Η φιλανθρωπία ως πολιτικό σόου

Η κίνηση ήταν αναμενόμενη. Προετοιμαζόταν από καιρό. Από τότε που ο μηχανισμός προβολής της Κατερίνας Σακελλαροπούλου φρόντισε να γίνει γνωστό ότι με εντολή της ο σεφ του προεδρικού μεγάρου ετοιμάζει κάθε βδομάδα πολλές μερίδες φαγητό και τις στέλνει για μοίρασμα στο συσσίτιο «Ο Αλλος Ανθρωπος».

Παραμονή Χριστουγέννων λοιπόν, η πρόεδρος της Δημοκρατίας φόρεσε μάσκα και γάντια και πήγε να φωτογραφιστεί στο χώρο του συσσίτιου, με τον σεφ του Προεδρικού δίπλα της, να μοιράζει συσσίτιο σε απόρους, αστέγους, μετανάστες, που έγιναν «γλάστρες» στο καλοσχεδιασμένο σόου πολιτικής διαφήμισης. Και να τα διθυραμβικά τηλεοπτικά ρεπορτάζ, να ο συγκαλυμμένος ρωμαϊκός θρίαμβος, να οι τίτλοι: «Κοντά στους αδύναμους η Σακελλαροπούλου», «Συγκινεί η Σακελλαροπούλου», «Η πρόεδρος της Δημοκρατίας στο συσσίτιο όσων δεν έχουν τα προς το ζην» κτλ. Και το δάκρυ να τρέχει κορόμηλο…

Είτε είδε το σόου της Κατερίνας και ζήλεψε, είτε το είχαν προσχεδιάσει από κοινού τα επιτελεία τους, ανήμερα Χριστούγεννα πετάχτηκε και ο Κούλης σε ταβέρνα στο Κερατσίνι, για να μοιράσει κι αυτός συσσίτιο. Δε φώναξε κάμερες (για να μη γίνει «κραγμένο» το σόου), αλλά άφησε τον ιδιοκτήτη της ταβέρνας να ανακοινώσει ότι τους επισκέφθηκε ο πρωθυπουργός: «Ηρθε, έκατσε μαζί μας, μιλήσαμε, μοιράσαμε φαγητό, δώρα και παιχνίδια στον κόσμο που έχει ανάγκη». Η ανάρτηση περιλάμβανε και τις σχετικές φωτογραφίες.

 

 

Ακολούθησε ο «γαλάζιος» βουλευτής Δ. Μαρκόπουλος: «Σήμερα ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης χωρίς τυμπανοκρουσίες, σε μια πράξη ανθρωπιάς επισκέφθηκε το Κερατσινι και την ταβέρνα … Ενα εστιατόριο που παραδίδει μαθήματα ανθρωπιάς, μοιράζοντας εκατοντάδες μερίδες φαγητού σε συνανθρώπους μας που το έχουν ανάγκη. Τίμησε με την παρουσία του τον ιδιοκτήτη … για την προσφορά του στην τοπική κοινωνία αλλά και την περιφέρειά μας που δίνει καθημερινά αγώνα αξιοπρέπειας».

Τα κίνητρα ιδιωτών που κάνουν φιλανθρωπία μπορεί να είναι άδολα, μπορεί και δόλια. Εξαρτάται ποιος είναι ο ιδιώτης και πώς το κάνει. Πολλές ΜΚΟ οικοδομήθηκαν πάνω στη φιλανθρωπία και εξελίχτηκαν σε τεράστια μπίζνα. Εγιναν το καταπραϋντικό για τις αγιάτρευτες πληγές του καπιταλισμού. Τα Ιδρύματα που στήνουν οι καπιταλιστές σε όλο τον κόσμο, από τη μια προσπαθούν να ξεπλύνουν το σύστημα για τα διαρκή εγκλήματά του, από την άλλη μετατρέπονται σε μηχανισμούς φοροδιαφυγής, ξεπλύματος «μαύρου» χρήματος κτλ.

Το δρόμο τον είχαν δείξει στο Μεσαίωνα οι ηγεμόνες και οι τοπικοί φεουδάρχες, που στις γιορτές μοίραζαν πενταροδεκάρες στους φτωχούς δουλοπάροικούς τους, που οι ίδιοι τους είχαν οδηγήσει στην εξαθλίωση ρουφώντας τους το αίμα.

