Ο ΣΥΡΙΖΑ ως “υπεύθυνη αντιπολίτευση” έγινε ουραγός και στήριγμα της κυβέρνησης

 

Το ξέσπασμα της πανδημίας στη χώρα μας εδώ και δέκα μήνες και η εγκληματική πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ, με τις τραγικές συνέπειες για το λαό, αποκάλυψαν τα σοβαρά προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ, που ως και σήμερα βρίσκεται σε ολοφάνερη αδυναμία να ορθώσει αντιπολιτευτικό λόγο.

Η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα έχει τις βαθύτερες ρίζες της στην πολιτική που εφάρμοσε στα χρόνια της διακυβέρνησής του, ξεπλένοντας και εξωραΐζοντας ουσιαστικά τη ΝΔ. Από την πρώτη στιγμή του ξεσπάσματος της πανδημίας, ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση -όπως και τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα- υιοθέτησε αμέσως τη γραμμή της “υπεύθυνης στάσης” και της “εθνικής ομοψυχίας” απέναντι στον “αόρατο εχθρό”, βάζοντας πλάτη ώστε να αναγορευτεί ο Μητσοτάκης ως νέος “εθνάρχης”. Χάραξε μια γραμμή που παραχώρησε την πρωτοβουλία όλων των κινήσεων στην κυβέρνηση και η οποία τον έφερε στην ουσία στα απόνερα της πολιτικής της ΝΔ.

Πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να δηλώσει δημόσια πως “δεν είναι ώρα αντιπολίτευσης αλλά ευθύνης” δίνοντας τη στήριξή του στις πολιτικές επιλογές της ΝΔ. Αποδέχθηκε έτσι ως αναγκαία τα πρωτόγνωρα κατασταλτικά μέτρα, τις ακραίες απαγορεύσεις και την αστυνομοκρατία που επέβαλε η ΝΔ στο όνομα της αντιμετώπισης της πανδημίας. Αυτή η πολιτική που χάραξε ο ΣΥΡΙΖΑ άνοιξε δρόμο στη ΝΔ να επιβάλει ανεμπόδιστα το χουντικό έκτρωμα για τις διαδηλώσεις. Μπροστά στην κυβερνητική πολιτική τής σιδηράς πυγμής, των χουντικών απαγορεύσεων και των εξοντωτικών προστίμων -που κλιμακώθηκε στην επέτειο του Πολυτεχνείου- ο ΣΥΡΙΖΑ, από κοινού με το ΚΚΕ και το ΜΕΡΑ25, -και για να περισώσει τα προσχήματα- κατέφυγε στο περίφημο ψήφισμα, μια ακόμα δήλωση προσαρμογής στα κυβερνητικά προστάγματα.

Ανέχθηκε και τελικά στήριξε την καταστροφική πολιτική της εγκατάλειψης του ΕΣΥ, των περικοπών και των μηδενικών μόνιμων προσλήψεων γιατρών, που εδώ και έναν χρόνο συνεχίζει να εφαρμόζει η ΝΔ. Ενδεικτικές της αποδοχής των κυβερνητικών μέτρων που συνόδευσαν την καραντίνα ήταν οι δηλώσεις του Τσίπρα τον περασμένο Μάη, ο οποίος απευθυνόμενος στον Μητσοτάκη τον καλούσε να μην προχωρήσει στο “αχρείαστο μέτρο” του ανοίγματος των σχολείων. Την ίδια ώρα ο Φίλης, κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, συμφωνούσε με τον Τσίπρα και επαύξανε λέγοντας “δεν υπάρχει λόγος να κινδυνεύσουμε να χάσουμε όσα πετύχαμε ως κοινωνία τους τελευταίους μήνες”. Ό ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή, δικαίωσε πλήρως τα κυβερνητικά μέτρα, φτάνοντας στο σημείο να αναμασά την ακραία ρητορική τού μαζικού εκφοβισμού του λαού, για να αντιπολιτευθεί τάχα τη ΝΔ.

Χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν εννέα μήνες, να έρθει το δεύτερο και πιο σφοδρό κύμα της πανδημίας που εκτόξευσε τον αριθμό των κρουσμάτων και των θυμάτων, για να διαπιστώσει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πως η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα για να ενισχύσει το Δημόσιο Σύστημα Υγείας. Πολύ καθυστερημένα, μέσα στο Νοέμβρη του 2020, ο ΣΥΡΙΖΑ ανακάλυψε τις τραγικές ελλείψεις στα Δημόσια Νοσοκομεία σε γιατρούς, ΜΕΘ και εξοπλισμό. Αντί όμως να ασκήσει αντιπολίτευση στην κυβέρνηση για την καταστροφική πολιτική της, αντίθετα έτεινε χείρα βοήθειας στον Μητσοτάκη καλώντας τη ΝΔ σε συνεννόηση για έναν υπουργό Υγείας κοινής αποδοχής, σε μια κίνηση συγκάλυψης και εξωραϊσμού της κυβερνητικής πολιτικής. Παρά τους βερμπαλισμούς και τη λεκτική συμφωνία για το δίκιο των αιτημάτων των υγειονομικών, στάθηκε εχθρικά απέναντι στην απεργιακή κινητοποίηση στις 26 Νοέμβρη. Την ίδια άσφαιρη και ψοφοδεή στάση κράτησε ακόμα και την ώρα που ψηφιζόταν ο αντιλαϊκός προϋπολογισμός που τσεκούρωνε τις δαπάνες για τη Δημόσια Υγεία (μείωση 572 εκατ. Ευρώ, – 11%) εν μέσω πανδημίας.

