Και στην κορφή… Στουρνάρας
Οι βαρόνοι που (μπορεί και να) μαζεύτηκαν για να «σπρώξουν» τον Στουρνάρα να αναλάβει ηγέτης της Κεντροαριστεράς δεν εκπροσωπούν τίποτα πέρα από τον εαυτό τους. Είναι βαρόνοι χωρίς φέουδα, που απλώς μασαμπουκιάζουν όσα σελέμισαν όταν ήταν εν ενεργεία. Αυτοί δεν έχουν τη δυνατότητα να βγάλουν τον εαυτό τους βουλευτή, είναι δυνατόν να έχουν τη δυνατότητα να επιβάλουν αρχηγό στο ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και τις άλλες φράξιες της σοσιαλδημοκρατίας;
Δεν είναι τυχαίο ότι οι αποκαλύψεις για το δείπνο των βαρόνων στα βόρεια προάστια έγιναν δεκτές με παγερή αδιαφορία και από το ΠΑΣΟΚ και από το Ποτάμι. Απαξίωσαν να κάνουν οποιοδήποτε σχόλιο (ούτε καν με τη μορφή κάποιας ανώνυμης δήλωσης «κύκλων») για να μην τροφοδοτήσουν και ανακυκλώσουν τη σχετική συζήτηση που πήγε να τροφοδοτήσει ο Ψυχάρης. Αυτοί (στο ΠΑΣΟΚ και στο Ποτάμι) ξέρουν ότι κανένας δεν μπορεί να τους βάλει κάποιον καπέλο, χωρίς προηγουμένως να περάσει από τις διαδικασίες και τα παζάρια της κομματικής νομενκλατούρας. Κι εξάλλου, ο Στουρνάρας δεν είναι κάποιο πρόσωπο με λαϊκή αίγλη για να τον φοβηθούν. Τραπεζίτης είναι και πάντοτε οι τραπεζίτες προκαλούσαν απέχθεια στον κόσμο.
Αντίθετα από την παγερή αδιαφορία των πασοκοποταμίσιων, βλέπουμε μια αντιστουρναρική λογοδιάρροια από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ. Μια λογοδιάρροια που την τροφοδοτεί κυρίως ο Ν. Παππάς, δείγμα του ότι πρόκειται για σχεδιασμό της στενής ηγετικής ομάδας του Μαξίμου. Αυτός ο όψιμος αντι-στουρναρισμός των συριζαίων ξενίζει, μετά την αποκατάσταση των σχέσεων ακόμα και μεταξύ Τσίπρα και Στουρνάρα (είχαν προηγηθεί ο αντιπρόεδρος Δραγασάκης και ο «φίλος από τα παλιά» του Στουρνάρα, Τσακαλώτος). Είναι, όμως, εξηγήσιμη.
Είμαστε σίγουροι ότι οι Τσιπραίοι δεν τρομοκρατήθηκαν από τη φιλολογία του Ψυχάρη για το «δείπνο των 8» στο σπίτι του Κοντογιαννόπουλου στα βόρεια προάστια. Ξέρουν πως κανένας δεν μπορεί να μετατρέψει τον Στουρνάρα εν μιά νυκτί σε αρχηγό κόμματος, το οποίο μάλιστα θα έπρεπε να φοβηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Βέβαια, παίρνουν υπόψη τους την πιθανότητα να επιβληθεί ο Στουρνάρας από τους μιντιάρχες ως αρχηγός ενός ενιαίου σχήματος της Κεντροαριστεράς και έχουν κάθε λόγο να τον αποδομήσουν, έστω και προληπτικά.
Σ' αυτό το τελευταίο προσθέστε και την «τσαντίλα» των Τσιπραίων από το γεγονός ότι ο Στουρνάρας δεν αποφεύγει ερωτήσεις που έχουν να κάνουν με το εφτάμηνο της «σκληρής διαπραγμάτευσης» των Τσιπρομπαρουφάκηδων και φροντίζει στις απαντήσεις του να μιλά για τη ζημιά που έκανε στον ελληνικό καπιταλισμό αυτή η περίοδος. Θα πρέπει, όμως, να πάμε και βαθύτερα, στη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος, για να ανακαλύψουμε την κύρια αιτία που αναζωπύρωσε το αντιστουρναρικό μένος των Τσιπραίων.
Ο Στουρνάρας λειτουργεί ως τυπικός υπάλληλος του Ντράγκι και δε δίνει λογαριασμό σε κανέναν από την ελληνική κυβέρνηση. Στους Τσιπραίους δεν έχει μείνει ούτε μια μικρή τράπεζα (την Αττικής εποφθαλμιούσαν) με την οποία θα μπορούσαν να κάνουν τα παιχνίδια τους, χρηματοδοτώντας δικούς τους να στήσουν τις περιβόητες επιχειρήσεις της «κοινωνικής οικονομίας», μέσω των οποίων οι Τσιπραίοι ελπίζουν ότι μπορούν να φτιάξουν το δικό τους πελατειακό σύστημα. Ετσι, στο τέλος ως «κοινωνική οικονομία» θα τους μείνουν κάποια παραδοσιακά καφενεία και μπαρ, με τα οποία βέβαια δε στήνεται πελατειακό σύστημα. Ο Στουρνάρας όχι μόνο δεν τους έδωσε έστω και ελάχιστο «αέρα», αλλά οι Τσιπραίοι τον κατηγορούν ότι είναι ο ρουφιά-νος της ΕΚΤ στην οποία εισηγείται ακόμα και τα πρόσωπα που θα τοποθετηθούν στα ΔΣ των τραπεζών.
