Ο καιρός της Δεξιάς όμως ήταν χορηγία της συριζαϊκής «αριστεράς».

Ο καιρός της Δεξιάς όμως ήταν χορηγία της συριζαϊκής «αριστεράς».

 Για να επικρατήσει πολιτικά η ΝΔ, έπρεπε πρώτα να επικρατήσει ιδεολογικά. 

 Έπρεπε η συριζαϊκή αριστερά να νομιμοποιήσει τις δεξιές «αξίες».

 Έπρεπε να δώσει «καλές» στρατιωτικές βάσεις στις ΗΠΑ, να κάνει «καλές» ιδιωτικοποιήσεις, να βγάλει «καλά» υπερπλεονάσματα.

Έπρεπε να εξαλειφθεί η διαφορά μνημονιακής-αντιμνημονιακής πολιτικής, η διάκριση αριστερής-δεξιάς πολιτικής.

Έπρεπε να νομιμοποιηθεί το «Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση», που η κοινωνία μετέφρασε «Όλοι Ίδιοι Είναι». 

Ξεπλύθηκε έτσι η Δεξιά, ακόμη και στην πιο αχρεία και διεφθαρμένη της έκφανση, και λειάνθηκε το πολιτικό έδαφος για να μετακινηθούν εύκολα οι κρίσιμες εκλογικά μάζες, που άγονται αγελαία ανάλογα με το πού φυσούν οι άνεμοι της φάρσας που λέγεται αντιπροσωπευτική δημοκρατία. 

 

Έπρεπε η αριστερά να γίνει κεντροαριστερά. 

 

Να μεταλλαχθεί σε κόμμα για όλους τους Έλληνες. 

 

Που μπορεί να ψηφίζει η εργάτρια στον Κολωνό και η εφοπλίστρια στο Κολωνάκι, ο τραπεζοϋπάλληλος και ο τραπεζίτης, ο εργάτης και ο εργοστασιάρχης. 

 

Που μπορεί να στηρίζει ο Σόιμπλε, ο Τραμπ και ο Νετανιάχου.

Όμως αυτό δεν είναι Αριστερά. 

 

Η Αριστερά είναι μια πολιτική δύναμη για τον λαό, που στέκεται απέναντι στην εγχώρια ολιγαρχία και τον ιμπεριαλισμό. 

 

Αυτή η ταυτότητα δεν της έχει απονεμηθεί εξ ουρανού, αλλά επιβεβαιώνεται καθημερινά στην πράξη, στην ταξική σύγκρουση.

 

Στην πάλη των ιδεών, στην προβολή των αντισυστημικών αξιών.