Περισσότερο «αίμα» ζητούν οι καπιταλιστές
«Περαιτέρω ρύθμιση της αγοράς εργασίας, με πρώτη προτεραιότητα τη
μείωση του μισθολογικού και μη μισθολογικού κόστους», απαιτεί ο
Σύνδεσμος Βιομηχανιών Ελλάδος (ΣΒΕ). Πρόκειται για το συνδικάτο της…
υγιούς επιχειρηματικότητας (πρώην Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου
Ελλάδος), στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε στάτους «κοινωνικού εταίρου», για να
λειτουργήσει ως αντίβαρο στην… μη υγιή επιχειρηματικότητα του ΣΕΒ. Αυτό
δεν έχει καμιά ιδιαίτερη σημασία, βέβαια. Ολοι οι καπιταλιστές με τον
ίδιο τρόπο σκέπτονται.
Η απαίτηση του ΣΒΕ προέκυψε από τις απαντήσεις που έδωσαν 123 μεταποιητικές επιχειρήσεις, μέλη του καπιταλιστικού συνδικάτου, σε «έρευνα γνώμης» -με δυνατότητα πολλαπλών απαντήσεων- σχετικά «με τις πολιτικές που θα πρέπει να ακολουθηθούν απ' την κυβέρνηση από τώρα και στο εξής». Οπως σημειώνει ο ΣΒΕ, «βασικό συμπέρασμα της έρευνας είναι η απαίτηση των μεταποιητικών επιχειρήσεων για την απαρέγκλιτη εφαρμογή τολμηρού μεταρρυθμιστικού προγράμματος από τη νέα κυβέρνηση, με σκοπό την ανάταξη της ελληνικής οικονομίας, τη βελτίωση του περιβάλλοντος δραστηριοποίησης των επιχειρήσεων και τη διευκόλυνση υλοποίησης παραγωγικών επενδύσεων για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας»
Οι καπιταλιστές ζητούν, βέβαια, και άλλα, όπως η μείωση των φορολογικών συντελεστών στα επιχειρηματικά κέρδη και η παροχή κινήτρων για επενδύσεις, όμως δεν παραλείπουν να ζητήσουν και «περαιτέρω ρύθμιση της αγοράς εργασίας, με πρώτη προτεραιότητα τη μείωση του μισθολογικού και μη μισθολογικού κόστους», δηλαδή μείωση μισθών και μεροκάματων και μείωση των «εργοδοτικών» ασφαλιστικών εισφορών.
Βάζουμε τη λέξη «εργοδοτικές» σε εισαγωγικά, γιατί στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για λεφτά των καπιταλιστών αλλά για λεφτά των εργατών, οι οποίοι είναι οι μόνοι που παράγουν νέα αξία. Αυτές οι εισφορές παραμένουν ως ποσοστό στα επίπεδα που βρίσκονταν και παλιότερα, αλλά σε χρηματική αξία έχουν μειωθεί, διότι μειώθηκαν οι μισθοί, αυξήθηκαν οι λεγόμενες ελαστικές μορφές εργασίας και υπάρχουν πλέον και νέοι τρόποι εισφοροκλοπής (ο εργαζόμενος εργάζεται πλήρες ωράριο, αλλά ο καπιταλιστής του κολλάει ένσημο για τετράωρο). Ασε που οι καπιταλιστές παρακρατούν τις εργατικές εισφορές και αντί να προσθέσουν τις «εργοδοτικές» και να τις καταβάλλουν στα ασφαλιστικά ταμεία, τις κρατούν και τις χρησιμοποιούν ως κεφάλαιο, με αποτέλεσμα τα φέσια στα Ταμεία να έχουν ξεπεράσει τα 35 δισ. ευρώ! Μιλάμε για δυσθεώρητο ποσό, αλλά οι καπιταλιστές έχουν το θράσος να ζητούν μείωση των εισφορών (προφανώς μεγαλύτερη απ' αυτή που τους έχει ήδη υποσχεθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη από 1η Ιούλη του 2020).
Εκεί που δείχνουν την πλήρη αποθράσυνσή τους, όμως, είναι όταν ζητούν παραπέρα μείωση μισθών και μεροκάματων! Είμαστε δέκα χρόνια μετά την έναρξη της μνημονιακής περιόδου, όταν μισθοί και μεροκάματα άρχισαν να πετσοκόβονται, όταν τους δόθηκε η δυνατότητα να παρακάμπτουν τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας και να πληρώνουν ακόμα και τους ειδικευμένους εργάτες με το μισθό του ανειδίκευτου, ο οποίος μάλιστα έπεσε (με Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου) από τα 751 ευρώ (που ήταν το 2010) στα 586 ευρώ και μόλις το 2019 ανέβηκε στα 650 ευρώ, τους δόθηκαν εργασιακές σχέσεις λάστιχο, για να εκμεταλλεύονται ακόμα περισσότερο τους εργάτες τους, κι αυτοί ζητούν περισσότερο εργατικό «αίμα». Δε θα ήταν καπιταλιστές, όμως, αν δεν το ζητούσαν. Τα καπιταλιστικά κέρδη είναι συγκοινωνούντα δοχεία με τους εργατικούς μισθούς. Θέλεις ν' αυξήσεις τα κέρδη; Κόψε τους μισθούς.
