Προκλητική δικαστική απόφαση: έδωσαν ελαφρυντικό στους δολοφόνους του Λουκμάν

Δύο τακτικοί δικαστές και οι τέσσερις ένορκοι του Μεικτού Ορκωτού Εφετείου (ΜΟΕ) της Αθήνας έριξαν στα μαλακά τους χρυσαυγίτες δολοφόνους του Σαχζάτ Λουκμάν, αναγνωρίζοντάς τους ελαφρυντικό, με αποτέλεσμα να «σπάσουν» τα ισόβια και σε ελάχιστα χρόνια να είναι ελεύθεροι! Μειοψήφισε μόνο ο αρχαιότερος εκ των εφετών, που διαφώνησε με την αναγνώριση ελαφρυντικού στους ναζιστές δολοφόνους.

Πρόκειται για πρόκληση. Οι δύο δολοφόνοι του πακιστανού εργάτη, Λιακόπουλος και Στεργιόπουλος, είχαν καταδικαστεί πρωτόδικα ομόφωνα σε ισόβια κάθειρξη. Το δικαστήριο έκρινε ότι οι δύο δολοφόνοι είχαν ρατσιστικό κίνητρο. Είναι κατηγορούμενοι και στη δίκη των νεοναζιστών της ΧΑ για ένταξη σε εγκληματική οργάνωση. Ενώ στα σπίτια τους βρέθηκε προπαγανδιστικό υλικό της ΧΑ, τα Μεικτά Ορκωτά δεν επιλήφθησαν του ζητήματος της ένταξής τους στη νεοναζιστική οργάνωση.

Το ΜΟΕ αποφάσισε ομόφωνα ότι η δολοφονία του Λουκμάν ήταν έγκλημα με ρατσιστικό κίνητρο και ότι οι δολοφόνοι είχαν άμεσο δόλο. Από την άλλη, όμως, ο πρόεδρος Εφετών Σωτήρης Τσιμπέρης, η εφέτης Αγγελική Κουτσαντώνη και οι ένορκοι Μαρ. Παναγιωτούση, Κωσταντίνος Μπανός, Κωνσταντίνος Ζαούσης και Κωνσταντίνος Σταματάκης αναγνώρισαν στους ναζιστές δολοφόνους το ελαφρυντικό της καλής διαγωγής, σύμφωνα με το άρθρο 84ε του Ποινικού Κώδικα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η «καλή διαγωγή» επιδείχτηκε από τους δολοφόνους στις φυλακές όπου είναι κρατούμενοι! Τα δικαστήρια, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, δεν αναγνωρίζουν αυτό το ελαφρυντικό στους καταδικασμένους, όταν αυτοί είναι κρατούμενοι στις φυλακές. Το σκεπτικό είναι πως η καλή διαγωγή που επιδεικνύεται στις φυλακές είναι υποχρέωση που απορρέει από τον Σωφρονιστικό Κώδικα. Και βρέθηκε δικαστήριο να το αναγνωρίσει σε δυο δολοφόνους, που σκότωσαν εν ψυχρώ (αυτό σημαίνει άμεσος δόλος) έναν μετανάστη, έχοντας ρατσιστικό κίνητρο! Γι’ αυτό μιλάμε για προκλητική απόφαση, η οποία υποκρύπτει σκοπιμότητα.

Οι έξι της πλειοψηφίας και ο εφέτης Δημήτριος Τράγκας (που διαφώνησε με την αναγνώριση οποιουδήποτε ελαφρυντικού) απέρριψαν το αίτημα των συνηγόρων υπεράσπισης να αναγνωριστούν τα ελαφρυντικά του προτέρου εντίμου βίου και της ειλικρινούς μεταμέλειας. Αυτό, όμως, από την πλειοψηφία έγινε για «ξεκάρφωμα», καθώς δεν έχει οποιαδήποτε πρακτική επίπτωση. Είτε ένα είτε τρία ελαφρυντικά, τα ισόβια «σπάνε».

Οι δύο τακτικοί δικαστές γνωρίζουν τη νομολογία των δικαστηρίων που δεν αναγνωρίζουν το ελαφρυντικό της καλής διαγωγής σε καταδικασμένους που εκτίουν ποινή στις φυλακές. Οι τέσσερις ένορκοι -χωρίς να θέλουμε να τους δώσουμε άλλοθι- ίσως να μην το γνωρίζουν αυτό. Δεν αποκλείουμε, όμως, και να ενήργησαν συνειδητά θέλοντας να βοηθήσουν τους δύο δολοφόνους.