Εγκλωβισμένος στην αδιέξοδη πολιτική που χάραξε, ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι και σήμερα αδυνατεί να σταθεί αντιπολιτευτικά απέναντι στα απανωτά αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα που επιβάλλει η κυβέρνηση της ΝΔ, εκμεταλλευόμενη την πανδημία. Όλους αυτούς τους μήνες η κυβέρνηση έχει επιβάλει κύμα σαρωτικών μέτρων που τσάκισαν τις εργασιακές σχέσεις, γιγάντωσαν την ανεργία σε δυσθεώρητα ύψη, καταδίκασαν σε νέα φτώχεια χιλιάδες εργαζόμενους και απειλούν με αφανισμό μικρομεσαίους αυτοαπασχολούμενους. Απέναντι στην πολιτική αυτή ο ΣΥΡΙΖΑ στέκεται άφωνος, ενώ οι συνδικαλιστικές του δυνάμεις συμβάλλουν στην πλήρη αδρανοποίηση του συνδικαλιστικού κινήματος. Κατά τα άλλα, η κριτική του εξαντλήθηκε μόνο στον τρόπο με τον οποίο μοίρασε η κυβέρνηση τα επιδόματα πείνας των 500 και 600 ευρώ σε ένα μικρό μέρος από όσους χτυπιούνται από την παρατεταμένη κρίση. Λιγότερο ή περισσότερο φανερά αποδέχθηκε το καθεστώς της καταπάτησης των δικαιωμάτων των εργαζομένων και την ασυλία που προσφέρει απλόχερα η κυβέρνηση στο μεγάλο κεφάλαιο και τους εργοδότες.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στην πραγματικότητα αρκέστηκε σε μια πολιτική επικοινωνιακών πυροτεχνημάτων για να συγκαλύψει το σύρσιμό του στην ουρά της κυβέρνησης της Δεξιάς. Η πρόταση μομφής κατά του Σταϊκούρα μπροστά στην ψήφιση του πτωχευτικού κώδικα, αλλά και η απαίτηση για την παραίτηση της Κεραμέως ήταν απλές κινήσεις φθηνού και εφήμερου εντυπωσιασμού, που άφηναν στο απυρόβλητο το περιεχόμενο της πολιτικής της κυβέρνησης με την οποία άλλωστε ευθυγραμμίστηκε στο σύνολό της.

Πιο έκδηλη είναι η πολιτική σύμπλευσης του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Τόσο σ’ ό,τι αφορά την ελληνοτουρκική ένταση αλλά ακόμα και στην κρίση του προσφυγικού ζητήματος, οι πολιτικές των δύο αστικών κομμάτων μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό. Παραμονές της πρώτης καραντίνας -τον Μάρτη του 2020- και ενώ οξυνόταν η προσφυγική κρίση στον Έβρο, ο Τσίπρας πρόσφερε ανοιχτή στήριξη στον Μητσοτάκη λέγοντας ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ θα εφάρμοζε την ίδια ακριβώς πολιτική. Όπως άλλωστε και έκανε την περίοδο που κυβερνούσε. Αλλά και στα ελληνοτουρκικά, ο ΣΥΡΙΖΑ -με τη σημαία τής συναίνεσης στα εθνικά θέματα- υπηρέτησε την πολιτική τού κατευνασμού που έχει χαράξει και εφαρμόζει η ΝΔ κάτω από τις υπαγορεύσεις των αμερικανο-ευρωπαίων ιμπεριαλιστών.

Η χρονιά που πέρασε φανέρωσε τα βαρίδια που εξακολουθεί να σέρνει στα πόδια του ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι χρεωμένος με την εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής των μνημονίων, έχει μερίδιο ευθύνης για το σημερινό κατάντημα της Δημόσιας Υγείας, υπηρετεί πιστά το καθεστώς της εξάρτησης και της αμερικανοδουλείας. Τώρα αδυνατεί να ξεφύγει από την πολιτική αυτή που εξάγνισε και παλινόρθωσε την κυβέρνηση της Δεξιάς. Έναν ολόκληρο χρόνο μετατράπηκε σε εξάρτημα και δεκανίκι της κυβέρνησης της ΝΔ, προσφέροντας την ανοχή και τελικά την στήριξή του σε όλα τα κυβερνητικά μέτρα.