Στο σύστημα του κοινοβουλευτικού κρετινισμού

«Ενάντια στην Ευρώπη του κεφαλαίου, του ρατσισμού και του πολέμου - Για διεθνιστική ρήξη και αποδέσμευση από την ΕΕ». Αυτά τα συνθήματα στέφουν το «Κάλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τις ευρωεκλογές».  Το κάλεσμα ζητά από τους εργαζόμενους και τη νεολαία να ενισχύσουν τις δυνάμεις που έδωσαν διάφορους αγώνες (τους αναφέρει) «και πρώτα απ' όλα οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που έδωσαν με συνέπεια όλες αυτές τις μάχες».

Οπως μπορεί να δει κανείς στη λίστα με τους υποψήφιους, όλες οι τάσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκπροσωπούνται σ' αυτό. Στο Δήμο της Αθήνας, όμως, έχουμε δυο ψηφοδέλτια με το όνομα ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ενα με επικεφαλής τον Π. Κωνσταντίνου, το οποίο ανακοίνωσε κιόλας 153 υποψήφιους για το δημοτικό συμβούλιο και για τις επτά δημοτικές κοινότητες και ένα δεύτερο, στο οποίο συνεργάζονται το ΝΑΡ και το ΕΕΚ, το οποίο ΕΕΚ, όμως, μολονότι ήθελε συνεργασία και στις ευρωεκλογές, αποκλείστηκε από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ! Οπως πληροφορηθήκαμε από ανακοινώσεις των οργανώσεων, διασπάσεις έχουν γίνει στα δημοτικά ψηφοδέλτια και σε άλλες πόλεις, ενώ έχουν υπάρξει συμμαχίες σε δημοτικό επίπεδο και με άλλες δυνάμεις, όπως η ΛΑΕ, την οποία όμως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταγγέλλει σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο.

Δε θα σχολιάσουμε το πολιτικό καραγκιοζιλίκι. Γιατί καραγκιοζιλίκι είναι, όταν ένας μετωπικός χώρος δρα ενιαία στις ευρωεκλογές και διασπασμένος στις τοπικές εκλογές, χωρίς καμιά πλευρά να θέτει ζήτημα «να ξαναδούμε το σχήμα». Στο χώρο της λεγόμενης ριζοσπαστικής Αριστεράς συμβαίνει το ίδιο ακριβώς που συμβαίνει στα αστικά κόμματα με τους περιβόητους «αντάρτες», που σπάνε την κομματική πειθαρχία στις δημοτικές εκλογές (επειδή η κομματική διοίκηση έδωσε σε άλλον το χρίσμα), όντας βέβαιοι ότι η σχέση τους με το κόμμα δε θα διασαλευτεί (κι αν διασαλευτεί, σύντομα θα αποκασταθεί).

Ποιος είναι ο πυρήνας του «αντάρτικου» στα αστικά κόμματα; «Να εκλεγώ εγώ και όχι αυτός». Λογική απόλυτα συμβατή με τον αστικό πολιτικό καριερισμό. Ιδια ακριβώς είναι η λογική και στο χώρο της εξωκοινοβουλευτικής ριζοσπαστικής Αριστεράς. Δεν είναι τυχαίο ότι το ευρωψηφοδέλτιο καταρτίστηκε χωρίς διάσπαση. Ολοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι στις ευρωεκλογές δεν έχουν πιθανότητα εκλογής και η κάθοδος έχει το χαρακτήρα πολιτικής ζύμωσης. Αντίθετα, στις δημοτικές εκλογές -ιδιαίτερα μετά την καθιέρωση της απλής αναλογικής- υπάρχει η δυνατότητα εκλογής κάποιου δημοτικού συμβούλου. Και βέβαια, δεν είναι τυχαίο ότι εκεί που υπάρχει αυτή η δυνατότητα γίνεται το μαλλιοτράβηγμα και η διάσπαση σε διαφορετικά ψηφοδέλτια.

Ο Κωνσταντίνου είχε εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος με το ψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Οι πέραν του ΣΕΚ τον κατηγορούν ότι ανακοίνωσε μόνος του νέα υποψηφιότητα, έξω από τις διαδικασίες του σχήματος. Προφανώς, θέλουν να γίνουν… Κωνσταντίνου στη θέση του Κωνσταντίνου, θέλουν αυτή τη φορά ο υποψήφιος δήμαρχος να είναι από άλλο σχήμα. Κι αφού δεν τα βρήκαν, κατεβαίνουν με δυο συνδυασμούς, αλληλοκατηγορούμενοι, την ίδια στιγμή που τα κορυφαία στελέχη των οργανώσεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμμετέχουν σε ενιαίο ψηφοδέλτιο του σχήματος στις ευρωεκλογές, σαν να μην τρέχει τίποτα.

Δε θα γίνουμε, φυσικά, κριτές στο μεταξύ τους καυγά. Δεν μας αφορά και δε μας ενδιαφέρει. Σημειώνουμε απλά ότι οι μακροσκελείς αναλύσεις που συνοδεύουν αυτές τις διαμάχες δεν είναι παρά ένας ιδεολογικός φερετζές, πίσω από τον οποίο κρύβονται πολύ πιο… πεζά πράγματα και συγκεκριμένα οι φιλοδοξίες για μια καλύτερη θέση στο σύστημα που καλλιεργεί τον κοινοβουλευτικό κρετινισμό. Μπορεί, λοιπόν, κανείς να καταλάβει εύκολα πόση αξία έχουν οι φανταχτερές ριζοσπαστικές και επαναστατικές διακηρύξεις.