Ακολούθησαν οι μεγάλοι καπιταλιστές. Ο Ροκφέλερ έκανε φιλανθρωπίες στους εργάτες που εξαθλίωνε στις επιχειρήσεις του. Κι όταν οι εργάτες απεργούσαν, διέταζε τον πρόεδρο Ουίλσον να στείλει τον ομοσπονδιακό στρατό να καταστείλει τις απεργίες με τις σφαίρες και τις μπαγιονέτες. Ο Φορντ το ίδιο: μέγας φιλάνθρωπος, αδίστακτος καπιταλιστής, θαυμαστής του Χίτλερ και εμπορικός συνεργάτης των ναζί.

Ο Ν. Μπογιόπουλος θύμισε από τον Ημεροδρόμο την ιστορική ρήση του βραζιλιάνου επίσκοπου Χέλντερ Καμάρα: «Οταν δίνω τροφή στους φτωχούς, με λένε Αγιο. Οταν, όμως, ρωτάω γιατί είναι φτωχοί, με λένε κομμουνιστή». Εμείς θυμηθήκαμε ότι πριν από μερικά χρόνια ο γιος του μεγαλοχρηματιστή Γουόρεν Μπάφετ, έγραψε ένα άρθρο στους New York Times για να καταγγείλει τη «φιλανθρωπική αποικιοκρατία», στην οποία συμμετέχει και ο πατέρας του μαζί με τους διάφορους Σόρος, Γκέιτς και σία.

Ο Χέλντερ Καμάρα, εξέχων εκπρόσωπος της Θεολογίας της Απελευθέρωσης, που αναπτύχθηκε στην πολύπαθη Λατινική Αμερική, δεν περιορίστηκε στα συσσίτια. Αναγνώριζε το δικαίωμα των πεινασμένων στην αντίσταση. Ακόμα και στην ένοπλη αντίσταση απέναντι στη θεσμική βία των καθεστώτων. Και είχε φτάσει στο σημείο να δηλώσει –πρωτοφανές για έναν Καθολικό ιερωμένο- ότι ο Λένιν και οι μαθητές του είχαν δίκιο να βλέπουν στη θρησκεία το όπιο του λαού, γιατί η θρησκεία ήταν στο πλευρό των ισχυρών και όχι στο πλευρό του λαού. Από τη δεκαετία του ’60 ήδη, καλούσε τους συναδέλφους του «να δώσουμε μια για πάντα τέλος στην εικόνα του επισκόπου-πρίγκιπα». Γι’ αυτό και οι αντιδραστικοί τον αποκαλούσαν «κόκκινο επίσκοπο» και «Κάστρο με ράσα». Παρά τις απαγορεύσεις του Βατικανού, δε σταμάτησε ποτέ να καταγγέλλει τα αίτια των δεινών του λαού του. Με την ίδια ζέση που κατήγγειλε τη βραζιλιάνικη χούντα, τα βασανιστήρια και τις δολοφονίες, κατήγγειλε αργότερα τις πολυεθνικές και τον νεοφιλελευθερισμό.

«Το ΕΑΜ μας έσωσε απ’ την πείνα», λέει ένα αντάρτικο τραγούδι. Και συμπληρώνει: «Θα μας σώσει πάλι απ’ τη σκλαβιά / Εχει πρόγραμμα Λαοκρατία». Τα συσσίτια του ΕΑΜ δεν ήταν φιλανθρωπία για την ωραιοποίηση της σκλαβιάς. Ηταν όρος για να συσπειρωθεί ο λαός στον αγώνα ενάντια στη σκλαβιά. Οταν, όμως, τα συσσίτια χρησιμοποιούνται ως κοινωνικό καταπραϋντικό, υπάρχει η δυνατότητα να «χωρέσουν» και τα αισχρά πολιτικά σόου των εκπροσώπων της αστικής εξουσίας. Οι διοργανωτές τους δεν έχουν την αξιοπρέπεια να πουν στους εκπρόσωπους της αστικής εξουσίας: «Μείνετε μακριά μας, γιατί εσείς εκπροσωπείτε εκείνους που έχουν κάνει αναγκαία τα συσσίτια. Αν θέλετε να βοηθήσετε, τότε πάρτε μέτρα για να γίνει περιττός ο δικός μας ρόλος ως ιδιωτών οργανωτών συσσιτίων».