Η απαίτηση του ΣΒΕ προέκυψε από τις απαντήσεις που έδωσαν 123 μεταποιητικές επιχειρήσεις, μέλη του καπιταλιστικού συνδικάτου, σε «έρευνα γνώμης» -με δυνατότητα πολλαπλών απαντήσεων- σχετικά «με τις πολιτικές που θα πρέπει να ακολουθηθούν απ' την κυβέρνηση από τώρα και στο εξής». Οπως σημειώνει ο ΣΒΕ, «βασικό συμπέρασμα της έρευνας είναι η απαίτηση των μεταποιητικών επιχειρήσεων για την απαρέγκλιτη εφαρμογή τολμηρού μεταρρυθμιστικού προγράμματος από τη νέα κυβέρνηση, με σκοπό την ανάταξη της ελληνικής οικονομίας, τη βελτίωση του περιβάλλοντος δραστηριοποίησης των επιχειρήσεων και τη διευκόλυνση υλοποίησης παραγωγικών επενδύσεων για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας»
Οι καπιταλιστές ζητούν, βέβαια, και άλλα, όπως η μείωση των φορολογικών συντελεστών στα επιχειρηματικά κέρδη και η παροχή κινήτρων για επενδύσεις, όμως δεν παραλείπουν να ζητήσουν και «περαιτέρω ρύθμιση της αγοράς εργασίας, με πρώτη προτεραιότητα τη μείωση του μισθολογικού και μη μισθολογικού κόστους», δηλαδή μείωση μισθών και μεροκάματων και μείωση των «εργοδοτικών» ασφαλιστικών εισφορών.
Βάζουμε τη λέξη «εργοδοτικές» σε εισαγωγικά, γιατί στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για λεφτά των καπιταλιστών αλλά για λεφτά των εργατών, οι οποίοι είναι οι μόνοι που παράγουν νέα αξία. Αυτές οι εισφορές παραμένουν ως ποσοστό στα επίπεδα που βρίσκονταν και παλιότερα, αλλά σε χρηματική αξία έχουν μειωθεί, διότι μειώθηκαν οι μισθοί, αυξήθηκαν οι λεγόμενες ελαστικές μορφές εργασίας και υπάρχουν πλέον και νέοι τρόποι εισφοροκλοπής (ο εργαζόμενος εργάζεται πλήρες ωράριο, αλλά ο καπιταλιστής του κολλάει ένσημο για τετράωρο). Ασε που οι καπιταλιστές παρακρατούν τις εργατικές εισφορές και αντί να προσθέσουν τις «εργοδοτικές» και να τις καταβάλλουν στα ασφαλιστικά ταμεία, τις κρατούν και τις χρησιμοποιούν ως κεφάλαιο, με αποτέλεσμα τα φέσια στα Ταμεία να έχουν ξεπεράσει τα 35 δισ. ευρώ! Μιλάμε για δυσθεώρητο ποσό, αλλά οι καπιταλιστές έχουν το θράσος να ζητούν μείωση των εισφορών (προφανώς μεγαλύτερη απ' αυτή που τους έχει ήδη υποσχεθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη από 1η Ιούλη του 2020).
Εκεί που δείχνουν την πλήρη αποθράσυνσή τους, όμως, είναι όταν ζητούν παραπέρα μείωση μισθών και μεροκάματων! Είμαστε δέκα χρόνια μετά την έναρξη της μνημονιακής περιόδου, όταν μισθοί και μεροκάματα άρχισαν να πετσοκόβονται, όταν τους δόθηκε η δυνατότητα να παρακάμπτουν τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας και να πληρώνουν ακόμα και τους ειδικευμένους εργάτες με το μισθό του ανειδίκευτου, ο οποίος μάλιστα έπεσε (με Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου) από τα 751 ευρώ (που ήταν το 2010) στα 586 ευρώ και μόλις το 2019 ανέβηκε στα 650 ευρώ, τους δόθηκαν εργασιακές σχέσεις λάστιχο, για να εκμεταλλεύονται ακόμα περισσότερο τους εργάτες τους, κι αυτοί ζητούν περισσότερο εργατικό «αίμα». Δε θα ήταν καπιταλιστές, όμως, αν δεν το ζητούσαν. Τα καπιταλιστικά κέρδη είναι συγκοινωνούντα δοχεία με τους εργατικούς μισθούς. Θέλεις ν' αυξήσεις τα κέρδη; Κόψε τους μισθούς.
Σχόλια