Τεράστια συγκέντρωση της παγκόσμιας αγροτικής γης

Στην τελευταία Έκθεση (13/07/2020) της Οργάνωσης του ΟΗΕ για τα Τρόφιμα και τη Γεωργία (FAO), που συντάχτηκε με τη συνδρομή του Διεθνούς Ταμείου Γεωργικής Ανάπτυξης, της Unicef, του Παγκόσμιου Επισιτιστικού Προγράμματος και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, επισημαίνεται ότι ένας άνθρωπος στους εννιά υπέφερε από χρόνιο υποσιτισμό το 2019, μια αναλογία που αναμένεται να επιδεινωθεί λόγω της πανδημίας Covid-19, οδηγώντας στην πείνα άλλα 83 με 132 εκατομμύρια ανθρώπους.

Σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις, η πείνα έπληττε το 2018 σχεδόν 690 εκατομμύρια ανθρώπους, δηλαδή το 8,9% του παγκόσμιου πληθυσμού, αναφέρει η Έκθεση, δηλαδή 60 εκατομμύρια περισσότεροι σε σχέση με το 2014.
«Αν η τάση συνεχιστεί, εκτιμάται ότι μέχρι το 2030, αυτός ο αριθμός θα ξεπεράσει τα 840 εκατομμύρια ανθρώπους. Αυτό σημαίνει σαφώς ότι ο στόχος (εξάλειψης της πείνας έως το 2030 που ορίστηκε από τον ΟΗΕ το 2015) είναι εκτός τροχιάς υλοποίησης», δήλωσε ο Τ. Μεγιάντ, αναλυτής πολιτικής στον FAO.

Και πράγματι. Παράγονται 2,5-3 φορές περισσότερα τρόφιμα από τις ανάγκες του παγκόσμιου πληθυσμού, αλλά τα 2/3 της ανθρωπότητας πεινούν. Γιατί; Γιατί σήμερα η πείνα είναι δημιούργημα του προγράμματος επισιτισμού του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος που τρέφει τα κέρδη των πλανητικών μονοπωλίων και όχι τους πεινασμένους λαούς. Και μπορεί οι Εκθέσεις του ΟΗΕ, ΟΟΣΑ, G20, κ.ά., να κάνουν θορυβώδεις αναφορές στην «εξάλειψη της πείνας», το «σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», τη «Δημοκρατία», την «Ειρήνη», την «απελευθέρωση του εμπορίου», την «προστασία του περιβάλλοντος», κλπ., ωστόσο, όλ’ αυτά επιχειρούν να εμφανίσουν στα μάτια της ανθρωπότητας τον δήθεν «υγιή καπιταλισμό», με στόχο τον εξισωτισμό των λαών στις παραπάνω οικουμενικές του αρχές. Η αναφορά στην ταξική πάλη που αναπτύσσεται πάνω στη βάση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, της πολιτικής και της ιδεολογίας, είναι ανύπαρκτη σε όποιο σημείο των Εκθέσεων ρίξει το μάτι του κανείς.
Από την άλλη πλευρά, η εξάρτηση της παγκόσμιας παραγωγής από μια χούφτα πολυεθνικές, σε καμιά περίπτωση δεν ωφέλησε ούτε και θα ωφελήσει τα δισεκατομμύρια των αγροτών της γης. Παρά το γεγονός ότι η παγκόσμια Γεωργία παράγει τεράστιες ποσότητες αγροτικών προϊόντων, ωστόσο το ζήτημα της πείνας δεν έχει λυθεί, ούτε πρόκειται να λυθεί μέσα στα πλαίσια της λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος.

Και αυτό γιατί οι σχέσεις παραγωγής και διανομής δεν αντιστοιχούν στο επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων που επιβάλλει η αχαλίνωτη κερδοσκοπική λογική του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Συνεπώς το ζήτημα της εξάλειψης της πείνας από τον πλανήτη δεν είναι ένα στοίχημα επιστημονικών επιδόσεων, αλλά ένα βαθιά ταξικό και πολιτικό ζήτημα. Δυστυχώς, η Έρευνα και Τεχνολογία βρίσκεται κυρίως στα χέρια των πολυεθνικών εταιρειών που εισβάλλουν ραγδαία σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνίας, με αποκλειστικό στόχο τα κέρδη. Οι συνέπειες στη Γεωργία έχουν αποτέλεσμα την υποβάθμιση των καλλιεργούμενων εδαφών, την εξάντληση των υδάτινων πόρων και την αποψίλωση των δασών. Κι αυτά με τη σειρά τους συνδέονται με τη φτώχεια, τη μετανάστευση, τις εθνικές διαμάχες, ακόμα και με εμφάνιση ιογόνων νόσων όπως λ.χ. ο Covid-19.

