεί η παράδοση του κεμαλισμού. Η Αγιασοφιά ήταν τζαμί από το 1453 μέχρι το 1935 (σχεδόν μισή χιλιετία, περισσότερο απ' όσο ήταν ορθόδοξη εκκλησία) και ο Μουσταφά Κεμάλ την έκανε μουσείο όχι σε ένδειξη απόδοσης δικαιοσύνης προς τους ορθόδοξους, ούτε στο πλαίσιο κάποιας ελληνοτουρκικής συμφωνίας, αλλά για να βαθύνει τον κοσμικό χαρακτήρα του τουρκικού κράτους, που τον είχε σχεδιάσει ο ίδιος με τους συνεργάτες του, μετά τη διάλυση της οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Μολονότι ο Ερντογάν έβαλε στο στόχαστρό του τους οπαδούς της κεμαλικής-κοσμικής αντιπολίτευσης, οι πιο δυνατές κραυγές ακούστηκαν από την Ελλάδα. Το ίδιο συνέβη και μετά την ψευδοδιαδήλωση κάποιων Τσάμηδων στην Αλβανία και την ανάρτηση ενός πανό σε ποδοσφαιρικό αγώνα της εθνικής Αλβανίας στο εν εξελίξει ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Γαλλίας. Χρόνια τώρα γίνονται τέτοιες ενέργειες από το τσάμικο στοιχείο, οι μεγαλοϊδεάτικες κορόνες του οποίου χρησιμοποιούνται μεν από τμήματα του αλβανικού αστικού πολιτικού κατεστημένου, ποτέ όμως δεν έγιναν επίσημη κρατική πολιτική και ποτέ δεν απετέλεσαν στοιχείο του αλβανικού εθνικισμού (οι υπόλοιποι Αλβανοί δεν τρέφουν τα καλύτερα αισθήματα για τους Τσάμηδες, και λόγω του δωσιλογικού παρελθόντος των τσάμηδων μπέηδων της Θεσπρωτίας, και λόγω της συμπεριφοράς των Τσάμηδων στην ίδια την Αλβανία). Είναι η πρώτη φορά που παρόμοια γεγονότα πήραν τέτοια έκταση στην Ελλάδα.

Δεν είναι μόνο που κάποια ΜΜΕ και η δεξιά αντιπολίτευση έψαχναν κάτι για να κάνουν αντιπολίτευση στους συριζαίους. Είναι και που ο εθνικισμός αποτελούσε πάντοτε ένα καλό αφιόνι για τον ελληνικό λαό (όπως για όλους τους λαούς). Σε μια εποχή  που οι δυνάμεις του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου επιτίθενται κατά κύματα ενάντια στον ελληνικό λαό, η κυρίαρχη πολιτική του προσφέρει «εχθρούς» για να σκιαμαχήσει: το χότζα της Αγιασοφιάς και τα μπάζα των απογόνων του τσάμικου δωσιλογισμού.