Φοβούνται, λοιπόν, ότι ο Στουρνάρας θα έχει κυριαρχικό ρόλο και στη στελέχωση της νέας εταιρίας ξεπουλήματος της κρατικής περιουσίας, που πρέπει να ολοκληρωθεί το φθινόπωρο, πριν αρχίσει η δεύτερη αξιολόγηση. Και στους Τσιπραίους δε θα μείνει τίποτα, εκτός από τον «μουτζούρη» του τρίτου Μνημόνιου.
Ο ίδιος ο Στουρνάρας ενοχλήθηκε από τις επιθέσεις των Τσιπραίων και επιχείρησε μια θεαματική ρελάνς πραγματοποιώντας μια επίσκεψη στον πρόεδρο Πάκη, που παίζει και το ρόλο της εθνικής παρηγορήτρας. Μπροστά στις κάμερες ο Στουρνάρας είπε ότι «οι εξελίξεις για την Ελλάδα είναι θετικότερες απ’ ό,τι ήταν πριν από λίγο καιρό, έχουμε στοιχεία γι’ αυτό», δήλωση που θα μπορούσε να ερμηνευτεί και ως φιλοφρόνηση στον ΣΥΡΙΖΑ. Στη συνέχεια, όμως, μίλησε για την ανάγκη «μεταρρυθμίσεων», που από τους Τσιπραίους ερμηνεύτηκε ως αντικυβερνητικός υπαινιγμός και προκάλεσε μια ακόμα αντιστουρναρική επίθεση, από τον αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών Ν. Ξυδάκη αυτή τη φορά (ναι, έγινε και ο Ξυδάκης πολιτικός παράγοντας!). Και το σίριαλ μάλλον θα έχει κι άλλα επεισόδια.
Κοιτάζοντας τα πράγματα από μια άλλη σκοπιά, θα διαπιστώσουμε ότι είναι οι Τσιπραίοι που εμμέσως τροφοδοτούν την εκλογολογία. Ακόμα και με δημοσιεύματα στην ημιεπίσημη του μεγάρου Μαξίμου, την ΕφΣυν. Υπάρχει γενικότερα μια φιλολογία που λέει ότι ο Τσίπρας ψήφισε τον εκλογικό νόμο και θα πάει σε εκλογές σύντομα, έτσι που να μην αυξηθεί η διαφορά υπέρ της ΝΔ. Στη συνέχεια θα οδηγήσει τη χώρα σε νέες εκλογές, που θα γίνουν αναγκαστικά με την αναλογική του νέου εκλογικού νόμου, οπότε ο σχηματισμός κυβέρνησης θα μπορεί να γίνει μόνο από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, οπότε ο Τσίπρας θα επιβάλει τους όρους του στον Μητσοτάκη. Οπως το 2014 είχαμε το σενάριο της «αριστερής παρένθεσης» που υποστήριζαν οι Σαμαροβενιζέλοι (αλλά στο τέλος το έβαλαν… άντε να μην πούμε πού), έτσι τώρα έχουμε το σενάριο της δεξιάς παρένθεσης, που το προωθούν οι Τσιπραίοι. Κάπου πέφτει και το όνομα του Καραμανλή, που θα ήθελε -λέει η σεναριολογία- να είναι ο πρώτος που θα εκλεγεί πρόεδρος της Δημοκρατίας απευθείας από το λαό.
Μπούρδες! Σε δουλειά να βρισκόμαστε, να παραμυθιά-ζουμε (όσο γίνεται) τον κοσμάκη και να προσφέρουμε υλικό στους σεναριολόγους των εφημερίδων και των καφενέδων. Κανένα αστικό κόμμα δεν είναι σε θέση να κάνει μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς. Ειδικά η στενή ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει αποδείξει ότι κινείται με τη λογική «βλέποντας και κάνοντας». Αυτή τη στιγμή συζητούν για «πολιτικές πρωτοβουλίες», «θεσμικές τομές» και άλλα τέτοια ηχηρά αλλά ανούσια. Σε ένα μήνα θα συζητούν για τη δεύτερη υποδόση της πρώτης αξιολόγησης (έχει προαπαιτούμενα για να εκταμιευθεί) και για τη δεύτερη αξιολόγηση με τις μεγάλες αντεργατικές ανατροπές. Και τότε θα ξεχάσουν τα σενάρια που τάχα τα καταστρώνει και τα υλοποιεί ένας τάχαμου παντοδύναμος Τσίπρας, γοητευτικός πολιτικά και ικανότατος τακτικιστής. Τότε θα τεθούν επί τάπητος θέματα πρακτικής πολιτικής και όχι σενάρια. Από το πώς θα αντιδράσει η εργατική τάξη θα καθοριστούν όλες οι εξελίξεις. Κι αυτό δεν το ξέρουν.
Σχόλια