★★★

Μία πρόσφατη Μελέτη του Διεθνούς Συνασπισμού για τη Γη (κοινοπραξία 250 αγροτικών οργανώσεων) αποκαλύπτει ότι μόλις το 1% των αγροτικών επιχειρήσεων ελέγχει -είτε μέσω ιδιοκτησίας, είτε μέσω συμβολαίων ενοικίασης- το 70% των καλλιεργήσιμων εκτάσεων όλης της Γης, οδηγώντας στον εξοστρακισμό από τη μικροϊδιοκτησία τους πάνω από 2,5 δισεκατομμύρια μικροκαλλιεργητές που είναι στενά εξαρτημένοι από τη Γεωργία για την εξασφάλιση των προς το ζην, προσβάλλοντας παράλληλα με σπόρους από Γενετικά Τροποποιημένους Οργανισμούς (καλαμπόκι, σόγια, κ.α.) και φυτοφάρμακα επιλεκτικής δράσης (glyphosate) το περιβάλλον και την υγεία τωρινών και μελλοντικών γενεών. Με λίγα λόγια μέσα στις τελευταίες δεκαετίες έχει επέλθει μία τεράστια συγκέντρωση των καλλιεργούμενων εκτάσεων σε όλο και λιγότερα χέρια, επιφέροντας καταστροφικές συνέπειες σε κλίμα, περιβάλλον, διατροφή, δημόσια υγεία. Η ανισότητα στον έλεγχο της καλλιεργούμενης γης του Πλανήτη είναι 41% ψηλότερη από αυτήν που γνωρίζαμε έως τώρα. Επίσης, ότι το φτωχότερο μισό του παγκόσμιου αγροτικού πληθυσμού ελέγχει σήμερα μόλις το 3% από το σύνολο της αξίας της γης.

Χωρίς αμφιβολία, πίσω από το σημαντικό αυτό γεγονός, κρύβεται το χρηματιστικό κεφάλαιο (πολυεθνικές, τράπεζες, κλπ.), που ελέγχουν απόλυτα τα χρηματοοικονομικά εργαλεία (κεφάλαια, εμπόριο, σπόρους, φυτοφάρμακα, αγροδιατροφικό κλάδο, εργαλεία και μηχανήματα, λιπάσματα, κ.ά.) της αγροτικής παραγωγής. Το καθεστώς της συμβολαιακής καλλιέργειας, μέσω τραπεζών, αγροδιατροφικών εταιρειών, funds, εμποροβιομηχάνων του είδους, έχει γίνει πλέον ο κανόνας για κάθε καλλιέργεια, εξαρτώντας την αγροτική παραγωγή και το βιοπορισμό των αγροτών, από τις «χρηματιστηριακές τιμές» που ανακοινώνουν τα μονοπώλια.

Αυτή η υπερβολική συγκέντρωση και ο έλεγχος της καλλιεργήσιμης γης αντιμετωπίζεται, όχι στη βάση των αναγκών των κατοίκων του πλανήτη -γεγονός που καθόλου δεν ενδιαφέρει τα μονοπώλια αλλά στη βάση μίας μεσοπρόθεσμης «επένδυσης» που θα αποφέρει συγκεκριμένα κέρδη, σε συνδυασμό με τη χρηματιστηριακή χειραγώγηση των τιμών (τεχνητές ελλείψεις, κλπ.).
Στη χαραυγή της ανθρώπινης Ιστορίας, όλοι οι πολιτισμοί της Γης αναπτύχθηκαν με βάση την καλλιέργεια της γης, που δεν είναι προφανώς μόνο οι αποδόσεις και τα κέρδη. Γι’ αυτό και μόνο είναι επιβεβλημένη η αντίσταση στην πρωτοφανή λεηλασία, για την οποία ευθύνονται αποκλειστικά και μόνο τα μονοπώλια.